संग्रौला संग्रह

घम्साघम्सीको विग्रहकारी राजनीतिमा स्वार्थजन्य मतान्तरको आगो हुर्हुरी बलिरहेछ। र, आगोमा हालै दुईवटा झर्झराउउँदा राँका थपिएका छन्। एउटा राँको न्यायप्रणालीसम्बन्धी नवीन परिकल्पनाको हो, र अर्को राँको हो, राष्ट्रिय झन्डा फेर्ने जिरहको। पहिले पहिलो विषयमै बात मारौँ। यसो सुन्दा न्यायप्रणालीसम्बन्धी यो नयाँ परिकल्पना अनौठो लाग्छ। संविधान बनाउने संसद्ले, न्यायाधीश नियुक्त गर्ने पनि संसदैले र संविधानको व्याख्या गर्ने पनि उही संसद्ले। न्यायप्रणालीमाथिको यो एकल आधिपत्यको परिकल्पना कविताको फाँटमा लागू भए के हुँदो हो भनी मैले गम खाएँ। कविताको परिभाषा गर्ने श्रीरामजी शर्मा, कविता रच्ने पनि उही श्रीरामजी शर्मा र आफूले रचेको कविताको व्याख्या गरी मनमाफिकको अर्थ लगाउने पनि उही श्रीरामजी शर्मा। यस्तो हुँदो हो त कविताको हालत के हुँदो हो? लाग्छ, संस्कृत जान्ने, छन्दका गणहरू बुन्ने र स्वर हल्लाएर सिलोक हाल्न माहिर श्रीरामजीले कविताको सिंगो डबली कब्जा गर्नेछ। र, कविताजगत्मा निज श्रीरामजीको एकल मनपरी अर्थात् राजनीतिको भाषामा खपिनसक्नु तानाशाही कायम हुनेछ। भिन्न चिन्तन, भिन्न शिल्प र भिन्न शैली भएका कविहरू सर्वशक्तिमान् श्रीरामजीको मर्जीबमोजिम पक्राउ पर्नेछन्, सके कुटिने छन् र ती कालरूपी कारागारका निरीह पाहुना बन्नेछन्। विचारको विविधता, विचारको प्रतिस्पर्धा र विचारको गतिमयताको गलो निमोठ्न अरु केही गर्नु पर्दैन, श्रीरामजीका हातको निरङ्कुश कोर्रा नै पर्याप्त हुनेछ। तर भाग्यवश, काव्य क्षेत्रमा शक्ति पृथकीकरणको मान्यता बलवान् छ। एउटै पात्र सौन्दर्य चिन्तक, कवि र समालोचक बनेर काव्यक्षेत्रमा मनपरी गर्ने उहिलेका कुरा उहिल्यै खुइलिएर गइसके। र, श्रीरामजी स्वयम् प्रतिस्पर्धाको डबलीमा सविनय हाजिर छ। सत्य हो, हालको न्यायप्रणाणी अन्तर्गतका हाम्रा न्यायालय साँचो अर्थमा अन्यायालय हुन्। यी अन्यायालमा न्याय पैसामा बेचिन्छ, पैसाले किनिन्छ। यिनमा पहुँच, डाको र धाकधक्कुको प्रभाव जम्छ। यिनमा शक्तिकेन्द्रको स्वार्थी इसाराले सदैव काम गर्छ। ढिलासुस्ती, आलटाल र भ्रष्टाचार यिनका सनातन धर्म हुन्। यिनमा सामन्ती चिन्तन, संस्कृति र शैलीको महमारी व्याप्त छ। यी अन्यायालय यथास्थितिका पोषक र परिवर्तनका बाधकका रूपमा इतिहासको बाटोमा तेर्सिएका छन्। त्यसैले निमुखा गरिबगुरुवा शोषणमाथि थप शोषण र अन्यायमाथि थप अन्याय थोपरिने डरले न्याय माग्न अन्यायालय जान डराउँछन्। तिनलाई लाग्छ, शोषक-शासकका लागि यी न्यायालय हुन्, आफ्नालागि अन्यायालय। तर, यी यावत् रोगको उपयुक्त उपचार न्यायप्रणालीमाथि संसद्को आधिपत्य किमार्थ होइन। संविधान बनाउनु त संसद्को अनिवार्य काम भइनै हाल्यो। स्पष्ट र पारदर्शी मापदण्ड एवं छनोटविधिका आधारमा योग्यता र दक्षतालाई ध्यानमा राखेर संसद्ले न्यायाधीश नियुक्त गर्न पनि सक्ला। तर, आफैँ कविताको रचनाकार र आफै” सो कविताको व्याख्याकार श्रीरामजीले झैँ संसद्ले संविधानको व्याख्या गर्न थाले न्यायप्रणालीको हबिगत के होला? व्यवस्थापिका, कार्यपालिका र न्यायपालिकाबीचको लोकतान्त्रिक नातामा त्यो केजाती ‘चेक एन्ड ब्यालेन्स’ भन्छन् नि, के त्यसको केही अर्थ छैन? आयो कुरा अब झन्डा परिवर्तनको। झन्डा फेर्ने आग्रहका पैरवीकर्ता भन्छन् – हाम्रो राष्ट्रिय झन्डामा सूर्यवंशी राजाको सूर्यछाप र चन्द्रवंशी राजाको चन्द्रछाप टा”सिएका छन्। त्यसैले यसमा सढाउ राजतन्त्रको इतिहास र संस्कृति ह्वास्सै गन्हाउँछ। तसर्थ संघीय गणतन्त्र नेपालको झन्डा संघलाई चिनाउने बहुल प्रतीकले चिरिच्याँट्ट सजिएको हुनुपर्छ। यो जिरहले मलाई आफ्नो एउटा पुरानो पुन्टे कथाको याद दिलायो। कथाको शीर्षक छ – टुप्पीको क्रान्तियात्रा। अहिले भन्छु, घर्ती गुरु मोहनविक्रम सिंहलाई पार्श्वदृश्यमा राखेर मैले यो कथा लेखेको थिएँ। क्रान्तिकारी शुद्धताको रक्षाका नाउँमा मोहनविक्रम सिंहले अनेक पटक पार्टी फुटाए। मोहनविक्रम सिंहको वैचारिक र आचारगत अशुद्धताका कुरा उठाएर उनका निकटतम अनुयायीले अनेक पटक उनको पार्टी भत्काए। आफूले वा अरूले जुनसुकै कारणले पार्टी फोर्दा पनि मोहनविक्रम सिंह पार्टीमा क्रान्तिकारी शुद्धताको रक्षा नै भएको छ भनेर मखलेल भइरहे। र, यो अबोधगम्य र अमूर्त्तझैँ लाग्ने वैष्णवी शुद्धताको आग्रहलाई मैले कथामा उतार्न जमर्को गरेँ। यो पुन्टे कथा भन्छ – एक दिन एकजना कम्युनिस्ट क्रान्तिकारी नेताको मस्तिष्कमा शुद्धताको चेतको देदीप्यमान मसाल ह्वार्ह्वारी बल्नथाल्यो। उसले आफ्ना खुट्टा हेर्‍यो, खुट्टाले सामन्तले टेकेको जमिन टेकेको देख्यो। र, आफ्ना अपवित्र खुट्टा ठुन्क्यायो। उसले घु”डा हेर्‍यो, ठेस लागेर लड्दा आफ्ना घुँडाले प्रतिक्रियावादीले घुँडा टेकेको जमिन टेकेको चेत पायो। र, आफ्ना अपवित्र घुँडा पनि उसले गिँड्यो। भुँडी हेर्‍यो, भुँडीमा विस्तारवादीले छोएको अन्नपानी परेको उसलाई ज्ञात भयो। र, काटेर उसले भुँडी पनि मिल्कायो। फोक्सो हेर्‍यो, फोक्सोले साम्राज्यवादीले सास फेरेको अस्वच्छ हावा ग्रहण गरेको उसले चाल पायो। र, उसले फोक्सो पनि कटनी गर्‍यो। क्रान्तिकारीको ठुन्किएको गर्धनमाथि बाँकी रह्यो अब एउटा दिमाग। आफ्नो दिमागका केस्राकेस्राको प्रकृति गौर गरेर नियाल्दा अति शुद्धतावादी गुरुजीलाई लाग्यो, गलत विचार र संस्कारले गाँजेर आफ्नो दिमाग पूरापूर भ्रष्ट भएको छ। र, उसले आफ्नो दिमाग पनि काटेर हुत्यायो। शरीरका सबै अङ्ग कलमी गरिसकेपछि बाँकी रह्यो अब केवल एउटा टुप्पी। बस्, क्रान्तिकारीको सबै विकारबाट मुक्त सम्पूर्ण र परम् शुद्ध टुप्पी लिखिरलिखिर-लिखिरलिखिर हल्लिँदै क्रान्तियात्रामा जोडतोडले गतिवान् भयो। प्रसंगवश, यो झन्डा फेर्ने आग्रहमा मलाई टुप्पीपथका उनै गुरुजीको निरपेक्ष शुद्धताको आग्रहको औतार प्रकट भएझैँ लाग्छ। के सूर्यवंशी र चन्द्रवंशी राजाका सिंहासन एउटै भूमिमा, एकै समयमा अस्तित्वमा थिए र एउटै झन्डामा दुबैका वंशलाई जनाउने सूर्य-चन्द्र अंकित भए? झन्डाका राजतन्त्रले बिटुल्याएका निसानाछाप सूर्य-चन्द्र त हामी मासौँला रे लौ, नील गगनको अथाह उचाइमा रहेर हामीलाई प्रकाश र ताप दिने हाम्रा जीवनस्रोत र सौर्यमण्डलका आभूषणरूपी सूर्य-चन्द्रलाई हामीले के गर्ने होला? ती त्यहाँ रहिरहनु र झन्डाबाटचाहिँ ती मेटिनुको अर्थ के? कुनै पनि युगान्तकारी परिवर्तनपछि परम्परादेखि चलिआएका सबै प्रतीकलाई अन्धाधुन्ध परित्याग वा निषेध गरिँदैन। जे प्रदूषित छ, जेको उपयोगिता निखारिएको छ वा जे हानिकारक छ, त्यसलाई मात्र परित्याग गरिन्छ। अनेक प्रतीक यस्ता हुन्छन्, जसको परिभाषा वा अर्थको विनिर्माण वा पुनःव्याख्या गरिन्छ। राजाका पाउभक्तहरू हिजो राष्ट्रिय झन्डाका सूर्य-चन्द्र देखाएर सिंहासनमा शाहवंशको आयु यिनै सूर्य-चन्द्रकै जति छ भनी धाक लगाउँथे। शाही राजतन्त्रको सिंहासन मर्‍यो, सूर्य-चन्द्र जीवितै छन्। र, अहिले ती पाउभक्तको मूर्खतापूर्ण धाकलाई उपहास गर्दै झन्डाका सूर्य-चन्द्र मुस्कुराइरहेका छन्। अब हामी सूर्य-चन्द्र अस्तित्ववान् रहुन्जेल एकताबद्ध र अखण्ड नेपाल रहिरहने छ भनी झन्डाबासी सूर्य-चन्द्रको अर्थ लगाउन सक्छौँ। सूर्य र चन्द्र मधेस-तराईवासीका होइनन् कि, पहाडवासीका होइनन् कि हिमालवासीका होइनन्? हिन्दु, इसाई, मुस्लिम, प्राकृत कुन धर्मावलम्बीका होइनन् सूर्य-चन्द्र? सूर्य-चन्द्रसँग कुन नेपालीको विराग र वैमनस्य छ? र, कुन नेपालीका लागि प्रिय र अनिवार्य छैनन् सूर्य-चन्द्र? उसो त सूर्य-चन्द्र अंकित हाम्रो राष्ट्रिय झन्डा रंग संयोजन र बान्कीका दृष्टिले पनि विश्वमै विलक्षण छ। बान्कीको विशिष्टताका कारण विश्वका झन्डाहरूको भीडमा यो सजिलै देखिन्छ, सहजै चिनिन्छ। कुरा यत्ति हो, अन्तका विशालकाय झन्डा सामु यो अलि फुच्चे लाग्छ। समय-सालमा यसको आकार बढाऔँला। यो कत्रो कुरो हो र? फेर्ने रहर र सामर्थ्य भए गणतन्त्र नेपालमा फेर्नैपर्ने चीज जति पनि छन्। सहिद गेटमा चार अमर सहिदका टाउका टेकाएर तिनको मृत्युदण्डको लिखतलाई सदर गर्ने राजा त्रिभुवनलाई सजाइएको छ। फेर्न बहस चलाउनुपर्ने र फेर्नैपर्ने कुरा त यस्ता पो हुन्। फेर्नै नपर्ने झन्डा फेर्ने बित्थाको कचिंगल सुरु गरेर टुप्पीको कथाको स्मरण किन गराउनु?

-नागरिक

..........................................................................................................................................................................
गृहमन्त्री, घाँस र दोपाया जन्तु – खगेन्द्र संग्रौला
Tagged with: संग्रौला संग्रह
अहिले गणतन्त्रकालमा गृहमन्त्री भीमबहादुर रावल छन्, पहिले शाही आतंककालमा टंक ढकाल सञ्चारमन्त्री थिए। कसोकसो यी गृहमन्त्रीको हंसमा ती सञ्चारमन्त्रीको औतार सवार भएझैँ लाग्छ। टंक ढकाल कसैले नसुनेका, कसैले नचिनेका ओखलढंगे भूपू मण्डले मानव थिए। ज्ञानेन्द्र शाहले मौलिक प्रकारको हैकम चलाउन चित्रविचित्रका जीव बटुले। श्रीलंकाको रबरघारीबाट पिता महेन्द्रका अनन्य सेवक श्री तुलसी गिरीलाई टिपेर ल्याए। कांग्रेस र एमालेको आदर्शको वृक्षबाट कुहेर झरेका श्री प्रकाश कोइराला र आरके मैनालीलाई सत्ताको बल्छीमा अल्झाए। जातजातिको बाना ट्याक्क मिलाउन जनजाति महलका श्रीमान् गोरेबहादुर खपांगीलाई खरिद गरे। र, राजनीतिक वृत्त बाहिरबाट दुई विज्ञलाई भर्ती गरे। ती थिए, पानी पण्डित दिपक ज्ञवाली र निपुण चिकित्सक उपेन्द्र देवकोटा। यी दुई टीके हजुर शाही कुशासन चलाउन भर्ती गरिएका अन्य पात्रका खोटा निधारमा लगाइने शोभायमान टीकासरह थिए। यसरी राजा ज्ञानेन्द्रले आफ्नो मन्त्री मण्डलमा चारै जातको फूलबारीको भ्रम दिने गरी पात्र चयन गरे। र, तिनलाई लाग्यो, मेरा बहुविध पात्रहरू सिंगो मुलुककै प्रतिनिधि हुन्। र, म हुँ यी प्रतिनिधिहरूको पनि प्रतिनिधि। अर्थात् ‘म’ माने सिंगो राष्ट्रको पर्याय, सिंगो राष्ट्रको धड्कन ।

यसरी बनेको शाही बुख्याँचा मन्त्रीमण्डलका अति जोसिला र फुर्तिला फिल्डमार्सल थिए सञ्चारमन्त्री श्री टंक ढकाल। यी मानव खुबै दुर्मुखा थिए। पत्रकारहरूलाई पक्राउ गर्नु, कुट्नु र थुन्नु यिनको थेगोजस्तै थियो। स्वतन्त्र र आलोचनाशील सञ्चार शाही हैकमको सबैभन्दा ठूलो टाउको दुखाइको विषय हुन गयो। तसर्थ टाउको दुःखाइ कम गर्न श्री ढकालले नाइटामा ओखती घस्ने नीति अपनाए। त्यो नीति थियो, साम, दाम, दण्ड, भेद चारै जुक्ती प्रयोग गरी पत्रकारलाई थला बसाउनु। यो दमनको प्रयोजन गोयबल्स शैलीको सहाराले शाही दमनलाई लोककल्याणमा, शाही भ्रष्टाचारलाई सदाचारमा, शाही अनैतिकतालाई नैतिकतामा, शाही त्रू्करतालाई करुणामा र शाही लुटलाई दानदातव्यमा परिणत गर्नु थियो।

टंक ढकाल जहाँजहाँ जान्थे, हातमा नोटरूपी हरियो घाँसको अदृश्य मुठो बोकेरै जान्थे। सके पत्रकारहरूलाई हरियो घाँसले लोभ्याएर वशमा पार्नु, नसके मनोवैज्ञानिक आतंक र भौतिक दण्डको सहाराले तिनको तेजोबध गर्नु, तिनका मुख थुन्नु र मौनताको साम्राज्य खडा गर्नु – यस्तो थियो ज्ञानेन्द्रकालीन संचार नीति। घाँस खान लालायित हुने पत्रकार नामधारी चौपायालाई ढकाल बाजेले राम्रैसँग घँस्याए। जब शाही तानाशाही परमधाम भयो तब खुला समाजमा यी चौपायाका नाउँ लोकनजरमा परिहाले। लाख-लाखको हरियो घाँस खानेको लामै लर्को दृष्टिगोचर भयो। यो लर्कोमा एकजना लज्जालु, अल्पभाषी, शिष्टभाषी र अन्तर्मुखी स्वभावका निष्ठावान् पत्रकारको नाम पनि प्रकट भयो। यो कथा पहेलीजस्तो छ। तिनका नाउँमा कसैले सही धस्काएछ र तिलस्मी शैलीमा खल्तीमा आठ हजार रुपियाँ खुत्रुक्क खसाइदिएछ। यो न्यून रकममाथि लोकले उच्च स्तरको ठट्टा गर्‍यो। कि त घाँस नखानू, कि गोजेरो पुटुस्स हुने गरी खानू, नाकै कटाएर नाथे आठ हजार रुपियाँ पनि के खानु? सोझा पत्रकारमाथि कसैले ग्य्रान्ड डिजाइन गर्‍यो र पापीले उनको कञ्चन नाकमा कहिल्यै नमेटिने कलंक लगाइदियो। धान खाने चोट्टा मुसो, बरा चोट पाउने लाटो भ्यागुत्तो!

जब शासकहरू जनताका नजरमा गिर्छन्, जब शासकहरू सत्यको ध्वजा उठाउने स्वतन्त्र विवेकदेखि थर्कमान हुन्छन् र जब भयाक्रान्त शासकहरू आफ्नो कुशासनको आयु लम्ब्याउन मूढेबलको शरण पर्छन् तब शासनको आसनमा अरौटे टंक ढकालको उदय हुन्छ। अहिले गृहमन्त्री भीमबहादुर रावलको भेषमा उनै टंक ढकालको प्रेतवायुको उदय हुन लागेको आभास भइरहेछ। मिस्टर रावल हातमा उही नोटरुपी हरियो घाँसको अदृश्य मुठो बोकेर हिँडिरहेछन्। पत्रकारहरूलाई भत्ता खुवाएर लोकहितमा लगाउनु यिनको भन्ने कुरो हो। यिनको गर्ने कुरो चाहिँ पत्रकारलाई लोभ्याएर सरकारी जासुसमा परिणत गर्नु हो। यस दुष्कर्मको प्रयोजन हो, भ्रष्ट शासनको कुरूप र विरूप रूप उदांगिन नदिनु। र, त्यसलाई उदांग्याउन खोज्नेलाई सके खरिद गरेर भ्रष्ट शासनको दास बनाउनु, नसके सत्ताको लौहअस्त्र देखाएर अत्याउनु, दिग्भ्रमित तुल्याउनु, वाणी हरण गर्नु र दमन गर्नु। आखिर ज्ञानेन्द्र महाराजका अतीव आज्ञाकारी सेवक श्री ढकालले योभन्दा ज्यादा के नै पो गरेका थिए र?

टल्किनेजति सबै जिनिस सुन हुँदैनन् भनी सेक्सपियर बाजेले उहिल्यै भनेथे। श्री रावलमा यो सत्य घटित भएको देख्दा मेरो मन त्यसैत्यसै खिन्न भएको छ। म सम्झन्छु, एमालेको नेपालगन्ज महाधिवेशनमा रावल गुरुका नाउँमा एउटा कथा कथिएथ्यो। त्यहाँ महाकाली सन्धिको पक्ष र विपक्षका जोदाहाहरू जंगी थुमा जुधेझैँ जुध्दै थिए। कथाले भन्यो – सन्धिको पक्षमा घुँडा धसेर रावलले विपक्षीलाई बन्दुक ताके। अनि एमालेगणकै कमरेडहरूले श्री रावललाई ‘बन्दुके काजी’को पगरी गुथाइदिए। सुनेर मैले पत्याइन। पश्चिम पहाडको दुर्गम र विकट भेगबाट उठेका, विद्यार्थी कालमा मण्डलेतन्त्रसँग दह्रा चालले जुधेका र केही पढेलेखेका रावलले दिमाग र जिब्रो छँदाछँदै कसरी बन्दुक ताके हुनन् र? तर, अहिले यी रावल पत्रकार खरिद अभियानमा डटेका देख्दा यिनलाई गुथाइएको ‘बन्दुके काजी’को पगरीमाथि विश्वास गर्न म अभिशप्त छु।

एक हातमा बन्दुक र अर्को हातमा हरियो घाँस बोकेर जब गृहमन्त्री श्री रावल प्रकट भए, पत्रकार महासंघका पदाधिकारी बन्धु अताल्लिए। तिनले रावलीय योजनाविरुद्ध गरमागरम छलफल चलाए, भर्त्सनाकारी वक्तव्य जारी गरे र आक्रोशित जुलुससमेत निकाले। यो महासंघको कर्म र धर्म दुवै हो। जे गरियो, ठीकै गरियो। तर लाग्छ, महासंघका मित्रहरूको चिन्ताको साइज भने अलि ठूलो भो। हाम्रो पत्रकारिता जगत्मा जीहजुरी, सत्ता दलाली र ब्ल्याकमेल गरिखाने पत्रकारको जमात ठूलै होला। यो जमातले श्री रावलको हरियो घाँस खाइदिन्छ त हाम्रो पत्रकारिताको निष्ठा, सच्चाइ र सामर्थ्यमा के फरक पर्छ? आफ्नो पेसामा जो सक्षम छ, जसको जीवनशैली आफ्नो आर्जनको चारकिल्लाभित्र सीमाबद्ध छ, जो स्वतन्त्रता र स्वाभिमानको हेक्का राख्छ, र जो सत्ताको आहालमा विवेक बन्धक नराख्न कर्तव्यबद्ध छ, उसले रावलीय हरियो घाँसतिर हेरेर पिच्च थुकिदिने छ। कत्राकत्रा शाही टंक ढकालको पत्रकार खरिद गर्ने कुत्सित योजनाले त हावा खायो भने नाथे रावलबाबुको पत्रु योजनाले के लछार्छ?

कतिपय बौद्धिक सामर्थ्य र प्राविधिक सीपका गरिब एवं सिक्ने अथक लगन र काम गर्ने अटुट जाँगर नहुनेहरू प्रायः दुईवटा धन्दामा लाग्ने प्रवृत्ति प्रचलित छ। ती कि त पत्रकार बन्छन् कि एनजीओ खोल्छन्। यस महलका थुप्रै जीव अहिले माओवादीमा प्रवेश गर्न तँछाडमछाड गरिरहेछन्। यिनका दाउ खुलस्त छन्। आज माओवादी नेताको हातबाट टीका थाप्दै तीसँग कुम जोडेर तस्बिर खिचाउनु र भोलि त्यो तस्बिर भँजाएर सुस्वादु भोजन गर्नु। अनि भोलि माओवादी सत्ताशीन भए सत्ता दलाली गरेर गर्नु नगर्नु गर्नु। यस महलका लम्पट जीवहरूले रावल काजीको हरियो घाँस खान्छन् त के नै पर्लय हुन्छ?

पत्रकार महासंघका पेसानिष्ठ र सत्यनिष्ठ बन्धुहरूको चिन्ता घटाउन मलाई एउटा अचुक उपाय सुझाउन मन छ। महासंघको मूल द्वारमा बडाबडा अक्षरमा एउटा सूचना टाँगौँ।

सूचनामा एक हातमा बन्दुक र अर्कोमा घाँसको मुठो बोकेका गृहमन्त्री श्री रावलको भव्य कार्टुन सजाऔँ। र, कार्टुनमुनि भनौँ – पीडित एवं कर्मनिष्ठ सोझा पत्रकारका दुःखबाट सिकौँ! दोपाया जीव भएर चौपाया जन्तुले झैँ रावल महोदयको मायावी घाँस नखाऔँ! बस्, टन्टै खलास।

-नागरिक

..........................................................................................................................................................................

जुन हो बेबकुफ … -खगेन्द्र संग्रौला
Tagged with: संग्रौला संग्रह
‘आइरन गेट’ पार गरेर तेह्रथुमको आठराई, चुहानडाँडामा फुरुंग पर्दै म आइए पढ्न तम्सिएको थिए”। दार्जिलिङतिरको प्रेरणादायी हावाले छोएर सत्रै सालमा खुलेको वीरेन्द्र इन्टर कलेज थियो त्यहाँ। त्यो बेला, त्यो दुर्गम पहाडी भेगमा गतिलो अंग्रेजी मास्टर पाउनु अहोभाग्यकै कुरा थियो। एक दिन प्रतिक्षारत मेरा कानमा सुसमाचार आइपुग्यो – काठमाडौंतिरबाट अंग्रेजीका मास्टर आउँदैछन्। मास्टर पनि लर्तरा होइन – डबल एमए, बिएल पास गरेका। त्यसमाथि अझ नाउँ चलेका लेखक पनि। मलाई दुवै हातमा लड्डु प्राप्त हुने शुभलक्षण देखियो। एक हातमा आङ्ल भाषाका पाठ्यपुस्तकको ज्ञान, अर्को हातमा साहित्यको दिग्दर्शन।


अघिअघि ठसठसी कन्दै ढाकर बोकेको भरिया, पछिपछि सानले लौरो टेकेका पाहुना – एक दिन सा”झपख वामदेव पहाडी – डबल एमए, बिएल हाम्रो कलेजको विशाल आ”गन टेक्न आइपुगे। म पुड्केभन्दा पनि सेख्खै होचा। चम्किलो तालुमाथि तेल हालेर, सिउँदो काडेर चिटिक्क कोरेको पातलो, मुलायम कपाल, ज्यानमा टम्म मिलेका कोट-प्यान्ट, घा”टीमा टाई, टलक्क टल्किने छालाका चुच्चे जुत्ता, बालकको जस्तो कोमल त्वचा भएको बाटुलो, गोरो अनुहार अनि बालककै जस्ता कन्चन आँखा – पहाडी सर नभन्दै मलाई कथामा कथिएको देवदूतजस्तै लागे।

‘नमस्कार, सर,’ स्वागत गर्न प्रतिक्षारत हामी सहपाठीको एकमुष्ट अभिवादन हावामा तरंगित भयो।
‘जुन हो नाम भन्नू,’ भाग्यवश भनू”, नवागन्तुक सरका दृष्टि ममाथि परे। मैले धकाउँदै आफ्नो नाम भने”। तिनले अघि बढेर मलाई धाप मारे।

‘जुन हो केमा पढिरहेछौ, भाइ?’
‘अब आइएमा, सर।’
‘जुन हो मेरै विद्यार्थी रहेछौ। आ”हुम्।’ यो ‘आहुम्’ नाके स्वर भएका पहाडी सरको नाकबाट निस्कने पटके खोकीको अनौठो आवाज हो। यसरी दिमागमा ज्ञानको प्रकाशवान् पन्तुरो बोकेर पहाडी सर जब आइपुगे, हाम्रो कलेजमा उत्सवी वातावरण छायो। अब भने जमाएर अंग्रेजी पढ्न पाइने भो।

भोलिपल्ट वामदेव सरको स्वागतमा सानो भेला भयो। भेलामा नाक बजाउँदै शिक्षाको महत्वमाथि सरल सूत्रमा उनले प्रकाश पारे। ‘जुन हो भाइ, प्रकाश दिने एउटा सुर्जे आकासमा छ, भन्नु अर्को सुर्जे कहाँ छ?’ अर्को सुर्जे कहा” छ भन्नु? परेन बित्यास ‘तर, ‘जुन हो’, आफ्नो प्रश्नको उत्तर आफै दिदै उनले अर्थ्याए, ‘अर्को सुर्जे जुन हो शिक्षामा छ। जुन हो अघिल्लो भौतिक सुर्जे हो, र पछिल्लो हो आत्मिक सुर्जे। बस्, मेरो भन्नु यत्तिमै समाप्त भयो। आहुम्।’


केही दिन वामदेव सरको दिनचर्या औपचारिकतामै बित्यो। कलेजको सञ्चालक समितिस”ग भेटघाट र चिनारी, शिक्षकहरूसँग भेटघाट र भलाकुसारी, विद्यार्थीहरूसँग छिटफुट वार्तालाप, डेराको प्रबन्ध, रैथाने वातावरणस”ग चिनापर्ची, यस्तै-यस्तै। अनि उनी पढाउन थाले। स्पेसल इङ्लिस पढ्ने मेरो रहर थियो। तर रहर गर्ने मनुवा म एक्लो भए”। ‘अरू दुई-चारजना विद्यार्थी खोज्नू,’ वामदेव सरबाट आज्ञा भयो। ‘जुन हो भाइ, एक विद्यार्थी एक कक्षा कसरी सम्भव छ? आ”हुम्,’ मैले खोज्न सक्दो यत्न गरे”। तर स्पेसल इङ्लिस लिन कोही पनि तयार भएन। गुल्टिनलाई गाह्रो विषय किन लिनू भन्ने जिरहमा मेरा सबै सहपाठी अडिग रहे। एक दिन डेरामा डाकेर पहाडी सरले मेरो सानो अन्तर्वार्ता लिए। ‘जुन हो भाइ, भन्नू कि स्पेसल इङ्लिस नै लिन्छु किन भनिरहेछौ?’

‘अंग्रेजी सिक्न र साहित्यको ज्ञान लिन, सर।’
‘जुन हो भन्नू, एसएलसीमा कति मार्क्स प्राप्त गरेका छौ?’
‘दुई सय पूर्णांकमा एक सय दुई नम्बर, सर।’
‘आहुम्। जुन हो भाइ, फोर्टी नाइन पर्सेन्ट त फेलै भएछौ। तब भन्नू कि कसरी पढ्न सक्छौ स्पेसल इङ्लिस? जुन हो कोही ठट्टाको विषय हो यो? आहुम्, आहुम्।’
‘म कोसिस गर्छु, सर।’

पछि बडो नाटकीय ढंगले पहाडी सरको वचन परिवर्तन भयो। एकजनालाई सिंगो एउटा कक्षा किमार्थ हु”दैन भनी सञ्चालक समिति मेरो उत्कट इच्छाविरुद्ध डटेर खडा भएछ। र, धारविरुद्ध जुध्ने मति भएका वामदेव सर मेरो पक्षमा कटिबद्ध भएछन्। ‘जुन हो संख्या के हो, भाइ?’ सञ्चालक समितिछेउ घुँडा धसेर उनले तर्क गरेछन्, ‘म भन्दछु कि नागरिकको इच्छालाई निषेध गर्नु पाप हो। आहुम्।’ वामदेव सरले जिते। र, उनको जितको सिंगो लाभ मलाई हातलागी भयो।

कक्षा सुरु हुने पहिलो दिन मलाई कसोकसो अत्यास लागेर आयो। कक्षामा म फगत एक्लो छु। छोटो समयमै पहाडी सरभित्रबाट उनका अनेक छद्म औतारहरू सतहमा दृष्टिगोचर भइसकेका छन्। र, मैले अनेकथरी गाइँगुइँ सुनिसकेको छु – यो मान्छे सन्काहा हो। यो सिल्ली हो। यो क्रोधी हो। यो अर्द्ध हो। यो यहाँ धेरै दिन टिक्दैन।

मेरो मनमा एकातिर कौतुहल छ, अर्कातिर त्रास। म सर बस्ने कुर्सी कोठाको एउटा भित्तोमा र आफू बस्ने डेस्क-बेन्च अर्को भित्तोमा राख्छु। त्यो दुरी मेरा लागि एक प्रकारको रक्षाकवच हो। आएकै दिनको परिधानमा वामदेव सर काखीमुनि हाजिरी रजिस्टर च्यापेर जुत्ताको टक्टक् आवाजसँगै कक्षामा पस्छन् – आहुम्।
‘गुड मोर्निङ, सर।’ म उठेर अदप-काइदा जनाउँछु।
‘गुड मोर्निङ, आहुम्। सिट डाउन।’

उनी कुर्सीमा बसेर मलाई अलिबेर अपलक हेर्छन्। ‘जुन हो भाइ, यो दुरी किन?’ उनको प्रश्नको आसय म बुझि्दन”। ‘जुन हो ए लङ डिस्ट्यान्स बिटविन म्यान एन्ड म्यान इज नाट ए गुड थिङ। आहुम्। इट क्रियट्स कन्फ्युजन एन्ड मिसअन्डस्र्ट्यान्डिङ। जुन हो भाइ, बुझ्दै त छौ?’
‘यस, सर।’ आतेसको भावमा म मुन्टो हल्लाउँछु।
‘तब जुन हो यो दुरी कम गरिहाल्नू।’
म डेस्क-बेन्च कोठाको बीचमा सार्छु।
‘जुन हो बेबकुफ अझ निकट गर्नू।’
म चुपचाप अझ निकट गर्छु।
‘द्‌याट्स गुड। आहुम्, आहुम्।’

‘यो विषय कठिन छ। बहुत मिहेनत गर्नुपर्छ। कदापि थाक्नु हुँदैन। हिम्मत हार्नु हुँदैन। जुन हो भाइ, निरन्तर चेष्टा गरे सम्भव नहुने कुरा के छ? आ”हुम्।’ पहाडी सरले एवंरीतले मलाई हौसलाकारी अर्ती दिए। आधाजसो सनातनी बिहारी उच्चारणको अंग्रेजीमा र आधाजसो हिन्दी मिसिएको वर्णशंकर नेपालीमा।

तर, हप्तादिन बित्नु के थियो कक्षामा पहाडी सर रौद्र रूपमा प्रकट भए। उनी मलाई फ्रान्सिस बेकनको निबन्ध पढाउँदै थिए। निबन्धमा स्प्लिन अर्थात् फियोको प्रसंग आयो। के हो कुन्नि उनले मलाई एउटा प्रश्न सोधे। प्रश्नै बुझ्नु छैन, म लम्फु के उत्तर दिऊ”? एकाएक सन्किएर उनले गर्जन गरे, ‘जुन हो बेबकुफ, स्ट्यान्ड अप आन दि डेस्क।’ लौ, तालुले आज बिताउने भो के गर्नु न के गर्नु भएर म त्यसैत्यसै रनभुल्ल परे”।

‘वामदेव पहाडी इज डिक्टेटिङ, जुन हो महामुजी † स्ट्यान्ड अप आन दि डेस्क।’ मैले चाक टेकाउने बेन्चमा खुट्टा टेकाए”। यसो डेस्क हल्लाइहेरे”, त्यो धराप थियो। र, पाखे अंग्रेजीमा त्रस्त स्वरमा याचना गरे”,’सर, इट इज विक। आई विल फल डाउन।’ ‘जुन हो भाइ, इङ्लिस पो बोलिरहेछौ, आहुम्।’ एकाएक उनको क्रोध साम्य भयो। र, रिसको पारो झरेको नरम स्वरमा उनले भने, ‘जुन हो, तल झर्नू।’ म तल झरे”। ‘जुन हो भाइ, पूर्ववत् बस्नू।’ म पूर्ववत् बसे”। अनि उनले प्रश्नको अर्थ पहिले नेपालीमा खुलाए। र, त्यसपछि ब्ल्याकबोर्डमा अंग्रेजीमा लेखिदिए। ‘जुन हो, संग्रौला”जी, अब त केही बुझ्नुहुन्छ कि?’
‘बुझ्छु, सर।’
‘जुन हो बेबकुफ चेष्टै गर्दैनौ त भु”त्रो बुझ्दछौ? आहुम्।’

सत्संग गर्दै जा”दा मलाई वामदेव पहाडीको मनोरचनाको राम्रैस”ग तत्वबोध हु”दै गयो। लाग्यो, उनको सनक र संयमबीचको र क्रोध र करुणाबीचको दुरी धेरै छोटो छ। पानीका फोकाको यात्राकै दुरीजस्तो। वर्षातमा पानीको फोको उठ्छ, रहमा अलि परसम्म सलल्ल बगेर जान्छ र प्याट्ट फुट्छ। बस्, किस्सा खत्तम। तैपनि पहाडी सरस”ग डर भने सधैं नै लागिरहने। मेरा लागि उनी एकसाथ आकर्षणकारी र विकर्षणकारी मनुवा हुन गए। टाढा हु”दा नजिक परू”परू” लाग्ने, नजिक भयो कि कसोकसो डर लागिरहने। तर, आकर्षण र त्रासको द्वन्द्वमा सधैं नै मेरो त्रासलाई आकर्षण पक्षले परास्त गरिदिन्थ्यो। र, मैले पहाडी सरलाई मियो बनाएर त्यसको वरिपरि परिक्रमा गरिरहे”।

त्यो बेला दार्जिलिङमा तेस्रो आयाम नामक प्रयोगशील लेखनशैलीको रजगज राज चलेको थियो। आयामेली उमंगले निकटवर्ती आठराईको साहित्य लेखन अभियानमा राम्रैसँग राप र ताप सञ्चार गरिदिएको थियो। र, मेरो कलेज वरपरको भूगोलमा तेस्रो आयामका बाल सुगाहरू भटाभट जन्मिरहेका थिए। ती दुरुह, क्लिष्ट र अबोधगम्य लेख्नु नै गजप लेख्नु हो भन्ने भ्रमको झुत्रे झन्डा बोकेर धक्कु लाउ”दै लुखुर-लुखुर हि”ड्थे। मेरा सहपाठीत्रय गंगाप्रसाद उप्रेती, यज्ञराज प्रसाईं र जयप्रसाद उप्रेती यस मोर्चाका जौडे जोदाहा थिए। वामदेव सर बुझनी न सुझनीको यो सुगाप्रवृत्तिप्रति अत्यन्तै क्षुब्ध थिए। उसो त तेस्रो आयामका माउ अभियन्ताहरूका कतिपय ताल न तुकका रचनाहरूको पनि उनी खुलेरै खिल्ली उडाउ”थे। झमझम पानी परेर विशाल वटवृक्षमुनि जमेको पानी हेर्दै पहाडी सर क्यारिकेचर गर्थे :
‘जुन हो माथि छ वरको रुख
तल जुन हो दहमा तपतप पानी
जुन हो दहमुनि भ्यागुत्तो ट्वारट्वार
आ”हुम्, मेरी प्रेमिका तिमी सुत।

‘यो पनि कुनै कविता हो, बेबकुफ? तर, जुन हो केही महामु..हरू कर्कस हल्ला गर्दै भनिरहेछन् कि यो नै सानदार कविता हो। जुन हो म वामदेव पहाडी डबल एमए, बिएल भन्दछु कि कविताको नाममा यो सफेद हुल्लडबाजी हो। आ”हुम्।’
त्यो बेला म साहित्य पठन र लेखनको बाल विद्यार्थी थिए”। ममा रुचि र रहर त उत्कट थियो, तर ज्ञान र सीप भने केही पनि थिएन। झो”कैझो”कमा वामदेव सरले मलाई ऊबेलाको नेपाली साहित्यका चर्चित कर्ता, प्रवृत्ति र द्वन्द्वहरूको आरम्भिक जानकारी गराए। ऊबेला तेस्रो आयामका हस्तीत्रय त चर्चामा थिए नै, ताना सर्मा र शंकर लामिछाने, पारिजात र प्रेमा शाह पनि चर्चामा थिए। यस कुराको सुइ”को पाइने माध्यम ‘रूपरेखा’ थियो। मेरा काका दिलिप र दाइ भीष्म संग्रौला, मावली दाइ भूपाल र यज्ञराज खरेलहरू ‘रूपरेखा’का ग्राहक थिए। उनैस”ग मागेर म ‘रूपरेखा’ पढ्थे”। मलाई डोर्‍याएर ‘रूपरेखा’सम्म पुर्‍याउने अगुवा वामदेव सर नै थिए।


आ”हुम्। शिरीषको फूल र लामिछानेको टोपी †’ यसरी वामदेव सरको कटाक्षको तीर छुट्थ्यो। …जुन हो भाइ, शंकर लामिछानेले पारिजातको शिरीषको फूल नामक उपन्यासको शरीरमा भूमिका नामक टोपी पहिराइदिए। र, छलकारी टोपी नै शरीर हो भन्ने भ्रमको जन्म भयो। भन्नू बेबकुफ † शिरमाथिको टोपी कसरी शरीर हुनसक्छ? आ”हुम्, आ”हुम्।’
वामदेव सरको बेबकुफले शिरीषको फूल पढेकै छैन, बरा ऊ के भनोस्?

‘आ”हुम्, ताना सर्मा †’ अर्को प्रसंगमा ताना सर्मा वामदेव सरको प्रहारको निसान बन्थे। ‘जुन हो भाइ ताना सर्मा भन्दछ कि म मार्क्सवाद बुझ्छु”। आ”हुम्। जुन हो वामदेव पहाडी डबल एमए, बिएल मार्क्सवाद बुझ्दैन त बेबकुफ ताना सर्मा के बुझ्दछ? भाइ † मार्क्सिज्म इज नाट ए जोक क्या। त्यो त जटिल ज्ञानको सागर पो हो, भाइ। आ”हुम्।’

वामदेव सरका वचनमा घरिघरि आइरहने एउटा प्रिय नाम थियो ऊबेला चर्चित रहेको ‘पहेँलो गुलाफ’ कथाकी स्रष्टा प्रेमा शाह। प्रेमा शाह वामदेव सरकी एमए अंग्रेजीकी सहपाठी। जब प्रेमा शाहको प्रसंग उठ्थ्यो, वामदेव सरको स्वर भित्रभित्रै दबिन्थ्यो। त्यो स्वरमा सन्तापजस्तो, पश्चात्तापजस्तो के-केको विरहव्यथा ध्वनित हुन्थ्यो। मलाई सम्झना छ, प्रेमा शाहको चर्चा प्रायः प्रच्छन्न शैलीमा हुन्थ्यो।

साहित्य चर्चा दार्जिलिङबाट थालिएर काठमाडौंको फेरो मार्दै रैथाने परिवेशमा खुत्रुक्क ओर्लिन्थ्यो। ‘भाइ, हाम्रा पण्डित भानुभक्त पोख्रेललाई पनि जुन हो म ठूलै कवि हु” भन्ने घमण्ड छ।’ नेपालीका मेरा कुशल गुरु र साहित्ययात्राका मेरा असल साथीमाथि वामदेव सर यसरी धावा बोल्थे, ‘जुन हो भाइ, जीवनमा यति धेरै असंगति, जटिलता, रहस्य, अलमल र भद्रगोलहरू छन्। छन्दको खोरमा जीवनका यी सब जन्जालहरू कसरी अटाउँछन्, बेबकुफ? भन्नू, स्वरको लयदार नर्तन थोडै कविता हो? आहुम्।’

र, आखिरमा साहित्य चर्चाको लहरो तेह्रथुम, साबलाका ऊबेलाका अभिनारायण सुवेदीमा थुरिन पुग्थ्यो। अभि दाइ ऊबेला ‘रूपरेखा’मा किस्ताकिस्ता गरी चालु कवितायात्राको प्रवृत्तिगत विवेचना गर्न कम्मर कसेर लागिपरेका गिए। औद्योगिक क्रान्ति नै नभएको नेपालमा औद्योगिक क्रान्तिले पैदा गर्ने असंगति र अप्ठ्याराहरू भिœयाएर कविहरू अनेपाली टाइपका कविता रच्दैछन् भन्ने उनको जब्बर जिरह थियो। र, त्यो जिरहमा वामदेव सरको मतैक्य भएझैं लाग्थ्यो। ‘जुन हो भाइ, अभिनारायण सुवेदी भन्ने लडको खुबै लेख्न खोजिरहेछ।’ उनी भन्थे, ‘जुन हो ऊ केही न केही पढ्दछ, केही न केही बुझ्दछ, केही न केही सोच्दछ र केही न केही लेख्दछ। मोर्निङ सोज दि डे’को मत्लब बुझ्दछौ बेबकुफ?’
‘बुझ्छु, सर।’
‘जुन हो बेबकुफ जे बुझेका छौ त्यो भन्नू।’
‘दिन कस्तो हुने हो बिहानीले देखाउ”छ, सर।’
‘आ”हुम्। ठिकै त बुझिरहेछौ, भाइ। त्यो लडकोका पदचिन्ह टेकेर हि”ड्न चेष्टा गर्नू। जुन हो भाइ, भु”ट्ट कही” न कही” पुगिहाल्छौ।’
‘हस्, सर।’
‘आ”हुम्, आ”हुम्।’

रह”दा-बस्दा एक दिन वामदेव सरको विद्रूप रूप गोचर हुनगयो। छक्क पर्दै हेरे”, हे दैव † वामदेव सर त चर्को स्वरमा बर्बराउ”दै बाटामा लम्पसार परेको ढुंगोलाई जुत्ता र छाताले भकाभक गोदिरहेका छन्। सोचे”, आज भने जुन हो यी बेबकुफ पूरै बौलाएछन्। डर लाग्यो। उनका आ”खा छलेर कान्लामुनिबाट लुसुक्क अगाडि जाऊ” कि भन्ने लाग्यो। तर कुन प्रेरणा र आकर्षणले घिसारेर र घ”चेटेर हो, म त झ्वास्सै उनका अगाडि पो पुगे”। मलाई देखेर झन् हौसिंदै र पत्थरमाथि झन् जोडले प्रहार गर्दै उनी बर्बराए, ‘जुन हो बेबकुफ कसको खुट्टामा ठेस लगाइरहेछौ? जुन हो महामु.. वामदेव पहाडी डबल एमए, बिएललाई ठट्टा सम्झेर जोरी खोजिरहेछौ? आ”हुम्, आ”हुम्, आ”हुम्।’ तर, वामदेव सरको त्यो उग्र, प्रचण्ड झो”क छिनभरमै शान्त भयो। र, हल्का हा”सो घोलिएको स्वरमा उनले समापन कथन जारी गरे, ‘जुन हो खगेन्द्रजी, जीवनमा व्यवधान पैदा गर्ने कुतत्वहरू बहुतै धेरै भए। कहिलेकाही” त लाग्दछ कि जुन हो भु”ट्ट पड्किएर जिन्दगीलाई खरानी बनाइदिऊ”। आहुम्।’

किन हो थाहा छैन, वामदेव सर नजानिदो गरी मलाई धेरै माया गर्थे। यस कुराका अनेकमध्ये एक अविस्मरणीय सबुतको कथा यहा” कहन्छु। तिनताक हेमन्तबहादुर बिसी विद्यार्थी फेडरेसनका सभापति वा यस्तै केही थिए। तिनले काठमाडौंमा कलेजव्यापी निबन्ध प्रतियोगिताको चा”जो मिलाएछन्। प्रतियोगितामा भाग लिने दुई सत्पात्र चयन गर्न हामीलाई निबन्ध लेख्न लगाइयो। निबन्धको एउटा विषय संयुक्त राष्ट्रसंघ थियो र अर्को विषय थियो आमाको ममता। मैले अनुभव र कल्पनाको लेपन लाउन मिल्ने विषय ठानेर आमाको ममता रोजे”। गजप लेखे” भनेर नाक घोक्रयाउँदै मैले भानुभक्त बाजेको कान्तिपुरी नगरी हेर्न जान खुट्टा उचालिसकेको थिए”। एक बेलुका चौकिदार मेरो होस्टलमा आएर भने, ‘प्रिन्सिपल सरले डाक्नुभा’छ।’ सुन्दैमा म झस्के”।

वामदेव सर गुत्थ फुलेर ओछ्यानमा बसेका थिए। अगाडि टेबुलमा मेरो निबन्ध थियो। निबन्ध हरफैपिच्छे रातो मसीले रंगिएको थियो र फड्के किनारमा पनि कमिलाको गोलोसरी राताम्मे अक्षरहरू थिए। त्यो देखेर म खङ्रंगै भए”। काठमाडौं जाने मेरो रंगीन सपनामा आगलागी भयो। ‘जुन हो त्यही” खडा हुनू,’ मैले ढोकाभित्र पाइला टेक्नासाथ वामदेव सर गर्जिए। टेबुलको राताम्मे निबन्धमा खरानी भएको आफ्नो सपनालाई मर्माहत दृष्टिले हेर्दै म मूर्तिवत ठिंग उभिए”। ‘जुन हो खुट्टा उठाउनू,’ दण्ड भोग्ने कसुर बुझ्दै नबुझी मैले आतेसको भावमा दाहिने खुट्टो उचाले।” ‘जुन हो बेबकुफ दुवै खुट्टा उठाउनू।’ म किंकर्तव्यविमूढ भए”। ‘जुन हो महामु’ धरती छोडेर हावा टेकेर हि”ड्नू’ भन्न खोजेको के हो भुत्तिभाङ केही नबुझी म अवाक, अचल र निस्तेज भए”।

कसुर मेरो निबन्धको बान्कीको रहेछ। वामदेव सरका नजरमा त्यो बतासे भावुकताले टनाटन भरिएछ। र नै मौकामा एक राउन्ड प्रशिक्षण दिने मनसुवाले उनी त्यसरी प्रस्तुत भएका रहेछन्। ‘जुन हो भाइ, जिन्दगी धरती टेकेर खडा हुन्छ। विचार पनि जुन हो धरती टेकेरै खडा हुन्छ। र बेबकुफ भावुकता, भावना, संवेदना जे छ त्यो सब पनि धरती टेकेरै खडा हुन्छ। तब जुन हो महामु.. खुबै कल्पनाशील छु भन्ठानेर यो हावादारी गफ के लेखिरहेछौ?’ अलिबेर कोठामा सघन सन्नाटा छायो। अनि बिस्तारै वामदेव सरका अनुहारको भाव र भंगिमा फेरि”दै गयो। ‘जुन हो भाइ, निराश भइहाल्यौ? आ”हुम्।’
‘भए”, सर।’
‘जुन हो बेबकुफ निराश नहुनू।’
वामदेव सर शान्त भए। र उनका सुझावहरूबमोजिम निबन्ध सच्याउने सर्तमा मलाई पासको अग्रिम बधाई दिए, …जुन हो भाइ, एडभान्स कङ्ग्य्राचुलेन्स। आहुम्।’

करिब चार महिनापछि अर्को एक साँझ वामदेव सरले त्यसैगरी मलाई डाकिपठाए। उनी रिसले बुमबुम भएका रहेछन्। ‘जुन हो भाइ,’ उनको सनातनी गर्जन सुरु भइहाल्यो, ‘काठमाडौंमा सुर्जेबहादुर थापाले भारुको सापेक्षमा नेरुको अवमूल्यन गर्‍यो त भन्नू, पदमप्रसादजीको फर्सीको डा”क्लामा त्यसको के असर परिहाल्यो? आहुम्।’ कुरो के रहेछ भने अवमूल्यनलाई आधार बनाएर वामदेव सरले भान्सा गर्ने घरका मूली पदमप्रसाद उप्रेतीले भान्साको भाउ बढाउन चाहेछन्। पदमप्रसाद मेरा भान्दाइ। जमानामा दार्जिलिङमा पा”च-सात कक्षा पढेका उनै पदमप्रसादले अघि लागेर कलेज खोलेका थिए। उनी रैथाने बस्तीको आर्थिक, सामाजिक र संस्थाका वर्चस्वशाली हस्ती थिए। र, वामदेव सरसँग उनको अहंको भयंकर टक्कर थियो। म अर्को घरमा पेइङ गेस्ट थिए”। भान्साको भाउवृद्धिको अवज्ञा गर्ने कुरामा वामदेव सर र मेरो एकसूत्रीय सहमति बन्यो।
‘चुपचाप सहँदै जाँदा जुन हो भन्नू भाइ के हुन्छ?’
‘के हुन्छ, सर?’
‘यी महामुहरूले चुसेर जुन हो हामीलाई सिद्रो बनाइहाल्छन्।’

वामदेव सरको पदमप्रसादस”गको अहंको टक्कर चुलियो। र उनी झोलीतुम्बा बोकेर बाटो लागे। बाटो लाग्दालाग्दै उनले भनेथे, ‘जुन हो भाइ, वामदेव पहाडीले यो माटोमा स्वाभिमानको सानो दृष्टान्त छाडेको छ, याद गर्नू। आहुम्।’

धेरै वर्षपछि तीस सालमा क्षेत्रपाटीको नौलो रेस्टुरा” नजिकै उनको डेरामा वामदेव सरसँग मेरो भेट भयो। मित्रवत् भाकामा उनले मेरो लेखनको तारिफ गरे, ‘जुन हो भाइ, आफ्नो विद्यार्थीले केही गरेको देख्दा आनन्द लाग्दोरहेछ क्या। आ”हुम्। तर ख्याल गर्नू भाइ, मानिसले फुर्किएर जब धरती छाड्छ, ऊ जुन हो हावामा भु”ट्ट विलीन भइहाल्छ। आ”हुम्, आ”हुम्।’ अनि छोटो भूमिका बा”धेर उनले भने, ‘जुन हो राम्रो पढ, भाइ। अब दस वर्षमा भुट्ट कम्युनिजम आइहाल्छ। कम्युनिजममा जुन हो प्रा”पर म्यान इन् द प्रा”पर प्लेस हुनेछ। आहुम्, आहुम्।’

वामदेव सरसँग त्यो मेरो अन्तिम भेट थियो। पछि उनलाई जिब्राको क्यान्सर भयो। जिब्रो काटियो। र, उनको एकबारको जुनी अकालमै सकियो। सतहमा असामाजिक लाग्ने वामदेव सर विचारमा वागी र झुकावमा मानवतावादी थिए। जब उनको याद आउँछ, उनी मेरो स्मृतिको पर्दामा विचरण गर्दै मलाई भनिरहन्छन्, जुन हो बेबकुफ धरतीका कुरा। आहुम्, आहुम्।

(NagarikNews)

..........................................................................................................................................................................

पत्थर-प्रहार र अशुभ हुँकार उपचार-खगेन्द्र संग्रौला
Tagged with: संग्रौला संग्रह
गत साता द्वन्द्वरत राजनीतिमा क्रियाशील मायावी दक्षिणपथका दुई महारथीबाट एकएक थान दिव्य वाणी प्रकट भए। कांग्रेसी ‘युवा पुस्ता’का बृद्ध प्रतीत हुने नेता रामचन्द्र पौडेलले भने- प्रचण्ड र बाबुरामलाई नथुनी संविधान बन्दैन। लोकबोलीमा पराजय सम्राट भनिने विजयी प्रधानमन्त्री माधवकुमार नेपालले बडो उमंगसाथ पौडेलजीको बोलीमा लोली मिलाए। तिनले माओवादीलाई श्रीलंकाको लिट्टे र कम्बोडियाको खमेर रुजको नियति चखाइदिने हुँकारगरे। लाग्छ, यी फगत उत्तेजना र आवेशबाट तत्क्षण पैदा भएका स्वस्फूर्त वाणी होइनन्। यी वाणीबाट दुवै महारथीका चित्तमा निसासिएर रहेको अशुभ राजनीतिक अभिप्रायले निकास पाएको हुनुपर्छ। घर्षणकारी राजनीतिक घटना-प्रवत्तिको तीव्रतर विकासक्रमले संकेत गर्ने सम्भावित अनिष्ट परिणपतिले यिनको यही अभिप्रायलाई बल दिइरहेको आभाष हुन्छ।

सरकारले सार्वजनिक सुरक्षाको स्थिति सुधि्रयो भनी रातोदिन डंक पिटिरहँदा राष्ट्रपति, प्रधानमन्त्री र मन्त्रीहरूको सुरक्षाको स्थिति भने दिनानुदिन भयावह बन्दो छ। यी महोदय उद्घाटन, विमोचन, शिलान्यास, अभिनन्दनग्रहण, र दर्शनप्रदान आदि गर्न सद्दे टाउको लिएर फर्कु”ला कि टाउको जखमै होला भनेर गहिरो फिक्रीका साथ आआफ्ना मूल्यवान् टाउका छाम्दै निवासबाट बाहिरिन्छन्। गत सातामात्र टाउको कुच्चिने डरले गोकर्णको एक कार्यक्रममा दर्शन दिन राष्ट्रपति यादवको सवारी भएन। उपराष्ट्रपति झाको निवास समीपमा झन् बम सिरियल नै जारी छ। यी महोदयको सेवामा राज्यको सिंगो सुरक्षा संयन्त्र हर्दम् समर्पित छ। तैपनि यी सुरक्षित छैनन्। शासकीय महलका कतिपय महारथी त कार्यक्रमको निर्धारित समय र मार्ग छलेर चोर बेला र चोर बाटो गरी चोरझै” कार्यक्रमथलोमा पुगेका मनोविनोदी समाचार पनि पढ्न पाइएकै हुन्। आफ्ना टाउका र चर्म नै यति साह्रो जोखिममा परेको स्थितिमा पत्थर प्रेमी माओवादीको पत्थ वर्षाबाट आतंकित भएका शीर्षस्थ शासकका मुखारविन्दबाट रामचन्द्र र माधवका जस्ता वाणी स्फुरण हुनु स्वाभाविकै हो। लोकलाई कुरा कण्ठ छ, यो पत्थर-वर्षाको प्रेरक र कारक राष्ट्रपति यादवको विवादास्पद कदम हो। रामचन्द्र र माधवलाई संसद्मा विधिवत्रूपले त्यो विवादास्पद कदमको शल्यक्रिया गरी आफ्नो शिरमाथि भइरहेको पत्थर वर्षालाई रोक्न कुनै चिन्ता छैन। बरु ध्यान त थप पत्थर वर्षालाई निम्त्याउने अनिष्टसूचक उग्र गर्जन गर्नुमा छ।

राष्ट्रपति यादवको पोखरा सवारीको प्रकृतिले रामचन्द्र र माधवका उद्घोषलाई टेको दिएझै” लाग्छ। त्यो सवारीले यादवको भेषमा सा”च्ची नै राजाको झल्को दियो। यादवको सवारी सैनिक हेलिकप्टरबाट भयो। पोखरा विमानस्थलदेखि यादव विराजमान हुने होटलसम्म सडकको दुवै किनारमा तीन-तीन फिटको दूरीमा प्रहरीलाई उभ्याएर प्रहरी-पर्खाल निर्माण गरियो। सडकको दायाँ-बायाँ निकै परसम्म कसैलाई चियाउन दिइएन। सवारी मार्गमा पर्ने पसल र झ्यालढोका बलात् बन्द गराइए। नागरिकलाई आफ्ना घरका छतमा उभिनसमेत वर्जित गरियो। आखिर त्यो सब राजसी हुङ्कार र दमनकारी ठा”टबा”ट किन? उत्तर स्पष्ट छ – आफूसित असहमत नागरिकको डरले! यादव सैनिक ब्यारेकमा बास बसे। किन? त्यो पनि उनै असन्तुष्ट नागरिककै डरले! बासमा तिनले काङ्ग्रेसीगणलाई मात्र दर्शनभेट दिए। किन? आफ्नो राजनीतिक उद्भव र त्यसबाट आर्जित संस्कारको प्रगाढ मोहले! यसरी तिनले म मेरै मातृपार्टीको एकलौटी राष्ट्रपति हुँ, मलाई अरू कसैको पर्वाह छैन भन्ने अमंगलकारी सन्देश सञ्चार गरे।

यादवमा म राष्ट्रका सकल नागरिकको राष्ट्रपति हुँ भन्ने किञ्चित्मात्र पनि चेत र दायित्वबोध हुँदो हो त तिनले उन्मादी मुद्रामा काला झण्डा र पत्थर बोक्ने नागरिकका प्रतिनिधिसँग दिल खोलेर संवाद गर्थे। तिनले आफूप्रतिका तिनका गुनासा, विमति, आपत्ति वा माग सविनय सुन्थे। र, सकल नागरिक-हृदयमा आफ्नो साझा छवि स्थापित गर्न तिनले संशय मोचन वा आत्मशुद्धिका लागि उचित पाइला चाल्थे। तर, तिनले त्यसो गरेनन्। किन? किनभने सायद तिनलाई सबै नागरिकको स्नेह, विश्वास र भरोसाको साझा विम्ब बन्नु छैन। तिनलाई के बन्नु छ? यो प्रश्नको उत्तर बाईस दलका संमान्य बोसहरूलाई सोध्नुपर्छ। तिनले यादवलाई के बनाउन चाहेका हुन्? रामचन्द्र पौडेल र माधव नेपालका गर्जन-वाणीको अभिप्राय केलाउने हो भने यादवलाई बनाउन खोजिएको टोपीधारी राजा नै हो। सैन्यबलको आडमा यादवलाई राजाको दर्जामा नउकाली रामचन्द्रवाणी र माधववाणीलाई साकार रुप दिने संहारकारी दिशातर्फ यत्न गर्न कसरी पो सकि”दो हो र?

लोकतन्त्रको सभ्य राजनीतिमा आफ्नो हकदावीलाई मूर्त रूप दिने मनसुवाले विमति र विरोध प्रदर्शन गर्न र दबाबकारी जनमत सिर्जना गर्न निःशस्त्र पाखुरा, तर्कशील बोली र कालो झण्डा पर्याप्त हुन्छन्। तर, अतीतकालीन उद्दाम आवेगको घोडाबाट माओवादी अझै ओर्लिनसकेको आभाष हुन्छ। र नै त ऊ विरोधको अभिव्यक्तिमा विवेक, तर्क र न्यायको चेतनाले धित नमरेर पत्थरको शरण पर्न पुगेको छ। भन्नलाई माओवादी नेताहरू पत्थर-प्रहार हाम्रो नीतिको अन्तरंग अंश होइन भनिरहेका छन्। तर, तिनका बोली भुइँमा खस्दा नखस्दै पत्थर-प्रहारको अर्को ताण्डव घटित भइहाल्छ। पत्थर-प्रहारको अभिव्यक्ति अपवादजन्य घटनाका रूपमा नभई सामान्य घटनाका रूपमा देखिन आएको छ। आफ्नो आधिकारिक नीतिलाई कलंकित तुल्याउने, आफ्नो अभिप्रायलाई भ्रष्टीकरण गर्ने र आफ्नो विश्वसनीयतामाथि संशय पैदा गर्ने तत्वहरू र तिनका अवाञ्छित क्रियाकर्मलाई निधेष गर्नु आन्दोलनकारी दलको धर्म, कर्म र नैतिकता तीनै थोक हो। गर्न नचाहेर वा गर्न नसकेर कुनै अगोचर अनिष्टकारी तत्वलाई अनर्थको अपजस भिराउनु लोकले पत्याउने कुरै होइन। जब कथनी र करनीमा बाझो चल्छ, तब नेता नाउँको जीवात् हावादारी ठहरिन्छ। बाइसे महलका रामवरण, रामचन्द्र, माधव आदि गुरुहरू निहुँ खोजिरहने, पत्थर-वर्षाको माध्यमले माओवादी तिनलाई भनेजस्ता निहुँ बनाइदिइरहने – यसरी कलह कसरी सुलहमा फेरिन्छ? यसरी माओवादी आन्दोलनले नागरिक वा वैधानिक सर्वोच्चताको अभीष्ट कसरी प्राप्त गर्न सक्छ? आफ्ना वचन र कर्ममा लोकतान्त्रिक मान्यताको रंग भरेर न हो माओवादीले रामचन्द्र र माधवजीका जस्ता अनिष्टकारी उद्घोषको मुख थुन्ने! एउटा ढुङ्गा हान्ने, अर्को ढुङ्गा हान्नेलाई थुन्ने, लिट्टे र खमेर रुज बनाइदिन्छु भन्ने! अनि राष्ट्रपति यादवचाहिँ बाइस दलका बुई चढेर नवनरेश बन्ने पृष्ठाभ्यासमा लागेझै” देखिने! यो मानवोचित राजनीति होइन। यो त दानवोचित बा”दर नीति पो हो!
हुँकार चर्को, प्रभाव निम्छरो – यो चालु माओवादी आन्दोलनको चरित्र चित्रण हो। राष्ट्रपति यादवको कदमको राजनीतिक र वैधानिक शल्यक्रिया गर्न अघि सारिएको संकल्प प्रस्ताव यतिका दिनसम्म अलपत्र छ। तैपनि सिद्ध नहुने अडानमा माओवादी लिप्त छ। बरु ज्यान जाला, बाइस दलका गुरुजीहरूबाट यो अडान किमार्थ सदर हुनेवाला छैन। तब आआफ्नो दायित्व र कर्तव्यको स्मरण गर्दै र सामर्थ्यको नाडी छाम्दै सुलहकारी साझा विकल्प किन नखोज्ने? संविधान संशोधन गरेर राष्ट्रपतिको कार्याधिकारको चार किल्लामा काँडे तार लगाए काम फत्ते हुँदैन र? छाडा चौपाया जब जथाभावी बाली नाश गर्न थाल्छ, त्यसलाई बलियो र लामो डोरीको बन्धनकारी उपहार टक्याएर पगाहा लगाइन्छ। दाम्लामा कज्याइएको चौपाया किलोदेखि जहाँसम्म पुग्न पाउँछ, त्यसको भोजनाधिकारको अन्तिम सीमा त्यही हो। सीमाबाहिर तन्किन खोज्यो कि त्यसका घाँटीको छाला खुत्तियो! बस्, पशुपालनबाट आर्जित यही अनुभवलाई साक्षी राखेर महामहिम राष्ट्रपति रामवरण यादवको पदीय मर्यादाको रेखांकन गरिदिए कामै तमाम हुन्छ। सर्प पनि मर्ने, लठ्ठी पनि नभा”चिने एकमात्र जुक्ति यही हो।

-नागरीक


..........................................................................................................................................................................
वंशवृक्षका बाबु-छोरा र बाबु-छोरी – खगेन्द्र संग्रौला
Tagged with: संग्रौला संग्रह
शीर्षकमा झुन्डिएका बाबु-छोरा ज्ञानेन्द्र र पारस शाह हुन्। र बाबु-छोरी हुन् गिरिजाप्रसाद र सुजाता कोइराला। ज्ञानेन्द्र र गिरिजाको उद्भव र विगत करिबन उल्टो छ। कोइराला वंशका गिरिजा प्रजातन्त्रका योद्धा कृष्णप्रसाद कोइरालाका छोरा र वीपी कोइरालाका भाइ हुन्। शाह वंशका ज्ञानेन्द्र हुन् निरङ्कुशतन्त्रका रक्षक महेन्द्र शाहका छोरा र वीरेन्द्र शाहका भाइ। गिरिजा निर्दलीय तानाशाहीको ढाड बङ्ग्याउन जब विमान अपहरण गराउँदै रकम कुम्ल्याउँदै र बन्दुक उठाउँदै थिए ज्ञानेन्द्र गिरिजाको ढाड भाँच्न मण्डले जत्थाको भरणपोषण र प्रशिक्षणमा व्यस्त थिए। गिरिजा प्रजातन्त्रको ध्वजा फहराउन जब कारावास प्रवास र देश दौडाहाको कष्टकर यात्रामा थिए ज्ञानेन्द्र वन्यजन्तुको विनाश पुरातात्विक महत्वका मूर्तिहरुको सिकार र अकूत धन साचयमा मग्न थिए। गिरिजा ज्ञानशाही असोजतन्त्र र मकरतन्त्रलाई तह लगाउन जब रत्नपार्कमा सकीनसकी हिँड्दै थिए ज्ञानेन्द्र तिनको गर्धनमाथि तरबार नचाउँदै तानाशाहीको मौलो गाड्ने अभ्यासमा कटिबद्ध थिए । यो भयो यी दुई पुरुषको हिजोको विपरीत जीवनवृत्त।

तर आज इतिहासको अर्को कालखण्डमा ज्ञानेन्द्र र गिरिजाको जीवन एउटै रेखामा पुयुजन हुन लागेको प्रतीत हुन्छ। यो ज्ञानेन्द्रको गिरिजामा उत्थानको कथा होइन गिरिजाको ज्ञानेन्द्रमा पतनको कथा हो। यो कथाको कथ्यको केन्द्रमा पारस र सुजाता रहेका छन् । ज्ञानेन्द्रपुत्र पारस र गिरिजापुत्री सुजातामा केही साझा कुरा छन्। यी दुबैमा बौद्धिक नैतिक र सामाजिक गुणको सर्वथा गरिबी छ । लोकदृष्टिमा यी दुवै अप्रिय छन्। राजनीति र समाजसेवामा यिनको योगदान शून्य छ । तर संयोगवश यी दुई नरनारी युवराज र राजकुमारीको रोलक्रममा पर्न गए । पारस शाहवंशका युवराजको रोलक्रममा सुजाता कोइराला वंशकी राजकुमारीको रोलक्रममा।
वीरेन्द्र परिवारको रक्तकुण्डबाट निस्केर ज्ञानेन्द्र जब राजा भए तिनको पहिलो समस्या राजगद्दी उत्तराधिकारीको चयन हुनगयो। नश्वर देह हो त्यसमा केही तलबितल पर् यो भने शाह वंशको पोयो छिन्छ। यो सम्झेर ज्ञानेन्द्र चिन्तामा डुबे । अपुताली खाएका नरेश ज्ञानेन्द्रका जेष्ठ पुत्रका नाताले युवराज बनाइन पारसले आपुनो उत्ताउलो खुट्टो उचालिसकेका थिए । तर जनआक्रोश र लोकनिन्दाको डरले अलि दिन ज्ञानेन्द्र हच्किए। पछि दसैँ बिदामा गएको साचार जगत् र दसैँको नशामा लठ्ठिएको जनगणका आँखा छल्दै टीकाको छेक पारेर ज्ञानेन्द्रले पारसलाई युवराज बनाए। अहिले उनै ज्ञानेन्द्रको सिको गर्दै गिरिजाले सुजातालाई कोइराला वंशीय राजकुमारीको आसनमा उकालेका छन्। त्यो परराष्ट्र मन्त्रीको आसन हो । नेतृत्व तहका कुसर्ीमुखी काङ्ग्रेसीलाई अत्तोपत्तो थिएन। वरियतासम्बन्धी योग्यताको प्रमाणपत्र हातहातमा बोकेर त्यो आसन हत्याउन थुप्रै काङ्ग्रेसी तँछाडमछाड गर्दै थिए। तर पार्टी केन्द्रलाई माखो बराबर नगनी कसैलाई एक वचन नसोधी ज्ञानेन्द्रले झैँ लोकतन्त्रको दलीय मान्यताको धज्जी उडाउँदै गिरिजाले सुजातालाई बोकेर सत्ताको कुर्सीमा राखे। गिरिजाको अहंकार र स्वेच्छाचारसामु झरेको पातजस्तो देखिने अधिकांश काङ्ग्रेसीगण हेरेको हेर्यै भयो।

पुत्र पारसलाई युवराज बनाउन ज्ञानेन्द्रले टीकाको विरोधमुक्त साइत रोजेका थिए। पुत्री सुजातालाई राजकुमारी बनाउन गिरिजाले माधवकुमार नेपाललाई रोजे। श्री नेपाल प्रधानमन्त्री बन्न नपाउँदाको कुण्ठा ज्वलन र निराशाले गलित भएका थिए। गिरिजालाई जसरी हुन्छ पुत्रीलाई माथि उकाल्दै जाने भर् याङ चाहिएको थियो। गिरिजा र माधवको निहित स्वार्थ ट्याक्क मिल्न गयो। अनि गिराजले माधवलाई प्रधानमन्त्रीको टीका लगाइदिए र कृतकृत्य भएका माधवले गिरीजाकी छोरीलाई परराष्ट्र मन्त्रीको माला पहिराइदिए । लोकमत लोकतान्त्रिक मर्यादा र लोकलाजको यिनलाई कुनै पर्वाह भएन। माधवका लागि आफू प्रधानमन्त्री बन्नु नै जबज भयो र गिरिजाका लागि छोरीलाई परराष्ट्र मन्त्री बनाउनु नै प्रजातान्त्रिक समाजवाद भयो।

ज्ञानेन्द्रको दाउ आफ्नो सेखपछि पारसलाई शाहवंशीय महाराजाधिराज बन्ने मेसो मिलाउनु थियो। गिरिजाको दाउ आफ्नो सेखपछि सुजातालाई कोइराला वंशीय काङ्ग्रेसी महारानी बनाउनु हो । ज्ञानेन्द्रका दृष्टिमा देश भन्नु नै उनै थिए। गिरिजाका दृष्टिमा काङ्ग्रेस भन्नु नै उनै भएका छन् । कविताको भाखामा मबीबी शाह भन्थे- नसिब सबको एक कहाँ हुन्छ र हुँदैन। नभन्दै नसिबमार्गी पितामहले भनेझैँ खोटो नसिब भएका पारस महाराजाधिराज हुन नपाउने भए। जब ज्ञानेन्द्रले आपुनै हातले राजतन्त्रको शवलाई दागबत्ती दिए पारसको राजा बन्ने सपना त्यही चितामा जलेर भष्म भयो। सुजातालाई बोकेर क्रमशः उपप्रधानमन्त्री प्रधानमन्त्री र सभापतिको भर् याङ चढाउँदै कोइराला वंशकी महारानीको ताज पहिराउने गिरिजाको चाहनाको नियति के होला उत्तर तरुण काङ्ग्रेगणको विवेक साहस र इच्छाशक्तिको गर्तमा छ। गिरिजा आपुनी छोरीलाई महारानी बनाउने तानाशाही अभियानमा कामिरहेको शुष्क हातमा धिप्धिपे आगो बोकेर आपुनो जीवनको गोधूली साँझमा उभिएका छन्। त्यो आपुनो साख र कोइराला परिवारको कीर्ति दुवैलाई पुत्रीमोहको चितामा जलाएर खरानी बनाउने आगो हो। त्यो अनिष्टकर आगो निभाउने हुती काङ्ग्रेसीगणमा छ ?

लाग्छ गिरिजाको कुरुप सपनाको मार्ग अकण्टक छैन। काङ्ग्रेसको इतिहासमा पहिलो पटक गिरिजाको हठ उनको स्वेच्छाचार र उनको एकलतन्त्रविरुद्ध हाक्काहाक्की आवाज उठेको छ। आवाजका दुई कोण छन् । काङ्ग्रेसमा गिरिजाबाबुपछि उनको बिँडो थाम्ने मै हुँ भनेर उभिएका शेरबहादुर देउवा शुशील कोइराला र रामचन्द्र पौडेलहरु जिल्ल परेका छन् । काङ्गेसमा कोइराला वंशलाई निरन्तरता दिने अभिप्रायले प्रायोजन गरिएका शेखर र शषाङ्क कोइराला त दृश्यपटलबाटै लोप भएका छन् । गिरिजाको कि्रपाले सुजाता राजनीतिको शिखरमाथि उकालिँदै छिन् कृपाबाट वञ्चित यी सकल दुःखीहरु फेदीमा धारे हात निधारमा राखेर फुस्रा ओठ ल्याप्प चाट्दै ट्वाँ परेर माथि हेरिरहेका छन्। भक्ति र पाउलागीका हिसाबले गिरिजाको आशिर्वादको अधिकारी हुनुपर्ने आफैँ अधिकार प्राप्त हुँदैछ भुइँफुट्टा सुजातालाई । त्यसैले भित्रभित्रै डराउँदै र काम्दै भए पनि यी कृपाकाङ्क्षीहरु पिलन्धरे स्वरमा गिरिजाको मनपरीमाथि कारुणिक स्वरमा टिप्पणी गर्न विवश छन्।

आवाजको अर्को कोण भने एकदमै फरक छ । यो कोण लज्जालु काङ्ग्रेसी प्रवृत्तिमा क्रम भङ्ग गर्दै गिरिजासँग सोझै आँखा जुधाएर जब्बर मुद्रामा खडा भएको छ । यो कोण साहसका साथ शिर ठाडो पारेर पार्टीको आन्तरिक जीवनमा लोकतन्त्रिक विधि शैली र संस्कारको पैरवी गरिरहेछ । बोल्ने मुखहरु थोरै भए पनि यस कोणको स्वरमा तेज छ । यस कोणको तर्कमा दम छ । यस कोणको अभिप्रायमा लोकतन्त्रको ओज र गरिमा छ । यस कोणको अन्तर्यमा लोकतान्त्रिक गणतन्त्रको उज्यालो भविष्यको सङ्केत छ । यस कोणको स्वरमा काङ्गे्रस पार्टीलाई कोइराला वंशको दीर्घ रोगतुल्य एकाधिकारबाट मुक्त गर्ने छनक छ। र यस कोणको आन्तरिक लयमा वागी विचारको सुन्दर गुन्जन छ । यस कोणमा मध्यवर्ती पुस्ताका नरहरि आचार्यदेखि युवा पुस्ताका गगन थापासम्मको चिन्तन र चिन्ताको समागम भएको छ । के चिन्तन र चिन्ताको यो कोण काङ्ग्रेसी वृत्तमा विस्तारित हुँदै पुत्री सुजातालाई महारानी बनाउने गिरिजाको हठको तेजोबध गर्न समर्थ होला मलाई थाहा छैन। इतिहासको स्मरण गर्दा मच्चियो मच्चियो थच्चियो भन्ने उखान काङ्ग्रेसी चरित्रलाई इङ्गित गर्नकै लागि बनेको हो कि जस्तो लाग्छ । के काङ्ग्रेसीहरु यसपाला पनि गिरिजाको निर्मम कोर्रासामु सनातनी मुद्रामा थच्चिएलान् ?

सामूहिक अनुभवको कारखानामा जन्मिएको अहान भन्छ – गोरु बुढो भए भीर खोज्छ मान्छे बुढो भए जोरी खोज्छ। नभन्दै काङ्ग्रेसभित्र कोइराला वंशकी महारानी जन्माउने धूनमा गिरिजाले जोरी खोजेका छन् । पार्टीको लगाम अँठ्याएर जोरी खोज्ने बुढो गोरुलाई तरुण काङ्ग्रेसीहरुले फेरि पनि निहुरिएर सलाम गर्लान् कि इतिहासको बाटोबाट पन्छाउलान् हेर्नु छ।

..........................................................................................................................................................................
माओवादीको कुम्भकर्णे निन्द्रा – खगेन्द्र संग्रौला
Tagged with: संग्रौला संग्रह
जाजरकोटतिर महामारी सुरु भएको कति भयो ? काठमाडौँमा लुट र सोखमा डुबेका सम्भ्रान्त शासकलाई अझै थाहा छैन। महामारी झाडापखाला हो कि हैजा ? स्वास्थ्य मन्त्रालयका सुस्तमति र अल्छे अधिकारीलाई अझै थाहा छैन। मर्नेको सङ्ख्या कति पुग्यो ? राजनीतिक दलका सत्तालोभी बोसहरूलाई अझै पत्तो छैन। शब्दातीत आहको रूपमा जाजरकोट भेगको कोलाहलको शुष्क प्रतिध्वनिमात्र काठमाडौँमाथिको आकासमा मडारिइरहेछ। मानौँ जाजरकोट नेपालभित्रको आफन्त नेपाल होइन, दूरवर्ती पराइ टापू हो। मानौँ त्यस भेगका मानिस मानिस होइनन्, भुसुना हुन्। त्यसैले सुदूर पराइ टापूका मूल्यहीन भुसुना मर्नु कुलीन शासकहरू र सत्तालोभी दलनाइकेहरूका लागि किन पो चिन्ताको विषय बनोस् र ?
महामारीको विस्फोटसँगै उता जाजरकोटतिर हारगुहार र विलौना व्याप्त हुँदै थियो। यता कान्तिपुरी नगरीमा ? यस नगरीमा सुयोग्य माधवकुमार नेपालको अब्बल नेतृत्वमा बाइसमुखे सरकार बन्यो। माधव सरकारको कामको थालनी हाम र झ्वामबाट भयो। आप\mनो चरित्रको चिनारी दिँदै यसले हत्तपत्त राज्यको ढुकुटीमा हात लम्कायो। अनि गठबन्धन सरकारका ख्वामित्हरूलाई यसले एक अर्बभन्दा धेरै रकम बाँड्यो। को थिए ती भाग्यमानीहरू, जसलाई सबैभन्दा ठूलो शुभलाभ प्राप्त भयो ? लज्जास्पद यथार्थ भन्छ, ती महान् मनीषी एमाले प्रथम पुरुष माधव नेपाल र काङ्ग्रेसी द्वितीय पुरुष रामचन्द्र पौडेल थिए। नेपालले करोडभन्दा बढी रकम मुठ्याए, पौडेलले त्यसको आधाआधी। राज्यको ढुकुटीबाट खल्तीकरण गरिएको यो रकम स्रेस्ता मिलाएर खानलाई हो। यता यिनीहरू यसरी खाँदै थिए, उता जाजरकोटतिर मानिसहरू मरिरहेका थिए। रोग मामुली थियो। उपचार जटिल थिएन। सरसफाइ, पोसिलो खान्की, सफा पानी र जीवनजलका पोका पाए तिनका ज्यान बच्थे। तर, खाने धन्दामा लिप्त शासकलाई तिनको रत्तिभर वास्ता भएन। आफूलाई मोज छ। पहिचानविहीन र मूल्यहीन बस्तीका जीवहरू मरेर आप\mनो खती हुने आखिर के नै पो हो र ?

उता जाजरकोट, रुकुम, डोल्पा, रोल्पा, बाजुरा र डडेल्धुरातिर खबरविहीन खबर भएर मर्ने क्रम दिनानुदिन बढ्दो थियो। यता लम्पट शासनतन्त्रको अमानवीय नाट्यशालामा छाँट-छाँटका अभिनयहरू हुँदै थिए। उता त्यसरी मानिस मर्दै थिए, यता राष्ट्रपति यादव सडक खाली गरेर सोह्रघोडे बग्गीमा राजसी मुद्रामा सवार भए। उता त्यसरी मानिस मर्दै थिए, यता प्रधानमन्त्री माधव मानौँ देशमा पूर्ण अमन चयन भए सरी मग्न मुद्रामा इजिप्टतर्फ उन्मुख भए। उता त्यसरी मानिस मर्दै थिए, यता बाइसे सरकारका साझा संरक्षक जीपी कोइराला दिव्य सन्देशको उद्घोष गर्न गृहनिवास विराटनगर पुगे। उता जीवनरक्षा र शान्तिको त्यत्रो याचना थियो, यता नरसंहारकारी युद्ध निम्त्याउँदै कोइराला कुर्लिए – माओवादी लडाकुको समायोजन सेनामा हुँदैन, समाजमा मात्र हुन्छ। उता त्यसरी मानिस मर्दै थिए, यता रक्षामन्त्री भण्डारी जंगी अड्डाको प्रवक्ता भएर दिल्ली पुगिन्। दिल्लीमा तिनले मानिसको ज्यान जोगाउने औषधि होइन, ज्यान मार्ने हतियारका लागि पुकारा गरिन्। प्रधानसेनापति रुक्माङ्द कटवाल कोभन्दा के कम ? उता त्यसरी मानिस मर्दै गर्दा यता श्री कटवालले बकाइदा आदेश ठोकेर मुलुकभरिका सैनिक ब्यारेकमा आप\mनो महावाणी लेखाए। संस्कारवश यिनलाई लाग्दो हो, ज्ञानेन्द्रपछिको ज्ञानेन्द्र आखिर मै त हुँ। त्यो खान्दानी, त्यो वंश, त्यो शान र त्यो संस्कृतिको बिँडो मैले नथामिदिए कसले थाम्छ ? आखिर बिँडो थाम्ने जिम्मा बाइस मुखे गठबन्धनले दिएकै छ Û इजिप्टको सयर गरी फर्केका प्रधानमन्त्री माधव महामारी पीडितहरूलाई दर्शन र आश्वासन कृपा गर्न लौहचरीमा मुसिकोट पुगे। श्री माधव तेस्रो काँटको हास्य कलाकारको मुद्रामा थिए। यिनको मुहार र वचनमा उद्वेलन र चिन्ता शून्यप्रायः थियो। जीवनको भीख माग्न हात पसारिरहेका आर्त जनहरूको क्रन्दन श्रवण गर्दै ज्ञानेन्द्र शाहकै भाषामा यिनले भने – पीर गर्नु पर्दैन, सब ठीक हुन्छ। अनि यिनले मृतकका आहत परिवारजनलाई दस हजार रुपियाँ दिने आश्वासन दिए। हात्तीका मुखमा जीरासरहको त्यो दश हजार विपत्तिग्रस्त जनहरूप्रति गरिएको क्रूरतम ठट्टा थियो। श्री माधवले राज्यको ढुकुटीबाट धुतेको १६ लाख रुपियाँ आफूलाई पाकेट खर्च राखेर बाँकी एक करोड पीडितहरूलाई दिएका भए निकै मानिसको ज्यान बच्थ्यो। त्यो यिनको पैत्रिक सम्पति थिएन। न त त्यो यिनको श्रम, सीप र लगनको उपज नै थियो। तर किन दिन्थे ? लोकोक्तिले ‘लोभको भाँडो उभिन्डो’ त्यसै भनेको हो र ?

यी पात्रहरू फरक छन्। तर, प्रवृत्ति एकै हो। यिनको मति र मनोवृत्तिले भन्छ, यी सबै खलपात्र जातका जीव हुन्। यिनको ध्याउन्ना एक छ। यिनको धून एक छ। यिनको अभीष्ट एक छ। र, यिनको गन्तव्य एक छ। त्यो हो, जनादेशको अपमान गर्नु। जनअपेक्षाको उपेक्षा गर्नु। कथनीमा लोकतन्त्र र करनीमा भोगतन्त्रको अभ्यास गर्नु। र, बेथिती, अन्याय, अशान्ति र युद्धका जरामा मलजल हाल्नु। सके पश्चगमकै ध्वजा उठाउनु, नसके पितापुर्खाका पालादेखि खाइपाई आएको अख्तियार, दौलत, वर्चस्व र सुख-सयललाई यथास्थितिमा अकण्टक राख्नु।

खाओवादीको सनातन धर्म खानु हो। खानेहरू चिनिएकै हुन्। माओवादी ? जाजरकोट भेगमा मृत्युको आक्रमणमा परी मानिसहरूको त्यत्रो कोलाहल भइरहँदा कहाँ के गर्दै थियो माओवादी ? थाहा छ, अन्यवादीहरूझैँ ऊ पनि फुस्रा ओठ लिएर सत्तातिरै फर्केको थियो। सत्ताको न्यास्रोले उखर्माउलिएको ऊ दुई-तीन सातामा सरकार गिर्ने हावादारी जोखाना हेर्दै थियो। ऊ अबको प्रधानमन्त्री प्रचण्ड हुने कि कुनै जण्ड हुने भनी आपसमा गाँड कोराकोर गर्दै थियो। ऊ अबको पाइलो राष्ट्रिय सरकार कि जनविद्रोह भनी बेतुक ध्वनित हुने विवादमा अल्झेको थियो। आखिरमा जब मिडिया बोल्यो र माधव सरकारले कन्दै मुख खोल्यो, माओवादीलाई बल्ल जाजरकोट भेगको सम्झना भयो। र, थाल्यो ऊ अख्तियार र दायित्वविहीन माधव सरकारसँग व्यर्थको गनगन गर्न। माओवादीको यो गनगन जाजरकोटसम्बन्धी त्रासद कथ्यको पाद टिप्पणी हो। जनसाधारणले पाद टिप्पणीलाई पदुवा टिप्पणी भनी बुझ्लान्। यसो गम्दा कुरा ठीकै हो।

जाजरकोट भेगका नरनारीले जनयुद्धकालमा माओवादीलाई आफू भोकै, नाङ्गै, अनिदो र असुक्षित भएर पनि गाँस, बास, कपास र सुरक्षा दिएको थिए। तिनले जन र ज्यान पनि दिएकै हुन्। चुनावमा एकलौटीजसो मत दिएर माओवादीलाई सभासद् पनि बनाइदिएकै हुन्। तर लाग्छ, माओवादीले खोलो तर्‍यो, लौरो बिस्र्यो। आफू जन्मेको र हुर्केको, अप\mनो पहिचान र विम्व बनेको मातृथलोलाई माओवादीले यसरी बिर्सनु कृतघ्नता त हुँदै हो, धृष्ट शब्दमा भनुँ भने यो विश्वासघात पनि हो।

माओवादीसित युथ फोर्सको जमात थियो, जन मिलिसियाको जम्बोरी थियो। उसलाई पैसाको पनि कमी थिएन। माधव सरकारले स्रेस्ता मिलाएर खान सभासद्हरूलाई भर्खरै द-दस लाख बाँडेको थियो। त्यो रकम माओवादीले पनि बिना नैतिक प्रश्न हात थापेकै हो। त्यो विशाल रकमराशिले, त्यो लुटको थैलोले जाजरकोट भेगका निकै मानिसको ज्यान बचाउन सक्थ्यो। माओवादी सिंहदरबार, बालुवाटार दरबार र शितल निवास दरबारमा घेरा हालेर शासकहरूका स्वार्थ लम्पट दृष्टि जाजरकोट भेगको अकथनीय पीडातर्फ डोर्‍याउन पनि सक्थ्यो। तर, जाजरकोट भेगमा त्यत्रो कोलाहल हुँदा पनि माओवादी यतिका दिनसम्म कानमा तेल हालेर चुपचाप बसिरह्यो। माओवादी अरूलाई खाओवादी भन्छ। तर, यो अकर्मण्यता, यो संवेदनहीनता र यो कृतघ्नताले उसलाई खाओवादीमै कायाकल्प गरिरहेको छैन र ?

अकल्पनीय महामारीको कालो छायाँमा परी करुण क्रन्दन गरिरहेका मृतात्मा र जीवितहरू क्रोधाग्निले जल्दै आफैँलाई सोधिरहेका होलान् – कुम्भकर्णे सपनामा जाजरकोटको कोलाहल सुन्दै यतिका दिनसम्म कहाँ निदाइरहेको होला माओवादी ?

..........................................................................................................................................................................

Saturday, December 26, 2009

sms haru

Good Night SMS

Sun Is Switched Off!
Sun Is Switched Off!
Stars Are Switched On!

Blue Sky Goes Off And Black Sky Comes In!
So A Cool Night Is Coming!

Go To Bed! And Sleep Well
.....................................................................................
Hi Moon! Dim Ur light.
Hello Wind! Breeze Soft.
Hi Flower! Blossom Slowly.
Hello Earth! Spin Gently.
Coz my friend is going to sleep.
Good Night
.....................................................................................
i’m here to wish U GoodNight
As night falls upon the land,
it is time 2 Zz again.

With the moon hangin in the starlit sky,
i’m here to wish U GoodNight!

posted in Good Night SMS

Hello ! This is our ATD
Hello ! This is our ATD
( Any Time Disturbance ) service.
We are the experts in disturbing
and irritating people at busy hours.
Our goal has been achieved.

Thank you!… “Good Night”

posted in Good Night SMS

I wud not b happy widout disturbing u
Sun wouldn’t be red,
Sea wouldn’t be blue,

I wouldn’t be happy,
Without disturbing you!.

“Goodnight”

posted in Good Night SMS

Enjoy your time… Good Night
Welcome aboard to “Sweet Dreams” airline,
All passengers on bed hug ur pillows,
As the flight will be leaving soon to dream land.
Enjoy your time…“Good night”

posted in Good Night SMS

May u sleep peacefully thru out the night
A bed of clouds for U to sleep,
Diamond stars as ur bedside lamp,
Angels from heaven singing lullabies for U,
May u sleep peacefully thru out the night.
“Good Night”

posted in Good Night SMS

Good Night dear friend
Another day ends and
we look forward 2 a new day
with great anticipation.

But a true friendship never ends
whatever the passage of time.
Good Night dear friend.

posted in Good Night SMS

A prayer to protect until morning
I’m sending a pillow of happy thoughts
to create wonderful dreams,
a blanket of care to comfort you all night
and
A prayer to protect until morning.

GOOD NIGHT!! SLEEP TIGHT!!

posted in Good Night SMS

Goodnight stands for…
G-o to bed
O-ff the lights
O-ut of tensions
D-reams come
N-ice sleep
I-gnore worries
G-et up early
H-ave a nice day
T-hank God always
..........................................................................................................................................................................
Love is like war ... Easy to start ... Difficult to end ... Impossible to forget...


*****************

Take 10 roses and stand in front of a mirror,
u will find them 11 with u as the most beautiful 1


*****************

my hart s made 2 luv u, my lips are made 2 kis u,
my eyes r made 2 c u, my hands r made 2 hold u .....
evry part of me wants u, maybe bcoz i was made just 4 u!!


*****************

Chandani raaton me sara jaha sota hai, lekin kisi ki Mohabbat me koi badnasib rota hai,
Khuda kisi ko Mohabbat me fida na kare, agar kare to qayamat tak juda na kare..

*****************


love is not how long u've been 2gether; not how much u've given or receive;
not how many times u've helped each other --- its how u value each other...


*****************

True love is like ghosts, which everybody talks about and few have seen.


****************

Love is hard and will always be, but remember somebody loves you and that one is ME!


*****************

Loving is not just looking at each other, it's looking in the same direction.


*****************

If I had the letter "HRT", I can add "EA" to get heart or a "U" and get "HURT".
But Id rather choose "U" and get "HURT" than to have a "HEART" without "U".


If love were to be taxed, I would be the highest tax payer.


*****************

Loving u is not just having a cup of coffee.
It still takes me time to add in sugar and milk to make it sweeter and pure...


*****************

It's hard to find someone whom you truly love,
much less to find someone who loves you as much.
When the chance comes, don't ever let go.


****************

It takes a minute to have a crush, an hour to like someone, and a day to love someone,
but it takes a lifetime to forget someone.


*****************

Love is to think about someone else more times in a day than you think about yourself.


*****************

The hardest thing you'll ever do is watch the one u love, love someone else.

*****************

Don't waste your time on a man/woman, who isn't willing to waste their time on you.


*****************

The one thing we can never get enough of is love.
And the one thing we never give enough is love
......................................
Some kiss hot. Some kiss cold,
Some don’t kiss until they’re told.
Some kiss fast, some kiss slow,
Those that don’t kiss, I don’t know.

*****************

I sent my cares to the wind..
& asked the wind to pass them to U..
When U feel the wind blowing against your face…
That’s me saying …
Take Care Always!!

*****************

There will b miles & miles of smiles
B coz life’s worthwhile
Only when you smile

*****************

It takes 3 seconds to say I LOVE YOU,
3 mins to xplain,
3 hrs to demonstrate,
3 days to appreciate
But a lifetime to prove it.

*****************

Help ever.... hurt never...!
Love ever... hate never...!
Give ever...expect never...!
Smile ever...cry never...!forgive me ever...
forget ME Never

*****************

Life is 4 u, death is 4 me,
Being happy is 4 u, being sad is 4 me,
Being 2gether is 4 u, being lonely is 4 me,
Everything 4 u but u r 4 me

*****************

Love is hard and will always be,
But remember somebody loves U
& that 1 is ME !

*****************

I wanted to send you all my love
But the postman said it was too big

*****************

Roses of red grow in my heart
and they will never wither... 'Cause they
bloom every time I see your smile,
hear your voice
or just think of you!

*****************

If you live to be a hundred ,
I want to be a hundred minus 1 day ,
so I don't have to live a day without you

*****************

If I was a tear in ur eye
I wud lie on ur cheek
..and die on ur lips,
If u were a tear in my eye
I wud nevr cry becoz of the fear of losing u.

*****************

Do you know that simple HELLO can be so sweet?
H= how are you?
E=everything alright?
L= like to see you
L= love to hear from you.
O=obviously miss you. so... HELLO

*****************

What is gr8 LOVE ?
Its wen u hide tears n still care 4 her .
Its wen she ignores u n u still LOVE her .
Its wen she begins
2 love another n u still SMILE.

*****************

Be careful
when
a gal tells u that
she loves u
from the bottom of her heart.
For this may mean
that there is
still enough space
for another boy
on top!

*****************

ROSES R RED VOILETS R BLUE
MONKEYS LIKE U SHOULD BE
KEPT IN ZOO.

*****************

DON'T FEEL ANGRY U WILL
FIND ME THERE TOO NOT
IN CAGE BUT LUGHING AT U.

*****************

Love :
Its not the "presence"
of something which brings
"meaning" to life,
but it’s the way that
"someone" touches ur heart
which gives life a beautiful meaning

*****************

Love :
Its not the "presence"
of something which brings
"meaning" to life,
but it’s the way that
"someone" touches ur heart
which gives life a beautiful meaning

*****************

THOUGHT FOR THE DAY: "Treat everyone with politeness, even those who are
rude to you, not because they are not nice, but because YOU are nice

*****************

Outside
It's So
Pleasant!
Sun
Smiling
For
You !
Trees
Dancing
For
You
Wind
Singing
For
You !
Because,
I have told them
all To Wish You
Good Morning.

*****************

Luv is a sensation dat is caused by temptation.
A boy puts his location in a girls destination.
Do u get my explanation or do u wanna demonstration

*****************

Uve won my luv Now I luv U.
This heart of mine i give 2 .
So Kp it safe as I have done.
For U hav 2 & I hav none!

*****************
I dont have the measels,
I am not confined to bed,
aspirin wont help coz it aint my head,
I dont have back ache or the flu,
its more serious...I am missin u!

*****************

There are Tulips in my garden,
There are Tulips in the park.
BT nothing is more be beautiful
Then our 2 lips meeting in the dark!

*****************

Ull always be mine 4 now & 4ever.
Ull always be mine 4 u r my treasure.
Ull always be mine pls tell me its true.
Pls be mine 4ever ill always luv u

*****************

There are Tulips in my garden,
There are Tulips in the park.
BT nothing is more be beautiful
Then our 2 lips meeting in the dark!

*****************

I love 3 things!
The sun, the moon and U!
The sun for the day,
The moon for the night & U forever!

*****************

Winter time,
Cold wind blows
I wait 4 U,
With open doors.
Here I am cold & blue,
Come Sweetheart
Waiting 4 U !

*****************

Wantin U is easy,
Missin U is hard.
Wishin U were with me wrapped up in my arms.
Constantly think of U wen we r apart.
Ive got the padlock,
U hav the key to my heart.

*****************

How can u tell the rain not 2 fall wen clouds exist?
How can u tell the leaves not 2 fall wen the wind exists?
How can u tell me not 2 fall in love wen u exist?

*****************

Accidents do happen.i slip- i trip- i stumble- i fall
& usually i dont care at all.
but now i dont know what to do
cos i slipped and fell in love with u

*****************

Love is like a golden chain
that links our hearts together
and if you ever break that chain
youll break my heart 4ever!

*****************

Love is like a golden chain
that links our hearts together
and if you ever break that chain
youll break my heart 4ever!

*****************

Wen the night comes,
Look at the sky.
If you see a falling star,
Don't wonder why,
Just make a wish.
Trust me, it will come true,
Because I did it and I found you

*****************

SMS Heaven!

Q) Why do Gods stay up in heaven?
A) Because they are afraid of
what they have created!

*****************

True luv is hard 2 find.
Special 1-1 of a kind.
But the luv inside of me is true.
It appeared the day I met you!

*****************

It takes 2 to tango.
2 to kiss.
2 to talk & remisnisc
So many good things cum in 2
& one of those things is me & u!
.....................................................................
U say u luv me
& want 2 hold me tight.
Those words run thru my head day & nite.
I dreamt u held me & made me see
Dat 4ever 2gether we wud be!

*****************

1000 words 1 kud say.
1000 wishes 1 kud pray.
1000 miles legs kud walk.
1000 sounds a mouth kud talk.
1000 times I’ll b true.
1000 ways 2 say I luv u!

*****************

Ive got u bak
& uve got mine.
I’ll help u out netime.
2 see u hurt 2 see u cry.
Makes me weep & wanna die
I’ll b right here til d end.
Cos ur my luv & my best friend.

*****************

You can fall from a bridge, you can fall from above, but the best way of falling, is falling in love!

*****************

In the rhythm of life
Smetime we find ourslvs out of tune;
Bt as long as there r pple like u 2 provide the melody-the music plays on.

*****************

No sweet thoughst to forward
No cute graphics to send
Just a CARING HEART saying…
TAKE CARE ALWAYS

*****************

I have a special breakfast 4 YOU :
A glass of CARE
A plate of LOVE
A spoon of PEACE
A fork of TRUST
& a bowl of PRAYERS.
Have a nice Day!

*****************

It must have been a rainy day
When you were born.
Actually it was not raining
But the heavens were crying
As they lost their sweetest angel

*****************

Heart could love 4 a while
U can put many relations in a file
U can make a desert 4 many a mile
Bt U cant stop your smile


*****************

whn U c
My name in your mobile.

Have U seen my Smile ?
I’ve been looking 4 it everywhere.
I’m wondering perhaps U knew where it is
Coz the last time I had it was…
Ven I was with U.

*****************

Look…the moon is calling U !
See …the stars are calling U!
Listen…the birds are singing for U!
Hear My heart says: Missing U !

*****************

Night has ended for another day,
Morning has come in a special way,
May you smile like the sunny rays,
& leave your worries for some other day !
GOOD MORNING !

*****************

Life gives answers in 3 ways.
It says yes and gives you what you want.
It says no and gives you something better.
It says wait and gives you the best.

*****************

U want & U gt that is luck,
U want and U wait that is time,
U want but U compromise that is life
& U wait & U don’t compromise
That is SUCCESS.

*****************

Some kiss hot. Some kiss cold,
Some don’t kiss until they’re told.
Some kiss fast, some kiss slow,
Those that don’t kiss, I don’t know.

****************

There will b miles & miles of smiles
B coz life’s worthwhile
Only when you smile

*****************

It takes 3 seconds to say I LOVE YOU,
3 mins to xplain,
3 hrs to demonstrate,
3 days to appreciate
But a lifetime to prove it.

*****************

Life is 4 u, death is 4 me,
Being happy is 4 u, being sad is 4 me,
Being 2gether is 4 u, being lonely is 4 me,
Everything 4 u but u r 4 me

*****************

What greater thing is there for two human souls
than to feel that they are joined together to strengthen each other in all labour,
to minister to each other in all sorrow,
to share with each other in all gladness,
to be one with each other in the silent unspoken memories?

*****************

Where ever I go, whatever I do, I carry a little part of you with me right here in the center of me heart.

*****************

You, yourself, as much as anybody in the entire universe, deserve your love and affection.

*****************

You're the icing on my cake. What's that? Chocolate, of course...

*****************

Your love's better than a cold beer on a warm day. Almost...OK then, definitely!

*****************

Love is an ideal thing, marriage a real thing; a confusion of the real with the ideal never goes unpunished.

*****************

A man falls in love through his eyes, a woman through her ears.

*****************
How on earth are you ever going to explain in terms of chemistry and physics so important a biological phenomenon as first love?

*****************

In our life there is a single color, as on an artist`s palette, which provides the meaning of life and art. It is the color of love.

*****************

Put your hand on a hot stove for a minute, and it seems like an hour. Sit with a pretty girl for an hour, and it seems like a minute. THAT'S relativity.

*****************

I feel something in my heart, it's like a little flame, every time I see you, this flame lights up, this flame is special for you, because I LOVE YOU!

*****************

Love is not just looking at each other, it's looking in the same direction.

*****************

Never frown, even when you are sad, because you never know who is falling in love with your smile.

*****************

No one is too young for love, because love doesn't come from your mind, which knows your age, but from your heart, which knows no age.

*****************

It’s hard to find someone whom you truly love, much less to find someone who loves you as much. When the chance comes, don't ever let go.

*****************

Blessed is the season which engages the whole world in a conspiracy of love.

*****************

Gravitation is not responsible for people falling in love. - Einstien.

****************
Love Is When You Don't Want To Go To Sleep, Because Reality Is Better Than A Dream.

*****************

Love doesn't make the world go 'round. Love is what makes the ride worthwhile.

*****************
Message: * some text missing* Sender:* Name Missing * *Number Missing *Sent: * Date missing * Missing U a lot thats y everything is missing....

*********


I m sending u 3 little hearts to remind u 3 things, I m HERE, I CARE and i MISS U


**********


Do u know, what i say, what i think, what i feel, what i think, what i wish, U want to know? I MISS U SO MUCH.


*************


Wat makes some people dearer is not just de happiness dat u feel when u meet them but de pain u feel when u miss them.. MISS U........


*************

I hide my tears when I say your name, but the pain in my heart is still the same. Although I Smile & Seem Carefree, There is no one Who misses you more than ME!


**********
A B
C D
E F
G H
I J
K L
M N
O P
Q R
S T
V W
X Y Z
have I missed
something?
yes..
i missed "U"

************

If u wanna know how much I miss u,
try to catch rain drops,
the ones u catch is how much u miss me,
and the ones u miss is how much I miss

************

Last night i wanted to send u a msg, but all i could write was: "noh ss!w !". it didn't make much sense until i read it upside down...

************

Whenever I miss You, Stars falls down from the Sky.
So any day if you find the sky empty, don't blame me!
It's all your fault; You made me Miss You So Much!

**************

Close your Eyes,
Relax your Body,
And stop your Breathing as long as you can...
NOW BREATH......
I Miss you as much as YOU MISSED THE AIR

**************

In The Flower My Rose Is You,
In The Diamond My Kohinoor Is You,
In The Sky My Moon Is You,
I'm Only Body My Heart Is You,
That's Why I Always MISS YOU!

*************

U must b tired coz u hv been running through my mind, u gotta b a thief coz u hv stolen my heart n I must hv been a bad shooter coz I keep missing u.

**********

Do u know, what I say, what I think, what I feel, what I think, what I wish, U want to know? I MISS U SO MUCH

***************

Kitna bhi chaho na bhol pao ge Hamain,Jitna dur jao nazdik pao ge Hamain, Mita sakte ho to mita do yadain meri,Magar kya sapno se juda kar pao ge Hamain

***********


There's no Special reason for this msg, I juz wanna steal a single moment out of ur busy life & hope I can make u smile n say: I Miss U.

************

Good Time,Bad Time,Day Time,Night Time,Work Time,Off Time,Happy Time,Sad Time,Sleep Time,In the Mean Time...I MISS YOU all the Time

**************


I MISS YOU in every beats of heart,
In every blink of my eyes,
In every second of Time and...
In every moment of the Day !

n ss!w ! ,n ss!w !
n ss!w ! ,n ss!w !
n ss!w ! ,n ss!w !
n ss!w ! ,n ss!w !
n ss!w ! ,n ss!w !
GOT CONFUSED!
OH!B SMART FRIEND:
ZARA MOBILE KO ULTA KAR K DEKHO

**************

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T " " V W X Y Z.Did i miss something.No,i put 'U' safely in my heart

***********

earth may stop rotating, birds may stop flying ,candles may stop melting,fish may stop swiming,heat may stop beating but i never stop missing u....

***********

If u think i miss u all the time u r wrong i miss u only when i think about u but Damm it i think u all the time i miss u sweetheart

*************

When you feel lonely press 945, when you feel sad press 10, when u need to talk, press 82,,,when u press all these together, here i m for u always. Miss u alot.

**********

Just Wondering..!
Wud U Smile At Me If I Smile At U..?
Wud U Say Hello If I Greet U..?
Wud U Talk 2 Me If I Talk 2 U..?
Wud U Add "Too" If I Tell U "I Miss U"..?
Dilbara Really I Miss U From The Core !

*************

To forget is heard to do, and to forget me is upto u, forget me forget me never,forget the text but not the sender.Miss you a lot

*************

I heared some whisper ur name,but when i turned around 2 see u who it was , i notice i was alone, i realized it was my heart telling me that I MISS U

************

Under the sea, there lays a rock. In the rock, there is an envelope. In the envelope, there is a paper. On the paper, there are 3 words... 'I Miss You'

*************
There are 24 hours in a DayNight, 10 hours for work, 8 hours for sleeping, 3 hours for eating, 2 hours for exercise and 1 hour for other activities, But all the 24 hours I do MISS U badly...

***********

when i close my eyes before sleeping i watch u in the dark, When im sleeping i watch u in my dreams, When i open my eyes i found u before my eyes..And then I start Missing u for all the Day...

****************

i miss u very much,but i know u miss me not.MISS ME OTHERWISE U WILL MISS ME FOREVER

*************

Kaash dil ki awaz ka itna asar ho jaaye Hum unhe yaad karen Aur unhe khabar ho jaaye !!!!Miss U So Much...

************

Can u keep a secret?
Between me & u
You promise?
I really need to tell u this...
Well...
I MISS U..

***********

In My Lyf..I learned how 2 smile.How 2 Laugh.How 2 HardWork.How 2 Love.How 2 cry..but i neva learned how 2 stop MISSING YOU...em MISSIN YA SO MUCH JANU

*************

143 is numerically saying "I MISS YOU" What if I ask u 23423 same as "DO YOU MISS ME TOO? Would u answer me 312 same as "YES I DO"

**************

u r in my talks.u r in my eyes.u r in my feelings.u r in my thoughts.u r in my breath.u r in my work.u r in my mind.u r in my dreams.u r in my prayer.u r in my life.because u r in my heart.I miss u.

**********

Me and U are like Hare and Tortoise.I remember u and miss u so fast like Hare, But da only one thing make me very slow then u at last; That is when u give me a SMILE

********

my eyes miss u
my lips kiss u
my heart loves u
my hands need u
my mind calls u
my heart is 4 u and my love is 4 u i will die without u,so u have to be kind on me

**********

Push down if you miss me... that is sweet of you ...... Very sweet indeed .... You can stop now ..... You really miss me, .... me too

*********

Tumne Suna nahi?
Wakei nahi suna?
CNN pe?
BBC pe?
PTV pe?
GEO pe?
FM-101,103,89, pe b nahi?
to mujsey sun lo phir
"I MISS U SO MUCH"

***********

Monday Tuesday Wednesday Thursday Friday Saturday Sunday 'I Miss You' Everyday

*************

3-2 = 1 Heart Praying 4 U,
1+1 = 2 Eyes Looking 4 U,
3+2 = 5 Senses Missing U,
4+3 = 7 Days in Week,
I MISS U Sweety M 4M Hafeez.

***************

THIS LOVE IS LOVE THE LOVE BEST LOVE WAY LOVE 2 LOVE SAY LOVE 2 LOVE U LOVE THAT LOVE I LOVE MISS LOVE U LOVE read it again without word "LOVE

***********

Scratch & win
H____
HE___
HEA__
HEAR_
HEART. Congratulations U have won My Heart . Miss U Dost.

**********

mana hum itne SWEET nahi, k diabetes ho jaye. nahi itne SALTY k BP badh jaye, nahi itne TASTY k habit ban jaye, aur hum itne KADWE bhi nahi k yaad hi naa aaye....MISS ME ALWAYZ:-)

*************

Whnever i miss u.. I wont luk 4 u in my dreams.. or try to hear ur voice in ur msgs.. I jst put my right hand across my chest and ill feel u..........MISS U

************

I miss u wen ur far away.I think about u every nite & day.Even if we cant b 2gether.I will miss u now & forever!

************


YOU ARE MY HEART,MY ALL PARTS OF MY BODY.SO EVERY DAY I MISS YOU,I FEEL YOU,EVERY TIME IN MY HEART

*************


You are so away, yet so close, Our hearts are apart, yet they are one.Our memories are whole, they keep us together, our love is strong, it gives us strength. Imiss you and i love you with all my heart.

*************

Now this year, we have never been this close before.The time we shared these past few weeks has been the best time of my life.We shared some laughs we shared some tears, these joys we shared, will last throughout our years.I Miss you so much my John

*******

There is a pain in my heart
which was never there
Now that you are gone
I find the pain filling your absence

***************


I hide my tears when i say u r name, but the pain in my heart is still the same. Although I smile and seem carefree, There is no one who misses u more than ME.

*************

I know U R So-So-So -B-U-S-Y
But...Take... 3 Seconds to think of me
1... ...
2... ...
3..................
So Sweet. now continue ur work..(MISS U)

**************

The Word 'Hello' means H=How R U? E=Everything all right? L=Like 2 hear 4rm U. L=Love 2 C U soon. O=Obviously, I miss you!

***************


There are 6 Billlion peoples in da world but i don know why i keep on missing *U* may be becoz 5,999999999 Cant Replace a Single *U*

***************


i miss u itna
u miss me jitna
i miss u tabse
u miss me jabse
i miss u tab tak
u miss me jab tak
u miss me na janay kab tak
but i miss u murtey dam tak

****************


Last nite I wanted to rite u a letter but all I cud rite was... "noh ss!w !"It didnt made sense until u read it upside down

***************

I have rusgulla,burfee,chamm chamm,gallibee, gullab gamman. but their taste is like chilly,u want to know why ? Becuase u r not with me. I m missing u so much my sweet !!!!

****************


when i'm not messaging or calling u,u don't think i am not Missing "u".But i am giving u time to miss "Me".just4Haseeb

**************


1 + 1= 2 eyes look at you
12 + 12= 24 HOURS THINKING of u...
3 + 4= 7 days in a week missing u..
1 + 11 = 12 months i always need
a sweet like you..

**************


Whenever I miss you, stars falls down from the sky.
So any day if you find the sky empty, don't blame me!
It's all your fault; You made me Miss You So Much

**********


Gates of memories will never close;
How much I miss U no 1 knows;
Days will pass away into years;
And we'll think about those memories in Silent tears.....


**********


In The Flower My Rose Is You,
In The Diamond My Kohinoor Is You,
In The Sky My Moon Is You,
I'm Only Body My Heart Is You,
That's Why I Always MISS YOU frm siviwe


**********

Watch out!
Defend urself!
3
2
1
. . .
TOO LATE
I warned U!
U've just been strongly attacked by 1,000,000 of tightest hugs.miss u dearie


**************


it feels nice to miss you..
So i m missing you...
it feelts nice to think about you..
So i m thinking about you...
it feels nice to disturb you...
So i m disturbing you...
it feels nice to love u..
so I LOVE U DEAR ...


****************


each moment of ur life is a picture which u have never seen beforeand which you will never see again so
enjoy and live live, make each moment beautiful luv ya $ miss u already fom ur best friend


*************

Miss Me When U Smell Any Rose,
Miss Me When U Taste Any Sweet,
Miss Me When U Look At The Moon,
But Plz Dont Miss Me When U Raise Ur Hand 4 Prayer,,,,
........................................................................................Dreams touch your heart and soul,
it is a magical memory that unites fantasy and reality.
Hope U�ll have the sweetest dream tonight�
Good Night




*****************



1 bar jaan mangkar to dekho,
1 bar yad karke to dekho,
1 bar pukar kar to Dekho,
Agar hum na aye to samaj lena,
shehzada so gaya hain aur phone silent pe hai..good.night




*****************



Wonderful Air!
Beautiful Moon!
Shining Stars!
Excellent Dream!
They all are Waiting in your Door with me 2 say Good Night... Sweet Dreams...




*****************



Hai Moon! Dim ur Light..
Hello Wind ! Breeze soft.
Hai flower! Blossom Slowly.
Hello Earth! spin gently.
Becoze My Dear frndz is going 2 sleep!.
Good Night




*****************



As night falls upon the land"
it is time to Zz again.
With the moon hangin in the starlit sky
i'm here to wish U GoodNight!




*****************



Look back at all that we held dear
And keep your head held high.
Shed no tears and know, My Love
That this is not Good-bye.




*****************



The love we shared will see you through,
Hold on with all your might,
To all the faith and love we shared
For this is just Good-Night.




*****************



Good night, my dear! The long day died
In sunset's afterglow
The faint, far candles of the sky
Were lighted long ago.




*****************



Before you retire
And go to bed tonight
Go outside and take a look
At the stars so bright.
Good Night




*****************



Hi Moon,
My friend is going to sleep.
Tell to ur's brother sun to raise
Tomorrow late becoz my friend wants More relaax.
Good Night




*****************



To hearts which near each other move
From evening close to morning light,
The night is good; becose, my love,
They never say good-night.




*****************



Goodnight my dear
Let my prayer bring u cheer
The moon is bright and the stars are shining
And they bless us always here..




*****************



The love we shared will see u through,
Hold on with all ur might,
To all the faith and love we shared
For this is just Good-Night.




*****************



Goodnight my dear
I'm glad I have u near
For the many things u've brought me
There's nothing I shall fear
Goodnight my dear
Let my songs wipe ur tears
We've certainly got each other
And we always shall through the years




*****************



Night is longer than day for those who DREAM & day is longer
than night for those who make their DREAMS come true.
Wish you Good Night & Sweet Dreams!




*****************



I think your eyes are tired looking at this world reflecting through light,
let your eye lashes hug each other for few hours. happy journey into the dream world.
Good Night..




*****************



The morning is just a few moments away.
Go to sleep and when u wake up,
remember me as a friend who is always there for u and never let you down.
Good Night.




*****************



On this cold cold night,
In my small small room,
I look at the bright bright stars,
In the dark dark sky,
And dream of ur sweet sweet smile,
On ur cute cute face!
Good Night!




*****************



Hy Moon! Dim ur Light...Hello Wind ! Breze softy..Hy flower! Blossom Slowly..
Hello Earth! spin gently..becose My dear frnd is going to sleep!...Gud Nite




*****************



()"""() WAIT...
( "o" ) Don't
(,><.) Sleep
let me pray
()"""()
( -o-)
( ,(")),
Good night my very special friend, I pray u lay in rest,
And may tomorrow bring u,Much love and happiness.
do not think of me...i m in ur eyes.




*****************



Our Life Begins With Our Cry...
Our Life Ends With Others' Cry...
Utilize This Gap & Laugh As Much As Psbl BetWeen DesCribes!
KeepIng Always!
Good Night




*****************



For A Nice Frnd Nice Night
For A Sweet Frnd Sweet Night
For A Loving Frnd Lovly Night
For A Heartly Frnd Hertly Night
For A Good Frnd "Good Night"




*****************



A shining ANGEL standz beside your bed,
Calling your sweeet Name soo softly,
Throwing flowerz on YoU
And saying Gud Night and Sweeet Dreams.




*****************



Don't let little things get you down. You've got many big reasons to look up to God and say thanks tonight. Tomorrow, it's going to be a great day.



*****************



Night does not become beautiful with star studded sky & full moon,
It becomes beautiful when u go to sleep and let stars & moon admire ur innocence..Good night,,,




*****************



I wish moon always be full and bright. And you always be cool and right. Whenever you go to switch off the light. Remember that I am wishing you good night



*****************



As day turns to night.,.keep ur worries out of sight....no matter how tough tha world may seem...u still deserve the sweetest dream ..... good night honey.



*****************



I was looking out the window thinking about tha person I care most & the person that came into my mind was U so just wanna say u good nite.



*****************



Thakaan Pure se fresh nagaar janay
waali Nindeeya Expresss bed foam pe kharee hei,
Apaye guzaarish hei kay apnay qeeemtee sapnay
saath lay karr saawaar ho jayen.
"Good Night"




*****************



If you feeel litttle bored,litttle sick,litttle sad,all lost,
YoU know wats wrong?
yoU aer suffering from lack of Multi Vitamins
Good Night




*****************



Black sky with
solo moon with
millions of stars
brings U a
silent hours
to take a nice rest..
Enjoy da whole night..
Gud night




*****************



ThinGz to Note Down WheN you SleeP:
1st-MiSSss Meee
2nd-ThInk ov Meee
3rd-HuG Me
4th-LoVE me.
TrY 2 Sleep NoW &
ClOSe Ur Eyez.
Get PrePaReD to DrEaM oF me!
Gud NiGHT!




*****************

Tuesday, December 22, 2009

हास्यव्यङ्ग्य

आम्दानी महात्म्य
डा. सुमन राज ताम्रकार
काठमाडौं नाम मात्रले पनि भारिलो छ । उहिले उहिले भए काठमाडौं भने बित्तिकै पशुपतिनाथ, स्वयम्भु, धरहरा, घण्टाघर, शहिदगेट सम्झिन्थ्यौं , आजकल त काठमाडौं भन्यो कि आलु धार्नी ५०, प्याज धार्नी १२०, साग मुठा १०, चामल किलो १५० मात्र झल्झली आउँछ । सानो छँदा काठमाडौं आउन पाउँदा कति खुशी लाग्थ्यो । आज बाध्यताले बस्नु पर्दा धूवाँ, धुलो, प्रदुषण, फोहरमैलाको कृपाले कति निस्सासिरहेका छौं । काठमाडौंमा कुनै चिज सस्तो छ त – त्यो हो महँगी बुभ्mनुभएन ? बुझोस् पनि किन कुरै अलि टेढिलो छ यो महँगो ।
काठमाडौंमा बाँच्न गाह्रो छ पाइलै पिच्छे पैसा चाहिन्छ जे गर्नलाई पनि पैसा चाहिन्छ । हाँस्नलाई, खानलाई त कुरै छाडौं यहाँ रुन लाई, दिसा पिसाब गर्न लाई पनि पैसा चाहिन्छ । गाँउ जान टिकट काट्नलाई पैसा चाहिने कुरा त थाहा थियो हुँदा हुँदा दुनियाँबाट जानलाई पनि पैसा तिर्नुपर्ने भैसक्यो । कस्तो ठाउँ हो यो काठमाडौं ? त्यसमाथि विद्यार्थी वर्गलाई त झनै गाह्रो । दुनियाँमा यो महँगी शब्द प्रादुर्भाव नभएको भए शायद अर्कै शब्द नामाकरण हुन्थ्यो । साँच्चि के हुन्थ्यो होला हगि ?
आउनुहोस् यस्तो महँगोपुरी कान्तिपुरी नगरीमा कुनै काम नगरी, लोकसेवा नदिई, हाकिमको खप्की नखाई पैसा कमाउने केही उपायहरु बताइ दिन्छु । तपाईंहरुलाई थाहा छ कि छैन, धामीले आफ्नो घरपरिवारको कोही विरामी पर्दा आफ्नै उपचार विधी काम लाग्दैन रे शायद आजकलका चिकित्सकहरुलाई पनि यहि नियम लागू हुन्छ क्यारे ? मेरो मतलब म आपैंmले चाहिँ यो नियम पालन गर्छु गर्दिन त्यो तपाईंहरुको चासोको विषय होइन । हेर्नुस् न म विषय प्रवेश गर्न खोज्छु तर दिमागमा विचारहरु अर्थात् मेरो लेखनमा आएर सजिवता पाउन कस्तरी तँछाडमँछाड गरिरहेका छन् भने म त माछाको जिउ जस्तै प्लित्त प्लित्त चिप्लिरहेको छ । अँ त म भन्दै थिएँ पैसा कमाउने उपाय । मैले एउटा राष्ट्रिय दैनिकमा देखेको थिएँ खर्च कम गर्नु अर्थात् बचत गर्नु पनि कमाउनु सरह नै हो । एकै रोपनी ठिक...फेरि बुझ्नु भएन मेरो मतलब सोह्रै आना ठिक भनेको । अतः यहि सिद्धान्तलाई आधार मानेर केही उपायहरु तर्पm लागौं ।
काठमाडौंमा एउटा स्टपबाट अर्को स्टप सम्म पुग्न निश्चित भाडा टोकिदिएको छ । चाहे त्यो ५० मिटर होस् ५,६ किमि , अतः जहाँ गए पनि हिँड्ने दौडने बानी बसाल्नुहोस्, तपाईंहरुलाई थाहा होला मान्छेहरुले दुई नम्बरी धन्दा गरेर, लप्पन छप्पन गरेर, घुसै खाएर, ढाँटेर, लुटेर कमाएको पैसाले लाएको भूँडी घटाउन त बिहानै बेलुकै जगिङ्गको नाममा यही उपाय अपनाइरहेका छन् भने तपाईंले किन नअपनाउने एकलव्यले द्रोणाचार्यलाई गुरु थापना गरे जस्तै तपाईंले पनि वैकुण्ठ मानन्धरले स्विकृती दिए पनि नदिए पनि उहाँ लाई गुरुथापना गरे हुन्छ । परेको म ब्यहोरिन्छु ल । दिनमा कति हिँडे लेखाजोखा राख्नुहोस् । यदि तपाईं त्यति दूरी बसमा, ट्याम्पोमा, ट्याक्सी (एउटै दुरी पार गर्न पनि फरक फरक पैसा चढ्ने) हरुमा भए कति खर्च हुन्छ विचार गर्नुहोस् त ? माथि उल्लेखित सिद्धान्त बचत = कमाई अनुसार दिनमा कति आय हुन्छ हिसाब गर्नुहोस् त ?
कहिलेकाहीँ बस चढ्न मन लाग्यो भने चढे हुन्छ तर अलि आँटिलो हुनुपर्छ र ओर्लनै बेला भयो कि आफ्नो पाकेट मारेको, पैसा हराएको यस्तो अभिनय गर्नुस् कि वरिपरिका मानिसहरुलाई दया लागेर उल्टै दश बीस रुपैयाँ खाजा खान पनि इन्तजाम होस् । यदि यो विद्यामा पारंगत हुँदै गयो भने भोली पर्सी नाटक, रंगमञ्चमा पनि कसो चान्स नपाइएला ? उस्तै प¥यो भने फिलिम, चलचित्रमा पनि ?
अर्को उपाय तपाईले कहिँबाट पनि हजारको नोट एउटा बन्दोबस्त गर्नुहोस् । त्यो एक हजारको नोट अलि च्यात्नुहोस् वा लेमिनेशनै गरे हुन्छ (कहिल्यै खर्च गर्न नपर्ने भएपछि ), अनि साथीहरु माझ हेर न म सँग चानचुन नै छैन भन्ने फर्मुला अपनाउनुस् । यसको लागि ङिच्च दाँत देखाउन चाहिँ अलि सफा, टिलिक्क टल्काई राख्नुहोला, धेरै पैसा पर्ने टुथपेष्ट नै चाहिन्छ भन्ने छैन कसैले नदेख्ने गरी गोलले काम चलाए हुन्छ । हैन भने बुरुस बोकी राख्ने चान्स पायो कि चिलले चल्लालाई छोपे भैंm अरुको मन्जन अट्याक गरी दाँत चैं माझी हाल्ने गर्नुपर्छ । यही फर्मुला साबुनमा पनि लगाउन सक्नुहुन्छ ।
मेरो एकजना साथी भन्नुहुन्थ्यो पानी नै सबभन्दा राम्रो औषधि हो, ज्वरो आयो पानी पट्टी, रुघाखोकी लाग्यो तातोपानी, पखाला लाग्यो नुन चिनी पानी, सेक्नलाई पानी, नुहाउनलाई पानी, पखाल्नलाई पानी अतः तपाईंको पेटमा पनि भोकका आगो दन्दनी बलिरहेको छ भने पानी खाइ दिनुस् । आखिर आगो निभाउन पानी त चाहिन्छ ।
एउटा मिनरल वाटरको वा एक लिटर तथाकथित स्वच्छ पानीको बीस रुपैयाँ पर्छ भने सोच्नुहोस् त दिनमा तपाईंले कति पानी खान सक्नुहुन्छ अर्थात् दिनमा कति बचत गर्न सक्नुहुन्छ ? बचत = कमाई सिद्धान्त अनुसार दिनमा धेरै कमाउन सक्नुहुन्छ । यदि चित्त बुभ्mदैन भने, मन मान्दैन भने भाँडो चाहिँ कहिँ बाट बरु खाली मिनरल वाटर वाटरको इन्तजाम गर्नुहोला ।
एवं रीतले बचाउँदै अर्थात् कमाउँदै जानुहोला मनग्गे फुट्टि कौडी हातमा नलागेपनि । हिसाबको एक प्रति लिखत मलाई पनि पठाउन नबिर्सिनु नी ।
..........................................................................................................................................................................
प्रजातन्त्रको मलामी
यु.कार्की
प्रजातन्त्र इन्तु न चिन्तु भएर दलीय सघन उपचार कक्षको ओछ्यानमा लम्पसार परेको हुन्छ । जीवन रक्षाका लागि जनर्समर्थनको प्राणवायु सुँघाउने कार्य तीव्र गतिमा सञ्चालन गरिँदै हुन्छ । स्वास्थ्यसहायकको टोलीबाट सम्पूर्ण उपचारकार्य पूरा भइसके पनि हलचलको सामान्य लक्षण खुट्याउन धौधौ परिरहेको हुन्छ । प्रजातन्त्रको रेखदेखमा खटिएका राजनीतिक नेतृत्वहरूको अस्तित्वअगाडि संकट देखापरेपछि तिनीहरू सातो गएको छाँटमा कल्याङमल्याङ गर्न थाल्छन् । वैयक्तिक स्वतन्त्रताको लसपसमा परेका एकजना राजनीतिक नेतृत्व क्वाँ क्वाँ गर्न थाल्छन- ''प्रजातन्त्रको बिदावारीसँगै मेरो प्रेमको पनि अन्त्य हुनलाग्यो नि । म त अमरप्रेमको उदाहरण प्रस्तुत गर्न लागेको थिएँ । मेरो घिडघिडोको अकालमा नै अस्तित्व हराउन थालेको छ ।''
जनवादको कल्की भिरेका अर्को नेतृत्व छिःछिः गर्न थाल्छन्- ''यस्तो बेलामा के को वैयक्तिक प्रेमको फलाको छाँट्नु परेको होला ? प्रेम त क्रान्तिकारी धरातलमा उभिएको हुनुपर्छ । वैयक्तिक पे्रमको जात्रा देखाउनु अनैतिक स्वतन्त्रता च्याँठिन्छ- ''केको क्रान्तिकारी थेगो व्यर्थैमा प्रयोग गरेको होला ? भूमिगत कालमा प्रेमलाई लबस्तरी बनायौ । कत्तिले गिजोलेर त्यहीँ हुत्याएर भाग्यौ, पतित हो । अहिले नैतिकताको जात्रा देखाउँछौ ?

यथार्थको कुरुप चरित्र पर््रदर्शनी हुने सुइँको पाएपछि जनवादी प्रसङ्ग अर्कैतिर मोड्छ ''केको बिनासित्तिको गन्थन गरेको होला ? प्रजातन्त्रलाई पो जोगाउनुपर्दछ । चिकित्सकहरू कता निजी क्लिनिकतिर होलान् । खोजेर ल्याउने कार्य गर्नुपर्यो ।''
अपुतालीमा नेतृत्व फेला पारेको घाँटी सुक्नेगरी कराउँछ- ''हाम्रो र्सवश्व प्रजातन्त्रलाई सुइँकिन नदिन, लौन, चिकित्सकहरूलाई हारगुहार गरी ल्याउनुपर्यो । कार्यकर्ता नानीहरू, तपाइँहरूले नै कष्ट गर्नेबेला आइसक्यो ।

नेतृत्वको अस्तित्वलाई जोगाउन खटिएका चेतनहीन कार्यकर्ताहरू यताउता स्वाँस्वाँ र फ्याँ फ्याँ गर्दै कुदाकुद गर्न लाग्छन् । केही समयपछि कार्यकर्ताहरुको एउटा हुलले सेतो लुगा लगाएको एकजना चिकित्सकलाई घिर्सार्दै सुइँकिन लागेको प्रजातन्त्रअगाडि ठिङ्ग उभ्याउँछ ।
उत्तानिएको प्रजातन्त्रतिर पुलुक्क हर्ेनासाथ मुख बिगार्दै चिकित्सक भन्छ- ''कुरै नबुझेर मलाई विनासित्तिँमा लतार्दै तपाइँहरूले यहाँ ल्याएर ठूलो गल्ती गर्नुभएको छ । म त प्रजातान्त्रिक रोगको विशेषज्ञ होइन । जनतान्त्रिक रोगको हेरचाह गर्ने मात्र मैले प्रशिक्षण पाएको छु । जानुस्, छिटो गइहाल्नोस्, विशेषज्ञलाई बोलाएर ल्याउनुहोस् ।''
कार्यकर्ताहरू तोकिएको खान्की गुम्ने भयले एक दोस्रोको मुख हर्ेन थाल्छन् । संयमित हुँदै पुनः चिकित्सकको खोजीमा यतायता धुइँपताल गर्न थाल्छन् । केही छिनकै कुदाकुदबाट अर्को चिकित्सकको हात तान्दै प्रजातन्त्रको समक्ष उभ्याउँछन् ।
चिकित्सक रोगीतिर हर्ेनासाथ हात माड्दै झर्किन्छ- ''मेरो काम बिगारेर यहाँ मलाई ल्याएर व्यर्थैमा दुःख पाउनुभयो । म त लोकतान्त्रिक रोगको मात्र रोकथाम गर्नसक्छु । प्रजातन्त्रसँग हैकमवादी नेतृत्वको हिमचिम गाँसिएको हुन्छ । रोगका कारणहरू अनगिन्ती हुन्छन् । मबाट यस्तो रोगको औषधीमुलो त के पहिचान पनि हुनसक्दैन ।"
लौ वित्याँस पर्यो भन्दै कार्यकर्ताहरू एकछिन पनि नपर्खिएर हस्याङफस्याङ गर्दै फेरि यताउता छरिन्छन् । केही धपेडीपछि एकजना अर्को चिकित्सकलाई घचेट्दै ऐया ऐया भन्ने प्रजातन्त्रसमक्ष उभ्याएर चाँडोचाँडो सास फर्ेन थाल्छन् । प्रजातन्त्रको मुख हेर्नासाथ चिकित्सक रिसाएर भाउन्न हुँदै कराउँछ- ''यस्तो पाजी रोगीको चिकिस्ता गर्नु त परै जाओस् म त यसलाई छुन पनि सक्दिनँ ।''
एकजना नातावादी नेतृत्व अनुशासनको नाङ्गो विस्फोटको तालमा बम्किन्छ- ''रोगी फत्रक्क गर्दै सोझै मृत्युको नजिक पुगिसकेको छ । चिकित्सकलाई बल्लबल्ल फेला पारेर रोगीसमक्ष ल्याउँदा म यस्तो रोगको विशेषज्ञ होइन, ढिस्काना रोगको पारङ्गत होइन भन्दै पुङ्गमाङ्गे विद्वतामात्र छाँट्ने गर्दछन् । चिकित्सक भनेको सबै उस्तै होइनन्, रोगीको औषधीमुलो गर्ने -''
''कहाँ सबै चिकित्सक उस्तै हुन्छन् ? म त जनवादी रोगको मात्र उपचार गर्न सक्छु । हामलाई तालिममा नै प्रजातान्त्रिक रोगीलाई छुन त परै जाओस्, हेदा पनि नहार्नु भनी बाचाबन्धनमा टनक्क बाँधिएको हुन्छ । शोषित जीवाणुबाट थला परेका रोगीलाई मात्र म निको पार्न सक्छु । प्रजातन्त्र त मैले छुनासाथ, सुइँकिन्छ ।'' चिकित्सक च्याँठिदै उत्तर हुइँक्याउँछ ।
''देखियो शोषित जीवाणुबाट थला परेका रोगीहरू । जनवादी रोगीका स्याहारसुसार गर्ने एकभन्दा एक तिनै अलिच्छिनी टपरे, लाठावादी, हुक्केचिलिमे र डोलेका मात्र कपटी शाखासन्तानहरू देखिन्छन् । यहाँबाट अब गइहाल्नुस । ती नक्कली जनवादी रोगीहरूलाई पुलपुल्याउँदै म्याद सकिएको क्रान्तिको सुइ रोपिरहनुस्''- एकजना प्रजातन्त्रमुखी कार्यकर्ता हात छोडुँलाको धुनमा कराउँछ ।
''चिकित्सकले मुख छाड्ने पनि तालिम पाएका हुन्छन् ।'' युवा जनावादी चिकित्सक अरिङ्गालको सिङ्गै गोलो खन्याइँदिउँला भन्ने छाँटमा भन्छ- ''तपाइँहरूको प्रजातन्त्र महाप्रभु गतिछाडा हो । त्यसले सामन्तीलाई साष्टाङ्ग दण्डवत गर्छ, मध्यमवर्गीयलाई दुई हात जोड्दै आशीर्कवाद पाउ भन्छ र श्रमिकको अगाडि टाउको निहुर्याउँदै आशनदाता भन्न लाजै मान्दैन । त्यो लवस्तरोको वरिपरि चमेरे, कल्सौडे, झल्लरीहाते र विदेशीका अर्हौटेहरूमात्र भेटिन्छन् ।''
परिस्थिति विस्फोटका तहमा पुगेर पडकिनुभन्दा पहिले नै केही छ्यासमिसे कार्यकर्ताहरूले संयमलाई अँगाल्दै दुवै पक्षहरूलाई अँचेट्दै विपरित दिशातिर घचेटिदिन्छन् ।
यता प्रजातन्त्र फत्र्याक फत्र्याक गर्दै वरपरतिर हेर्न थाल्छ । अस्तित्वमा नै प्रश्नचिन्ह तरर्सिन थाल्छ । थकाईले निस्लोट भएका कार्यकर्ताहरू यताउता उभिएका नेतृत्ववर्गका फुङ्ग परेको अनुहहारहरूतिर नियाँल्छन् र पुनः उत्साह उमार्दै यताउता कुदाकुद गर्न थाल्छन् । केही समयको पर्खाइपछि एकजना गोरे राजनीतिक चिकित्सकलाई अगाडि लगाउँदै एकहुल कार्यकर्ताहरू देखापर्दछन् । गोरे प्रजातन्त्रतिर दृष्टिपात गर्नासाथ अनुहार अँध्यारो पार्छ । नाडी समाउनासाथ फतफताउँछ- ''तपाइँहरूलाई फर्जातान्त्रको माया छाइन । यो त हाम्रै डिमोक्रेसीको झाडकेलो नाटि हो । इण्डियन ल्याइटेबाट जन्मिएको हो । सन् १९५० तिर हुकाउँछु भानेर नेताले यटा ल्याएको हो । बाडरको हाटमा नरिवल भानेको यही हो । तेसबेला ढेरै भुरा थियो । पाकिस्टानले लगेर मुस्लिम डिमोक्रेसी बनायो । बर्माले मागेर मिलिट्री डिमोक्रेसी बनायो । टपाइँको डेसले हाम्रो डिमोक्रेसी मार्न लाग्यो । यहाँ नेटा ठीक छाइन भने डिमोक्रेसी कसरी बाँच्छ ?''
''होइन होइन, त्यसो नभनौँ । प्रजातन्त्रलाई जसरी पनि तपाइँले बचाउँनुपर्दछ । प्रजातन्त्र मर्यो भने लोकतन्त्र, जनतन्त्र र जनवादका धुन्धुकारीहरूले हर्षर्ढाई गर्दछन् । एकजना कार्यकर्ता तरतरी आँसु झार्दै गोरेसँग हारगुहार गर्छन् ।
''ट्याही टा गाल्टी हो । हाम्रोतिर साबै मुलुकको बिचार मिल्छ । संसदवादी र राष्ट्रपटिय प्रणालीको डिमोक्रेसी भन्छ, कम्युनिष्टले पनि न्यसनल डिमोक्रेसी नै भनेको छ । सबैले डिमोक्रेसी नै भन्छ । माओले पनि नौलो डिमोक्रेसी नै मानेको छ । तपाइँको मुलुकमा बुद्धि फरक, मान्छे फरक र डिमोक्रेसी पनि फरक छ । एउटै शब्दको धेरै नाम भएपछि नेटा पनि बदमास हुन्छ । यस्तो ठाउँमा हाम्रो प्रजातन्त्र बाँच्दैन । यहाँको मान्छे नै ठीक छाइन । अब लोकल धामी बोलाउनुस् र लोकल औषधी खुवाउनुस् । भाग्यको खेल हो, म टा जान्छु ।'' गोरे रिसले मुर्मुरिदै त्यहाँबाट हिँडिहाल्छ ।
कार्यकर्ताहरू सित्तैमा पाइएको खान्की गुम्ने भएले रुवाबासी गर्न थाल्छन् । केही कार्यकर्ताहरू हातले आँसु पुछ्दै मनमा आशाको त्यान्द्रो तुर्लुङ्ग झुण्ड्याउँदै चिकित्सक विशेषज्ञको खोजीमा हानाथाप गर्न लाग्छन् । केही समयको दगुरादगुरले कसैले पूर्वबाट, कसैले पश्चिमबाट, केहीले दक्षिणबाट, बाँकीले उत्तरबाट र छुटफुटले कुनाकाप्चातिरबाट एकएक थान विशेषज्ञ समात्दै प्रजातन्त्रसमक्ष उभ्याउँछन् । राजनीतिक नेतृत्वहरू आआफ्नो राजनीतिक व्यापारलाई नाफामुलक बनाउन र प्रजातन्त्रलाई सञ्जीवनी चटाएर स्वार्थअनुकुल प्रयोग गर्न ठाउँ, कुठाउँ र भूमिभित्र र भूमिबाहिर जताततैबाट जम्मा हुनथाल्छन् ।
राजनीतिलाई जहिलेसुकै दुहुनागाई बनाएका च्याँखे नेता देखापर्दछन्, बुद्धिजति रित्याएर नेताका पछिलाग्ने खञ्चुवा नेता पनि आउँछन, दल टुक्राटुक्रा भएर सखाप भए पनि र्सवकालिन नेताको पदेन पगरी पाएका पनि टुसुक्क आइपुग्छन्, लेख्न पुस्तकमा जनताका विषयवस्तु र मौका पाए नोटहरू छापिरहने टक्सारेनेताले पनि मौका गुमाउँदैनन्, परिद्यानविन्याँस बिरालोचालमा देखा पर्नुपर्ने चिरीच्याँट नेताका अनुहार पनि देखापर्छ, अपुतालीमा नेतापद पाएका पनि उपस्थिति जनाउँछन् र प्रजातन्त्रको भाषण छाँटेर दलमा निरंकुशताको खुल्ला व्यवस्थापन गर्नेजस्ता नेता पनि उपपस्थिति जनाउँन पछि पर्दैनन् ।
विशेषज्ञहरू प्रजातन्त्रको जिउभरी विभिन्न किसिमका यन्त्रका तारहरू टाँस्न थाल्छन् । यन्त्रहरूले ओकलेका तथ्यहरू सहायकहरू वरिपरी उभिएर केही तथ्य नछुटाएर गम्भीर किसिमले लेख्दै हुन्छन् । कोही सबैका तथ्यहरू एकठाउँमा जम्मा गरेर समीकरणको प्रक्रियातिर लागेका हुन्छन् । यता राजनीतिक नेतृत्वहरू राजनीतिक व्यापार नै गुम्ने भयले कोही बस्ने कोही उठ्ने र कोही मुख अध्यारो पार्दै छट्पटी पर््रदशन गर्दै हुन्छन् । प्रजातन्त्र तलमाथि हुनासाथ जनतन्त्र, लोकतन्त्र, जनवाद, गणतन्त्र र मपाइँतन्त्र सबै किसिमका राजनीतिक थेगोको अस्तित्व गुम्ने निश्चित थियो । यसैले प्रजातन्त्रको गम्भीर अवस्थामा सबै नेतृत्वमाझ खँदिलो एकता गाँसिएको झझल्को पाइन्थ्यो ।
विशेषज्ञहरूले परीक्षणमा नै बढी समय बिताएको देखेर एकजना विशेषज्ञ नजिक गएर भन्छ- ''चिकित्सकज्यू, प्रजातन्त्रको बच्ने छाँट कत्तिको छ ?''
विशेषज्ञ च्याठिन्छ- ''तपाईहरू सत्ता पुङमाङे नेतृत्वले नै सत्ताको लुछाचुँड गर्दै अन्त्यमा प्रजातन्त्रलाई घाट नै पुर्याउने कार्य गर्नुभएको छ ।''
अर्को विशेषज्ञ थप्छ- ''प्रजातन्त्रलाई नेतृत्वले निरंकुशताको सेरोफेरोतिर बसउठ गराएपछि अहमताको कुलतले समात्ने निश्चित छ । यस्तो कुलतमा परेपछि ढीलोचाँडो प्रजातन्त्रलाई घाटतिर नपुर्याएर सुख्खै पाइँदैन ।''
तेस्रो विशेषज्ञ त्यहाँ आएर भन्छ- ''प्रणाली जहिलेसुकै प्रजातान्त्रिक हो भन्दै धमास दिने, तर कहिल्यै त्यसअनुकुल चिन्तन र व्यवहार प्रस्तुत नगरेपछि प्रजातन्त्रको के कुरो गर्ने ? नेतृत्वजत्तिको पनि अन्त्यमा सद्गति गर्नेपर्छ ।''

चौथो विशेषज्ञ झन् च्याँठिन्छ- ''फलाको छाँट्ने र्सवहाराको राजनीतिको । झण्डा उचाल्ने नौलो प्रजातन्त्रको र नेतृत्व सामन्तीका छाउराहरूलाई सुम्पिएपछि प्रजातन्त्रको घिडघिडो बाँकी हुने सम्भावना नै हुँदैन ।''
पाँचौँ विशेषज्ञ हातबाट पञ्जा निकाल्दै त्यही आएर भन्छ- ''वादविवाद र थकथकी गर्ने समय सिदिसक्यो । प्रजातन्त्रको आत्म नश्वर शरीरबाट सदाका लागि फुस्किसकेको छ । अन्तिम सद्गतिमा संलग्न भएर गोहीको आँशु झार्ने इच्छा छ वा सम्वेदनाको विज्ञप्ति निकाल्नु छ भने नेतृत्ववर्ग अगाडि आउनुस्, हामी त हिँडौँ ।''
प्रजातन्त्र जीवनरहित लास भएको सुनेपछि कार्यकर्ताहरू विरक्तिएर भौत्तारिन थाल्छन् राजनीतिमा जहिलेसुकै ताजा नौनी पचाउने छट्टुहरू सेरोफेरोलाई नै पिरोल्दै विरुप स्वरमा क्वाँ क्वाँ गर्न थाल्छन् । ठूलो भाग जिप्ट्याउने दाउमा रहेका क्षुद्र नेतृत्वहरू थाप्लामा हात राखेर तपतपी पश्चातापको आँशु बगाउन थाल्छन् । नेतृत्व एकजना सिद्धान्तवादी कल्पिएको प्रष्ट सुनिन्छ- ''मेरो प्रेम सिद्धान्तसँग थियो । म सिद्धान्तसँग लगनगाँठो कस्सेर साँचो प्रजातान्त्रिक परिवार सृजना गर्न चाहन्थेँ । प्रजातन्त्रको गमनसँगै मेरो प्रेमको हंस सदाको लागि उड्यो । म सिद्धान्तविहीन राजनीतिक राँडो भएको छु ।
आशनप्रेमी नेतृत्व छातीमा मुड्की बजार्दै फतफताउँछ- ''प्रजातन्त्र थला परेपछि मेरो आशनीप्रेम उन्मुक्तताको शिखरसम्म पुगेको थियो । त्यस्तो उदात्तप्रेमको उदाहरणनै प्रस्तुत गर्न सकिँदैन । म आशनीमा बसेर खान्थेँ, आशनीमा बसेर नै लडिबुडी खेल्दै सुत्थेँ र आशनी नै टाँसेर जताततै हिँडडुल गर्थें । हाम्रो दुई ज्यान भन्नैपर्यो भने एक थियो । प्रजातन्त्र परलोकतिर लागेपछि मेरो आशनीप्रेमको विछोड भएको छ । म प्रेमविहीन पानीविनाको काकाकुल भएको छु ।

जनवादी नेतृत्व सुँकसुँक गर्दै क्रान्तिकारी बिलौना भट्याउन थाल्छ- ''प्रजातन्त्र त मेरो राजनीतिको न्यूनतम कार्यक्रम थियो म त अधिकतम कार्यक्रम समाजवादसँग बासनाविभक्त प्रेम गर्दथेँ । म समाजवाद उच्चारण गर्नासाथ आकासका तारा झार्न पनि तयार हुन्थेँ । म समाजवादकै स्तुतिमा जिन्दगी बिताउन चाहन्थेँ । न्यूनतम कार्यक्रम प्रजातन्त्रसँग मेरो रोमान्समात्र गाँसिएको थियो । प्रजातन्त्र बिलाएपछि मेरो रोमान्सको पनि उठिबास भएको छ । अब त मेरी बुढी क्रान्ति पनि परपर मृगतृष्णाझैँ कल्पनीमा मात्र देखिन थालेकी छ ।
केही कार्यकर्ताहरू नेतृत्वतिर थुक्क गर्दै भन्छन्- 'लोभीमुदा हो, नेतृत्वका भोका हो, छिर्केवाज हो र जनसमूहलाई मुर्ख बनाउने पातकी हो । अब राजनीतिको नाटकको अन्तिम पर्दा सधैँका लागि झार, नेतृत्वको आवरण हटाएर आफ्नो नाङ्गोपन सबैलाई देखाऊ ।'
देख्दादेख्दै अर्थी तयार हुन्छ । प्रजातन्त्रलाई अर्थीमा उत्तानो पारेपछि टन्न बाँधिन्छ । कार्यकर्ताहरूले काँध थापेर घाटतिर सोझ्याउँछन् । पछाडिबाट गीतियुक्त स्वर सुनिन थाल्छः
राजनीति जस्तोसुकै झुट हो ।
नेतृत्वको मात्र लुटपाट हो ।
प्रजातन्त्र झन भाँडभैलो हो ।
छट्टुहरूको मागीखाने भाँडो हो ।

साभारः फित्कौली

.....................................................................................
.....................................................................................
प्रधानमंत्रीज्यू
राकेश कार्की
लस् एन्जेलस्
Email to friend
Add to Bookmark
Send your feedback
Printer Friendly


सबैले छानेर छोडेको साडी जस्तै
गतिभूलि ठोक्किएको गाडी जस्तै

दुनियाँको आँखामा छारो हालेर
प्रेमी प्रेमीका लुक्ने झाडी जस्तै

बिग्रीएर भत्किएर अलपत्र परेको
इतिहास हराएको सिंधुलीमाडी जस्तै

प्रधानमंत्री ज्यू ! बेहाल भो देश नेपाल
पापी बगरेले घिस्साएको पाडी जस्तै


..........................................................................................................................................................................
गाउखाने कथाको सङग्रह

१ बाबु एउटै भए पनि पाँच भाई छोरा
ति पाँचको घर पाँच तर एक द्वार - के हो ?

२ प्राए जसो सबै पाल्छन काटी खान हुन्न
नयाँ मानिस कोही आए सिधै पस्न दिन्न - के हो ?

३ उसले बोल्दा सबै सुती सुती सुन्छन कुरा
सबै बुझ्न सके मानिस ज्ञानी हुन्छन - के हो ?

४ भुँडी भरी झोल हाली अनी हावा भर्छन
मुखबाट बान्ता आए सलाई कोरी झोस्छन - के हो ?

५ प्राए हुन्छ जङलमा घर द्वार छैन एकै छिन
चुप लागि बस्ने पनि होइन - के हो ?

६ हात खुट्टा केही छैन जता सुकै जान्छ
बोल्ने मुख नभए पनि गोप्य कुरा खोल्छ - के हो ?

७ जती धेरै भए पनि धेरै कहिले हुन्न
त्यसको लोभले मानिसलाई कहिले छोड्ने छैन के हो ?

८ मन चोर्ने मायालु ति राती राती आउछिन
उज्यालो हुन नपाउदै कुन्नी कता जान्छिन के हो ?

९ कम्मर कसी काम गर्ने हाम्री घरकी नानी
जति पछि हुँदै गयो उति हुन्छिन सानी - के हो ?

१० सानो सानो ओडारमा सेता भेडा बाख्रा
पाको उमेर भए पछि लाग्छन एत्र तत्र - के हो ?

(उत्तर: १ - हत्केला , २ - कुकुर , ३ - रेडियो , ४ - स्टोभ बालेको , ५ - बाँदर , ६ - चिठ्ठी , ७ - धन सम्पत्ति , ८ - सपना , ९ - कुचो , १० - दात )
0 COMMENT (आफ्नो कमेन्ट दिन यहाँ क्लिक गर्नु होला) Labels: gaukhaanekatha
१ सफा चिज चाहिदैन फोहरमा बस्छ
रात भरि आहार खोजी दिन भरि लुक्छ - के हो र ?

२ घुम्ने मेरो काम हो सधैं भरि घुम्छु
पानी खान पाए भने आराम सँग सुत्छु - के हो ?

३ लामो लामो लहरमा फल्ने मिठो फल
खादा भने मुख भरी हुन्छ जलै जल - के हो ?

४ सानी सानी नानी मिली बटुलेको खाना
पाए सम्म सबै खान्छन मिठो मानीकन के हो ?

५ मानिसको व्यबहारमा ठुलो काम दिन्छ
तल माथि पर्‍यो भने ज्यानै पनि लिन्छ - के हो ?

६ जती धेरै खाए पनि बढी हुने होइन
बरु उल्तै मिल्दै जान्छ खाने लाई चैन - के हो ?

७ दिन भरि कुन्नी कता मस्त सँग सुत्छ
रात पर्दा बत्ती बाल्दै गाउ गाउ डुल्छ - के हो ?


( उत्तर: १ - लामखुट्टे , २ - घडी , ३ - अङ्गुर , ४ - मह , ५ - बलेको स्टोभ , ६ - बिद्या , ७ - जुनकिरी )
..........................................................................................................................................................................
Showing newest posts with label हाँस्य ब्यंग्य. Show older posts Showing newest posts with label हाँस्य ब्यंग्य. Show older postsतपाईं किन कमेन्ट गर्नु हुन्न मलाई थाहा छ

Thursday, March 11, 2010
१. झुर टाँसो

आज तपाईंलाई "टिप्पी" हान्ने खुब मन छ | तपाईं ब्लग लिंकमा क्लिक गर्दै घुमी रहनु भएको छ | तर एउटा यस्तो टाँसो आयो कि पहिलो प्याराले नै तपाईंको पुरै मुड खराब बनायो... हेत्तरिका कस्तो पोष्टमा क्लिक गरेछु .... तपाईंलाई थकथकि लाग्छ ... तपाईं टिप्पी त के फुल साईट नि हान्नु हुन्न |


२. बरिष्ट टाँसो
तपाईंलाई कुनै कुनै ब्लगर बिशेषका टाँसो यति बरिष्ठ लाग्छ कि तपाईं हम्मेसी बुझ्नु हुन्न | तपाईंले ध्यान दिएर दुई पटक पढिसक्नु भो | तर तपाईं आफैं लाई शंका छ... बुझें कि बुझिन | त्यत्तिकै प्याच्च कमेन्ट गर्नु नि भएन... होस् बरु अर्को पटक मज्जाले पढेर कमेन्ट लेख्छु | अनि कमेन्ट खुस्कियो |


३. पुराना कमेन्ट
कुनै पोष्टमा तपाईंले देख्नु भो कमेन्टको लाम लागेको छ | तर सब उस्तै "वाह" "अति सुन्दर" "गज्जबको टाँसो" "बबाल" "राम्रो छ" "चमक चमक".... तपाईंलाई कागको बथानमा कागै बन्ने मन छैन... अनि तपाईंलाई कुनै त्यस्तो शब्द नि फुर्दैन जो अरु भन्दा भिन्न होस्.... अनि पोष्ट संग अलि अलि मिल्ने पनि होस्.... तपाईंलाई टिप्पी हान्ने मनै मरेर आउँछ |


४. प्रतिस्पर्धी ब्लगर
तपाईं भ्रममा हुनुहुन्छ कि कुनै ब्लगर संग तपाईंको कडा टक्कर छ | तैपनि आपसी सद्भावको लागि तपाईं टिप्पी हान्ने गर्नु हुन्थ्यो | तर तपाईंको अस्तिको पोष्टमा उसले टिप्पी हानेन | तपाईंले भर्खर पनि कमेन्ट बक्स रिफ्रेस गर्नु भएकै हो | अहँ छाँट काँट छैन ... | त्यो मुलाकोमा तपाईं मात्रै किन कमेन्ट गर्नु ...?


५. कनिस्ठ ब्लगर
तपाईं आफु यति बरिष्ठ हुनुहुन्छ कि चानचुन काम तपाईं गर्दै गर्नु हुन्न | कुनै जुनियर केटोले खतरा टाँसो लेखेको छ | तर तपाईंलाई आफ्नो रिपुटेसनको चिन्ता छ | तपाईं जो सुकैकोमा कमेन्ट गर्ने चानचुने ब्लगर हुँदै होइन | यसमा कमेन्ट गर्नु किन ?


६. पोजिसन
तपाईं अहिले यस्तो पोजिसनमा बसेर कम्प्युटर हेरी राख्नु भएको छ कि ... माउस देखि बाहेक किबोर्ड सिबोर्ड चलाउने तपाईंलाई जाँगरै छैन | अनि त सुद्द पढ्ने र मन मनै बिचार गर्ने मात्र काम हो | कमेन्ट ? ह्या ....


७. आक्रामक टाँसो
कुनै टाँसो यति आक्रामक छ कि ... तपाईं अलिक चाँडो आएर मात्रै नत्र अरु कमेन्टेटरको फाईट पक्का देख्नु हुन्थ्यो | अनि तपाईंमा सुरु मै तलमाथि लेखेर आगोमा हाम्फाल्ने आँट पनि छैन | बरु होस् ... दुई चार दिन अरुको फाईट हेरौंला ... अनि जता तिर अलिक सुरक्षित हुन्छ त्यतै लागौंला |


-----------------------
उहिले एउटा हिन्दी ब्लगमा यस्तै खाले पोष्ट पढेको थिएँ | अहिले जति खोजे नि मर्दा भेटिएन | नत्र त पोष्ट अझ लामो पार्न र श्रोत देखाउन खुराक मिल्थ्यो होला | सरि है |
21 Comments Links to this post Labels: Blog, हाँस्य ब्यंग्य
रिमिक्स ब्लग

Saturday, December 19, 2009
जमाना रिमिक्सको छ | गीत, सङ्गीत, चलचित्र, राजनीति चारै तिर रिमिक्स र रिमेकको हाली मुहाली छ | यसमा नेपाली ब्लग के कम ? मैले केहि ब्लगहरुको रिमिक्स गर्ने प्रयास गरेको छु | हुन त केहि अगाडी नै दुर्जेयजीले ब्लगमा रिमिक्सको प्रयोग गरिसक्नु भएको छ | तर यो रिमिक्स चाहिँ अलिक भिन्न र अपजसे रिमिक्स हो | यो रिमिक्स र रिमेक भन्दा नि धेर चाहिँ मिमेक (मिमिक्री) हो | सुरक्षाको कारणले कुनकुन ब्लगको रिमिक्स गरिएको हो त्यसलाई लुकाइएको छ | पत्ता लगाएर मनैमा लुकाई राख्ने काम तपाईंहरुको |



१. साला हाउगुजी मन्त्रिहरु ...



माच् *** मु *** जाँ *** नेताहरु सब भ्रस्ट छन ... त्यो माच् *** प्रचण्डलाई मैले बेइजिंग नजाने आदेश दिएको छु ...... त्यो मु*** माकुने किन बेला बेला दिल्ली जान्छ .... नेपाललाई मधेशीले भन्दा ति माच् *** जाँ *** पहाडीहरुले भारत परस्त बनाएका हुन् ... बरु प्यारा उपेन्द्र यादव देशभक्त हुन् ... त्यो माच्*** गिरिजा देशको भार ... मु*** देउवा हात्तिसार ...



बरु माओबादी ठिक छ ... सरकार यिनेर्कै बन्नु पर्छ ...



अरु नेपाली नेता मन्त्रिहरु हरामी छन ... माच् *** साला मु*** मन्त्रिहरु... साला हाउगुजी मन्त्रिहरु....



माच् ***



- समर्थकको लागि लत्ता कपडाको व्यवस्था छ |





२. राजेस हमालको सब्जी खेति



हामी बिहान उठ्यौं | हामीले मुख धोयौं | हामीले घुम्ने योजना बनाएका थियौं | हामी गाडीमा चड्यौं | गाडी स्पीड कुदयो | जाँदा जाँदै हामी हराईम | बिचै बाटोमा राजेस हमाल भेटिए | हमाल सब्जी खेति गर्दा रहेछन | उनको पाँच ओटा गार्डेन चार ओटा क्याम्प रहेछ | हामीले कोपी फलेको देख्यौं | हामीले साग फलेको देख्यौं | हामीले बोडी फलेको देख्यौं | हामीलाई नेपाल जस्तै लाग्यो | हामीले एक श्वोरमा लेख्यौं : ओहो ..क्या कमालको सब्जी खेति ... ओहो राजेस हमालको सब्जी खेति |





३. संघर्षरत त्यो सियो ...



झिलिक्क झिलिक्क

तल माथि

हुरी किरण काला काला बादल

कोठाको कुनामा

त्यो टेबल

धिप धिप

घर पिछाडी करेसाबारी

बिचारा

सियो



४. ब्लगर ड्यासबोर्डलाई छ्यास पार्नुहोस



करिब अडाई घण्टा अगाडी देखि नै केहि नयाँ तथा पुराना ब्लगर साथिले मलाई ब्लगर ड्यासबोर्डलाई छ्यास पार्ने तरिकाको बारेमा सोध्दै आउनु भएको थियो | केही साथीहरुलाई ईमेलबाट सामान्य तरिका बताए पनि अरु नयाँ आउनेहरुलाई पनि सहयोग होस भन्ने उद्देश्यले यो पोष्ट लेख्दैछु ।



ड्यास बोर्ड छ्यास बनाउने सन्दर्भमा तपाईंको आवश्यकता अनुसार कोडहरुमा सामान्य हेरफेर गर्नुपर्ने हुन सक्छ | सबै कुरालाई फेरिपनि लेख्दा दोहरिने सम्भावना भएकोले र छ्यास बनाउने बिषय पहिले नै धेरै पटक उल्लेख गरिसकेको हुनाले यसरि लेखेको छु |



यदि तपाईंलाई ड्यास बोर्ड पुरै छ्यास बनाउने मन छ भने यहाँ क्लिक गर्नुहोस |

यदि तपाईंलाई ड्यास बोर्ड आधी उधि छ्यास बनाउने मन छ भने यहाँ क्लिक गर्नुहोस |

यदि तपाईंलाई ड्यास बोर्ड पितिक्क मात्र छ्यास बनाउने मन छ भने यहाँ क्लिक गर्नुहोस |

यदि तपाईंलाई ड्यास बोर्ड छ्यास बनाउने मन छैन भने काहिँ पनि क्लिक नगर्नुहोस | माउस खेलाई मात्र रहनुहोस् |



५. "संगीता" सुन्नुहोस



यो ब्लगको यो अंकमा हामीले चर्चित नेपाली उपन्यासकार "धारापानी" प्रसिद्द कृति संगीताको पहिलो अंक प्रस्तुत गरेका छौं | पेज खुलेर यहाँ सम्म पढ्न भ्याई सक्नु भएकोमा बधाई छ | बाँकी ग्यारन्टी हामी लिन सक्दैनौं | संगीता - १ सुन्न तल क्लिक गर्नु होला |







क्लिक गर्दा नि खुलेन ? यस्तै हुन्छ भन्ने हामिलाई थाहा थियो | ठिकै छ, हामि संग अर्को उपाय छ | धुलिखेलबाट काठमाडौँ जाने बिहान साढे आठ बजेको बस चड्नु होस् | पुरानो बसपार्कमा उत्रेर प्रदर्शनी मार्ग तिर लुखुर लुखुर आउनुहोस | त्यहाँ साझा पुस्तक भण्डारको ठुलो महल छ | भित्र छिरेर संगीता पुस्तक किन्नुहोस् र घर लगेर मज्जाले पढ्नुहोस |



पढिसके पछी कृति कस्तो लाग्यो यो पेजमा आएर कमेन्ट गर्न नभुल्नु होला |



--------------------



श्रोत: मैले पढ्ने मध्येका केहि ब्लगहरु

15 Comments Links to this post Labels: Blog, हाँस्य ब्यंग्य
हाम्रा माग पुरा गर !

Tuesday, August 18, 2009


अचेल भरि जुट्ने, फुट्ने, भेला गोष्टि गर्ने, बन्द धर्ना गर्ने सब कुरामा नेपाल अगाडी छ | नेपाली ब्लग नि यसमा पछी रहने कुरा भएन | अचेल ठुलो हल्ला खल्ला छ देशमा - परदेशमा | अनि मैले पनि बुझेको छु मौका यहि हो |

ए मेरा पिडित साथि ! ल आउँ यहि मौकामा हामि नि आफ्ना माग पुरा गराउन कम्मर कसौं |

------------------------------------------
नेपाली ब्लग सरकार ! हाम्रा माग पुरा गर !
------------------------------------------

हाम्रा निम्न ५ सुत्रिय माग २४ घण्टा भित्र पुरा गर्न जोडदार अपिल गर्दछौं | अन्यथा अनिश्चितकालिन ब्लग बन्द गर्ने घोषणा गर्दछौं | त्यतिमा नि सरकारको चित्त नबुझे थप कडा संघर्षका कार्यक्रमहरु घोषणा गर्नेछौं |

१. कि त "टाँसो"लाई "टाँसो" नभनियोस वा tanso, taanso, taso, tan - so आदि जे लेख्दा पनि "टाँसो" नै देखिने गरिको प्रबिधिको बिकास गर्न गुगल, युनीकोड नेपाली लगायतका साईटलाई दबाब दिन उच्च स्तरीय समितिको घोषणा गरियोस |

२. जिमेल र इमेल हेर्दाहेर्दै सेल, तेलको किनमेल देखि फिमेल सम्म भुल्नु पर्ने बाध्यता रहेको हुँदा गुगल ग्रुपबाट दिनमा बढीमा एक इमेल आउने गरिको व्यवस्था मिलायोस |

३. नेपाली ब्लगरको धेरै लोगो रहेको हुँदा कुनै एक मात्र लोगो आफ्नो ब्लगमा राखे अरु लोगो चाहिँ भारत र चीनको ब्लगरको भए जस्तो बुझिने र सप्पै लोगो राखे अरु साथि ब्लगरको "लिंक एक्सचेन्ज"मा ठाउँ बाँकी नरहने हुँदा कि त एउटा लोगो मात्र पास गरियोस वा सबै लोगो हरुको अलि अलि हिस्सा चुँडेर एउटा सर्बदलीय लोगो बनाईयोस |

४. ब्लगरहरुलाई ब्लग कसरि बनाउने मात्र होइन ब्लगबाट पैसा कसरि कमाउने भन्ने बिषयमा पनि उदाहरण सहित जानकारी दिने व्यवस्था मिलाईयोस |

५. नेपाली ब्लग जगतको असन्तुष्ट समुह बढ्दै गएको र निकट भविष्य मै ससस्त्र ब्लगर जन्मिन सक्ने व्यापक आशंका रहेको हुँदा ब्लगरको केहि निश्चित प्रतिशत संख्यालाई समय मै शहिद घोषणा गरि सुबिधा समेत उपलब्ध गराईयोस |


पिडित नेपाली ब्लगरहरु
24 Comments Links to this post Labels: Blog, हाँस्य ब्यंग्य
आवश्यकता (Hiring)

Saturday, June 20, 2009
नेपाली ब्लग संसारको दायरा दिन दुगुना रात चौगुना बढ्दै गएको यथार्थलाई मध्यनजर गर्दै यसलाई अझ ब्यबस्थित र मर्यादित बनाउनको लागि नेपाली ब्लग प्रति समर्पित निम्न बमोजिम योग्य टिप्पणीकारको आवश्यकता महसुस गरिएको छ |

--------------------------------------------
पद : टिप्पणी अधिकृत (श्रेणी क)

न्युनतम योग्यता :

१. नेपाल सम्बन्धि मामिलामा दख्खल राख्ने
२. गत ६ महिनाको आँकडामा औसतमा दैनिक कम्तिमा ३ "टिप्पी" दिएको
३. हुँदै नभएको कुरालाई बढाई चढाई गरेर बेलुका सम्बन्धित ब्लगरलाई ऐना हेर्न बाध्य बनाउने बिशेष क्षमता भएको
४. कुनै साधारण पोष्टलाई संसार कै अव्दितीय सिर्जनासंग साँच्चै हो नै जस्तो गरेर तुलना गर्न सक्ने खुबी भएको
५. राम्रो, नराम्रो, कुरूप, सुरुप हरेक पोष्टलाई "अति सुन्दर" बताउन सक्ने क्षमता भएको |

---------------------------------------------
पद : टिप्पणी अधिकृत (श्रेणी ख)

न्युनतम योग्यता :

१. नेपाल सम्बन्धि मामिलामा दख्खल राख्ने
२. गत ६ महिनाको आँकडामा औसतमा दैनिक कम्तिमा ३ "टिप्पी" दिएको
३. हुँदै नभएको गल्ति खोजि खोजि निकालेर ब्लगरलाई आच्छुँ आच्छुँ पार्न सक्ने खुबी भएको
४. नकारात्मत टिप्पणीमा कलात्मक रुपमा गलत शब्द प्रयोग गर्ने बिशेष क्षमता भएको
५. जुनसुकै ब्लगरको सहि मुल्यांकनलाई पनि तर्क वा शब्दको माध्यमबाट गलत बनाई दिन सक्ने क्षमता भएको

तलब सुबिधा :

- ब्लगर र अन्य टिप्पणीकारले गरेको तपाईंको टिप्पणीको स्तर मुल्यांकनलाई आधार मानि तलब गणना गरिने छ |

- ख श्रेणीको टिप्पणी अधिकृतको हकमा, जसले टिप्पणी कै माध्यमबाट कुनै ब्लगरलाई ब्लग बन्द गरि चुपचाप बस्न बाध्य बनाउँछ, नेपाली ब्लग जगतमा उसले दिएको योगदानको उच्च कदरगर्दै उसको आधारभूत तलबको डेढा बराबर हुन आउने गरि रकम गणना गरिने छ |

- जुन दिन देखि ब्लगरले ब्लग चलाए बापत पैसा कमाउन थाल्नेछन ... त्यसको भोलिपल्ट देखि तपाईंको खातामा रकम जम्मा हुनेछ |

दरखास्त दिने तरिका :

यहि पोष्टको कमेन्ट बक्समा गएर श्रेणी नछुट्याई कमेन्ट लेख्नु होला | तपाईंले गर्नु भएको कमेन्टको स्तरको आधारमा सम्बन्धित श्रेणीमा पर्ने गरि तपाईंलाई सर्टलिस्ट गरि अनलाईन इन्टरभ्युमा बोलाईने छ |

नेपाली भाषा पनि जानेको र ब्लगर वा वर्डप्रेसमा कुनै न कुनै एकाउन्ट भएको निवेदकलाई बिशेष ग्राह्यता दिईनेछ |

(नोट : जसले राम्रो कुराको समर्थन र नराम्रो कुराको सभ्य भाषामा बिरोध गरेको छ, उसले सर्ट-लिस्टेड हुने र जागिर पाउने कुरा सपनामा पनि नचिताए हुन्छ | )
17 Comments Links to this post Labels: Blog, हाँस्य ब्यंग्य
साला ! क्याम्पसको साडी जस्तो जिन्दगी...

Friday, June 19, 2009


फोटो श्रोत : sikhiwiki


१. खै किन हो अचेल भरि मलाई तान्न सारै गाह्रो हुँदैछ


अँट् ... अँ.... ट्

अँह छैन

अँट्

अँट्

मरे निस्किएन

अँट्

अँट्

जति तान्न खोजे नि तानिदैन

के गर्ने ?

अँट्

अँट्

हैन के भा यस्तो...

अँट्

अँट्

यसपाली फेरी केमा अड्केछ

मोरो शब्द !!

अँट् अँट्


२. हुन त बातावरण नि चाहिएला

उहिले उहिले ऋषि मुनि
सगरमाथामा लेख्थे

त्यहाँ नफुरे कन्चनजंघामा लेख्थे

त्यहाँ नि नफुरे
धौलागिरी, माछापुच्छ्रे, लोत्से, नुप्से
त्यहाँ नि नफुरे
अझ अरु नै
तर कहिँ न कहिँ पुग्थे पुग्थे

उहिले उहिले रिसी मुनि माटामा लेख्थे
त्यहाँ नफुरे पातमा लेख्थे
त्यहाँ नि नफुरे पाटि, पौवा, रुख, जरा
त्यहाँ नि नफुरे
अझ अरु नै
तर केहि न केहि खोज्थे खोज्थे

तर अहिले म

सँधै उही पुरानो अपार्टमेन्ट
सँधै उही पुरानो कुर्शी
अनि सँधै उही पुरानो ल्यापटप

अनि फुर्ला कसरि !!!


३. अचेल दिक्क छु म जिन्दगी देखि...

बिहान उठो
पहेंलो दाँत टल्कायो
दुई पाउरोटी भित्र अलिकति साग हालो
अनि टन्न अघायो ..

दिनभर पहाड पर्बत पल्टायो
अनि सुल्टायो
र फेरी उल्टायो

अनि बेलुकी लखतरान हुँदै
उही पुरानो डेरा जमायो

जाँड तन्न तान्यो, सुत्यो...

साला ! क्याम्पसको साडी जस्तो जिन्दगी...
14 Comments Links to this post Labels: हाँस्य ब्यंग्य
संबिधान सभालाई खुला पत्र

Sunday, June 7, 2009
सम्माननीय अध्यक्ष ज्यू
संबिधान सभा
काठमाडौँ नेपाल,

लोक सम्मतिको आधारमा राज्य व्यबस्था संचालन गर्ने नेपालको शासकीय परम्परा रहेको र हालैका बर्षहरुमा भएको बिभिन्न आन्दोलनको मागलाइ सम्बोधन गर्ने क्रममा संबैधानिक रुपमै मुलुकलाई बिभिन्न भागमा चिरा चिरा पारी संघीय प्रणालीमा जाने कुरामा आम सहमति बनिसकेको परिपेक्षमा जुन आधारमा भए पनि सहमति बनाई देशलाई बिभिन्न राज्यमा टुक्रा टुक्रा पार्दा :

१. यदि जातजातिको आधारमा राज्यको नामकरण गरे त्यो राज्यमा रहने अरु अल्पसंख्यक वा बहुसंख्यक जाति सन्तुष्ट नहुने र कालान्तरमा छुट्टै राज्यको लागि फेरी आन्दोलन गर्नु पर्ने स्थिति सिर्जना हुने हुनाले,

२. भाषा र धर्मको आधारमा नामकरण गरे एउटै भाषा र धर्मको बढी प्रभाब पर्न गई संघियताको वास्तविक लक्ष्य हाँसिल नहुने भएकोले,

३. ऐतिहाँसिक आधारमा नामकरण गरे यो एक्काईसौं शताब्दीमा चिर-प्रतिगामी कदम ठहरिन सक्ने भएकोले,

४. भौगोलिक आधारमा नामकरण गरे एकातिर जटिल भूभाग रहेकोले कालान्तरमा अप्ठ्यारो पर्ने र अर्कोतिर कतिपय नाम दोहरीएर जनतालाइ नयाँपनको आभाष नहुने भएकोले,

५. र यदि नदिको आधारमा नामकरण गरे बग्दै भारत पुगी अन्तिममा गंगामा नै मिसिने डर भएकोले,

जाति, धर्म, भाषा, ईतिहाँस, भूगोल, संस्कृति, नदी आदि जे आधारमा देशलाइ भागबन्डा गरे पनि नामकरण गर्दा चाहिं जनताको मनमा बस्न सक्ने दैनिक जनजीबनमा आधारित शब्द चयन गरियोस भन्ने हाम्रो आग्रह छ | यसको लागि केहि नमुना नामहरु यसप्रकार छन :

काठमाडौँ उपत्यका र छेउछाउ
काठमाडौँले धुलो धुवाँमा एसिया कै पहिलो उपाधि जितिसकेको, फोहोर पानीको समस्या दशकौं देखि जल्दो बल्दो रहेको र यिनै फोहोर पानी प्रदुषण आदिबाट नै जन्डिस जस्ता रोगहरु को सिर्जना हुने अनि ति रोगको उपचार र स्वास्थ्यकर जीवनयापन लागि पनी औषधि र खाध्य पदार्थको रुपमा फलफुलको प्रमुख भूमिका रहिआएको परिपेक्षमा काठमाडौँलाइ रोगरहित र स्वास्थ्यकर जीवनको नमुना ठाउंको रुपमा बिकाश गर्नको निमित्त यदि केहि-कथम काठमाडौँ र सो वरिपरीको क्षेत्रलाइ समेटेर कुनै राज्यको धोषणा गरिए सो राज्यको नाम "मेवा स्वायेत्त प्रदेश" राखियोस |


पश्चिम पहाड
सदियौं देखि नेपाली खानामा गुन्द्रुक र त्यसको रसको प्रमुख भूमिका रहिआएको, र आधुनिक जमानामा पनी प्रमुख नेपाली उत्पादन चाऊचाऊको मध्यमबाट भएनी सुपको भूमिका अझै जीवित रहेको सन्दर्भमा पश्चिम पहाडको क्षेत्रलाई समेटेर कुनै राज्यको घोषणा भएमा त्यसको नाम "रस प्रदेश" राखियोस | यसबाट चोक्टा र झोलको पुरानो नेपाली उखान चरितार्थ हुनुको साथै आधुनिक जमानामा चोक्टा अन्त कतै रहेको हुँदा सो क्षेत्रलाई रस प्रदेशको रुपमा ब्यबस्थित गरे अझै सान्दर्भिक पनी हुने देखिन्छ

पश्चिम तराई
सुरा र सुन्दरी नेपाली पुरुषत्वको अभिन्न अंग रहेको तर अलिअलि गर्दै यो क्षेत्रका सुन्दरी जती बम्बई पुर्याई सकेको परिपेक्षमा कम्तिमा सुराको मात्र भएनी प्रतिनिधित्व गर्नको निम्ति र बिहान बेलुकी रक्सिले टिल्ल पर्ने अल्पसंख्यक नेपाली जनताको अधिकार रक्षाको निम्ति यो क्षेत्र "दारुवान प्रदेश" को रुपमा घोषणा गरियोस |

दक्षिण नेपाल
आधुनिक नेपालमा आन्दोलन, दवाब, प्रभाब, द्वन्द, पेशा, व्यापार, राजनीति हरेक कुरा चाँडो पाक्ने प्रमुख क्षेत्रको रुपमा नेपालको समतल भूभागको महत्व बढ्दै गएको र परम्परा देखि नै नेपाली समाजमा स्वादिलो सब्जी पकाउनको निमित्त ब्यापक रुपमा कराईको प्रयोग गरिँदै आएको सन्दर्भमा यदि सम्पूर्ण समतल भूभाग मिलाई एक प्रदेशको निर्माण गरिए सो क्षेत्रलाई स्वादबिहिन भात पकाउने भाँडो वा कुकरको आधारमा नगरेर मसलेदार तरकारी पकाउने कराईको आधारमा "कराई प्रदेश" नामकरण गरियोस |

दक्षिण पुर्बी नेपाल

यो क्षेत्रमा आफ्नो अधिकार रक्षाको लागि आदिबासी धिमालले आफ्नो सानोतिनो आन्दोलन चलाईरहेको तर माथि उल्लिखित कारण १ बाट जाति कै आधारमा राज्यको नामकरण गर्न उपयुक्त नदेखिएको, तर त्यो सम्भब नभए नि कम्तिमा श्रुति समभिन्नार्थक नाम राखे उनीहरुलाई आफ्नोपनको आभाष पनी हुने साथै सो क्षेत्रले प्रबधिमा केहि फड्को मारिसकेको परिपेक्षमा म जस्तो सो क्षेत्रमा स्थाई बासस्थान भएको प्रबिधि प्रेमी नेपाली जनताको चाहना पुरा हुने भएकोले सो क्षेत्र समेटी कुनै राज्य बनाईए सम्भब भए "जिमेल" वा नभए नि कम्तिमा "ईमेल प्रदेश" नामकरण गरियोस |

संबिधान सभाले संबिधान नबनाउन्जेल सम्म देशलाई कति भागमा चिरा चिरा परिने हो संख्या यकिन हुन सकेको छैन | कम्तिमा दुई देखि बढीमा अनिश्चित संख्यामा जस्तोसुकै आधारमा राज्यको घोषणा गरिए पनी नाम जुराउंदा नेपाली जनताको मन मस्तिष्कमा राज गर्न सक्ने नाम राखिए यो संबिधान सभाले सहि काम गरेको ठहरिन सक्थ्यो |

यी क्षेत्रका उपयुक्त नामका सारांश कृत नापनक्सा यो पत्र संगै प्रस्तुत गरेका छौं

भवदीय


ब्ल. मिलन











17 Comments Links to this post Labels: हाँस्य ब्यंग्य
नेपाली ब्लग संसारको ७७ प्रश्न

Saturday, May 30, 2009


फोटो श्रोत : ब्रिंग पेट होम, चलाखी: मिलन




अचेल भरि म अलिक बढी नै गाउँ डुलुवा भएको छु | नेपाली ब्लग छोडेर हिन्दी, अंग्रेजी, स्पेनिश र कहिले काहिँ फ्रेन्च सम्म पुग्छु | यसै क्रममा समिर लालको चर्चित हिन्दी ब्लग "उड़न तश्तरी"मा ब्लग जगतको रमाईलो कुराको टाँसो देखेर त्यो बिषयलाई यहाँहरु समक्ष म पनि प्रस्तुत गर्न गईरहेको छु |

सर्बप्रथम अमेरिकन ब्लगर ग्रेग रटरले तपाईंले इन्टरनेटमा गर्नु पर्ने ९९ वटा कुराको सुची बनाएका थिए | त्यसैमा आधारित अर्को ब्लगलाई आधार बनाएर समिर लालले ब्लगवालाले गर्नु पर्ने ९९ प्रश्नको सुची बनाएका थिए | त्यसमा पुरा सुची मध्ये तपाईंले गरिसक्नु भएको कुरालाई बोल्ड गरेर फेरी टाँसोको रुपमा प्रस्तुत गर्नु पर्ने हुन्छ |

हामी कहाँ धेरै बिषय बस्तु छन त्यसैले यसलाई टाँसोको रुप नदिए नि हुन्छ | एउटा कापी र कलम ठिक पार्नुस वा मनमनै हिसाब किताब गर्न तयार हुनुहोस ...अनावश्यक रुपमा नतन्काउनको लागि मैले ति कुरालाई नेपाली रुप दिँदै ७७ वटा प्रश्नको रुपमा प्रस्तुत गरेको छु | तपाईंको कुनै थप प्रश्न भए लेख्न नछुटाउनु होला ...

म लागें नेपाली भाकाका ७७ प्रश्न तिर :

१. ब्लग खाता खोल्नु भएको छ ?

२. अर्काको ब्लगको पोष्ट आफ्नो ब्लगमा आफ्नै नाममा कपि पेष्ट गर्नु भएको छ ?

३. त्यो कपि-पेष्ट टाँसो पढेर कसैले चोरी पत्ता लगाएका छन ?

४. चोरी पत्ता लागेर पनि मैले कपि गरेको होइन आँफै लेखेको हो भनेर निहुँ खोज्नु भएको छ ?

५. धाईबाजीले जस्तो फोटोमा श्रोत खुलाउनु भएको छ ?

६. साहित्यकार भएको भ्रम पाल्नु भएको छ ?

७. कुनै ठाउंमा नगईकन नै यात्रा संस्मरणको टाँसो बनाउनु भएको छ ?

८. ब्लगमा भिजिटर गिन्ती हाल्नु भएको छ ?

९. आज कति भिजिटर भए भनेर दिनमा दुई तिन पटक चेक गर्नु भएको छ ?

१०. अरु दुई ब्लगर बीच झगडा पारिदिनुभएको छ ?

११. अनि उनीहरुलाई झगडा गर्नु हुँदैन भनेर मिलाई टोपल्नु पनि भएको छ ?

१२. कुनै सामुहिक ब्लग को सदस्य बन्नु भएको छ ?

१३. कुनै सामुहिक ब्लग को सदस्यता त्याग्नु भएको छ ?

१४. कि त्यागेको होइन, कामकुरा बिगारेर उनीहरुले नै निकालेका हुन ?

१५. ब्लगमा आफ्नो नाना भाँती दिनचर्या लेखेर पाठकलाई हैरान पार्नु भएको छ ?

१६. कसैको ब्लगको झुटो प्रसंशा गर्नु भएको छ ?

१७. तपाईंको आफुले बाहेक अरु कसैले पनि नपढेको टाँसो छ ?

१८. कोहि अरुको टाँसो पढेर यस्तो मैले लेख्न पाए पनि हुन्थ्यो जस्तो लागेको छ ?

१९. कसैको टाँसो पढेर गल्तिले पनि यस्तो नलेखौं जस्तो लागेको छ ?

२०. तपाईंको हाँस्यात्मक टाँसोलाई कसैले अति मार्मिक भनेर पनि कमेन्ट गरेका छन ?

२१. कहिले पाठकले प्रतिक्षा गरिरहेका छन भन्ने भ्रम पालेर धेरै दिन देखि लेख्न नसकेकोमा क्षमा माग्नु भएको छ ?

२२. नयाँ पोष्ट हालेको दिनभरी पनि कुनै टिप्पणी नआउँदा टिप्पणी बक्सले काम गरेको छ कि छैन भनि चेक गर्न आफैंले कुनै कमेन्ट हाल्नु भएको छ ?

२३. कहिले काहिँ आज केहि लेख्ने मन छैन भनि २५ लाईन भन्दा लामो टाँसो लेख्नु भएको छ ?

२४. एउटै टाँसोलाई आफ्नो २/३ वटा ब्लगमा हाल्नु भएको छ ?

२५. एकै दिनमा २५ भन्दा बढी कमेन्ट गर्नु भएको छ ?

२६. आफ्नो ब्लगमा कसैले असहमतिको टिप्पणी गरे त्यो मूल टाँसो भन्दा लामो प्रति-टिप्पणी कोर्नु भएको छ ?

२७. त्यसको साँटो बिरोधि टिप्पणी डिलेटै गरिदिने चलन चलाउनु भएको त छैन नि ?

२८. ब्लगको टेम्प्लेट हप्तामा एकपटक तलमाथि गर्ने फुर्ति गर्नु भएको छ कि छैन ?

२९. 'माई संसार'मा आजसम्म पहिलो प्रतिकृया दिन भ्याउनु भएको छ ?

३०. अनि माई संसारका उमेशजीबाट एउटा मात्र भए नि तपाईंको ब्लगमा प्रतिकृया पाउनु भएको छ ?

३१. राम्री केटिको ब्लगमा कमेन्ट लेख्ने वा फलो गर्ने गर्नु भएको छ, भनेर त के सोध्नु ? मलाई थाहा छँदैछ

३२. दिपेन्द्र दाईको ब्लग छोडेर अरु अंग्रेजी भाषाको ब्लग पढ्ने आँट गर्नु भएको छ ?

३३. कुनै शोक समाचारमा बिर्सेर बधाई दिनु भएको छ ?

३४. कहिले कुनै कुरा लेख्ने मन हुँदा हुँदै पनि अरुको चित्त दुख्छ भनेर नलेख्नु भएको छ ?

३५. कहिले अरुको पोष्ट पढ्नको लागि आफ्नो ब्लगमा उसको उसको लिंक मात्र दिएर आफ्नो एउटा पोष्ट थप्नु भएको छ ?

३६. कहिले पुरा टाँसो तयार भएपछी झुक्किएर डिलेट गर्नु भएको छ ?

३७. 'झुक्किएर टाँसो डिलेट भयो अब फेरी त्यै टाँसो लेख्न सम्भब छैन' भनेर डिलेट भएको टाँसो को बारेमा अर्को एउटा टाँसो बनाउनु भएको छ ?

३७. टाँसो सेभ गर्छु भन्दा भन्दै झुक्किएर पब्लिस भएको छ कि ?

३८. कहिल्यै अरुकोमा कमेन्ट लेख्दा आफ्नै ब्लगमा आइपुगुन भनेर आफ्नो ब्लगको लिंक मात्र दिनु भएको छ ?

३९. गुगल एडसेन्स लगाएर नेपाली ब्लगमा पैसा कमाउने भ्रम पाल्नु भएको छ ?

४०. आफ्नो श्रीमतीको ब्लग खाता खोल्नु भएको छ ?

४१. अनि श्रीमतीको ब्लगमा आफैंले पोष्ट पनि लेखि दिनु भएको छ कि ?

४२. आफ्नो टाँसोमा श्रीमतीले र उनको टाँसोमा आफुले कमेन्ट हाल्ने चलन चलाउनु भएको चाहिं छ कि छैन ?

४३. आफ्नो ब्लगमा कतै पट्टि Clock Link को घडी राख्नु भएको छ?

४४. आज सम्म कसैलाई 'मेरो ब्लगमा तपाईंको लिंक राखी सकें अब तपाईंकोमा पनि मेरो ब्लगको लिंक राखी दिनु पर्यो' भनेर मुखै फोर्नु भएको छ ?

४५. ब्लग चलाए बापत आज सम्म कतैबाट एक सुक्को पाउनु भएको छ ?

४६. पोष्ट नपढी शिर्षक मात्र हेरेर कहिले कमेन्ट गर्नु भएको छ ?

४७. आफुले कमेन्ट गरेको ब्लगरले आफ्नो ब्लगमा प्रतिकृया नदिंदा रिसाउनु भएको त पक्का होला होइन ?

४८. तर कसैले आफ्नो ब्लगमा कमेन्ट गरेपछि उसकोमा पनि आफुले कमेन्ट गर्नु पर्छ भन्ने ब्लग संसारको जिम्मेवारी कहिले महसुस गर्नु भएको छ ?

४९. आफुले हरेक नयाँ टाँसो लेखे पिच्छे इमेल वा अफलाईन लेखेर साथि वा मान्यजनलाई आफ्नो टाँसो पढ्न बाध्य बनाउनु भएको छ ?

५०. आफ्नो ब्लगको भिजिटर संख्याको ग्राफलाई टाँसोको रुप दिनु भएको छ ?

५१. कलेजमा गुरुले दिएको लेक्चर लेखेर कहिले ब्लग भर्नु भएको छ ?

५२. ब्लगको जन्म दिनमा टाँसो लेख्न त भुल्नु भएको छैन नि ?

५३. अनि ब्लगरको जन्मदिनमा नि ?

५४. अरुको ब्लगमा दैनिक ८/१० कमेन्ट लेख्ने अनि खासै लेख्न भ्याईंदैन भनेर फ्रीको ब्लग पनि नबनाउने त गर्नु भएको छैन नि ?

५५. नेपाली ब्लगमा हिन्दी टेम्प्लेट कहिले हाल्नु भएको छ ?

५६. सयौं टाँसो भैसकेको सूचना दिन १०१ औं टाँसो तयार गर्नु भएको छ ?

५७. आफ्नो हरेक टाँसोमा शिर्षक संगै ड्यास लगाएर आफ्नो नाम पनि लेख्ने गर्नु भएको छ ?

५८. आफ्नो प्रोफाईलमा आफ्नो साटो कुनै सस्पेन्स फोटो राख्ने गर्नु भएको छ कि छैन ?

५९. आफ्नो नामको साटो कहिले गुलियो टाईटल (जस्तो: जुनकिरी, चम्पा आदि) राख्नु भएको छ ?

६०. तपाईंको नामबाट अरु कसैले कमेन्ट गरेको छ ?

६१. अनि त्यो नाम आफ्नो बाऊबाजेको सम्पति नै जस्तो गरेर तपाईंले बिरोध जनाउनु भएको छ कि ?

६२. कसैले तपाईंलाई आफ्नो ब्लगको सदस्य बन्न निमन्त्रणा पठाएको छ ?

६२. तपाईंले त्यस्तो निमन्त्रणा कहिले स्वीकार गर्नु भएको छ ?

६३. बाहिर हिंड्दा ब्लगमा राख्ने फोटो खिच्न पाईएला भनेर क्यामरा साथै लिएर जानु हुन्छ ?

६४. एक महिना देखि नलेखेको चाहिं बिर्सेर 'अब आगामी पाँच दिन लेख्न सक्दिन' भन्दै कुनै टाँसो लेख्नु भएको छ ?

६५. घरको छतमा बसेर कुनै टाँसो लेख्नु भएको छ ?

६६. तपाईंको बिरोध गर्दै कसैले कुनै टाँसो लेखेको छ ?

६७. कसैले तपाईंको कार्टुन बनाएको छ ?

६७. कुनै कमेन्ट लेख्दा लेख्दै लामो भएर त्यसलाई आफ्नै ब्लगमा टाँसो बनाउनु भएको छ ?

६८. कुनै ठाऊँमा नगईकन नै यात्रा संस्मरणको टाँसो बनाउनु भएको छ ?

६९. तपाईं वा तपाईंको ब्लगको बारेमा कहिल्यै कुनै पत्रपत्रिका वा अरु ब्लगमा समाचार, अन्तरबार्ता आदि छापिएको छ ?

७०. तपाईंले त्यस्तो आफ्नो समाचार वा अन्तरबार्ताको लिंकलाई आफ्नो ब्लगको टाउको मै राख्नु भएको छ ?

७०. तपाईंले कोहि अरु ब्लगरसंग एक अर्काको राम्रो मात्र लेख्ने गरि कुरा मिलाउनु भएको छ ?

७१. सबै ब्लगरलाइ एकजुट हुन आग्रह गर्दै नेपाली ब्लग जगतको नेता बन्ने विचार पनि गर्नु भएको छ कि ?

७२. तपाईंले आफ्नो ब्लगमा 'यो समाचार होइन ब्लग हो' भनेर समाचार नै लेख्ने गर्नु भएको छ ?

७३. कुनै ब्लगमा अज्ञात नामबाट कमेन्ट गर्नु भएको छ ?

७४. आकारजीको ब्लगको पोडकास्ट सुन्न छुटाउनु भएको छ ?

७५. तपाईंका महिला ब्लगर साथि कति छन, कहिले औंला भाँचेर गन्नु भएको छ ?

७६. आफ्नै आवाजमा कहिल्यै पोडकास्ट बनाउनु भएको छ ?

७७. त्यो पोडकास्ट सुनेर तपाईंका पाठक श्रोताले अर्को पोडकास्ट बनाउनु भनेर कमेन्ट दिएका छन ?


अब भन्नुस कति प्रश्नको उत्तर हो/ छ मा दिनु भो ?

नेपाली ग्रेडिंग कै कुरा गरौँ : ३२ % भन्दा कम्ति ल्याए तपाईं फेल ब्लगर, ३२ % - ४५ % ल्याए थर्ड क्लास ब्लगर, ४५% - ६०% ल्याए सेकेन्ड क्लास ब्लगर अनि त्यो भन्दा माथि ल्याए फर्स्ट क्लास ब्लगर | डिसटिंन्सन ल्याउनेले चाहिं डाक्टरले डा. र इन्जिनियरले ई. झुन्ड्याए जस्तो जतासुकै आफ्नो नामको अगाढी ब्ल. झुन्ड्याए फरक नपर्ला |

छैन त कुरा गज्जब को ?

- ब्ल. मिलन


----------------------------------
सन्दर्भ श्रोत :

समीर लालको उड़न तश्तरी

ग्रेग रटरको सूचि

दिलीप दाईको चौतारी
31 Comments Links to this post Labels: Blog, हाँस्य ब्यंग्य
बाँकी सब ठीक छ...

Tuesday, April 28, 2009
एक जाना लाहुरे घरबाट आफ्नी श्रीमतीले पठाएको चिठ्ठी पढेर साथीलाई सुनाउँदैछन



"कर्नालमा बस्ने मामा खस्नु भयो... बाँकी सब ठीक छ...गाईले बाच्छा पाएको थियो...जन्मन साथ बिचारा मरयो... बाँकी सब ठीक छ ... चार दिन भयो छोरीको ज्वरो ठीक भएको छैन ... छोराले टांगाबाट लडेर हातको हड्डी भांच्यो ... बाँकी सब ठीक छ ..."



यो हिन्दी फिल्म बोर्डरको डाईलग हो .. जसले मलाई पछिल्लो केही दिन देखि बेलाबेलामा मुस्कुराउन बाध्य बनाई रहेको छ |



त्यसो त हामी नेपाली को सकरात्मकता पनि कम छैन



"के छ ?"



गुरुको पिटाई खाएर निराश हुँदै घर फर्केको होस, अफिसमा हाकिमको गालीले दिक्क भएको होस वा दिनभर जिउ दुख्ने गरी श्रम गरेर फर्केको होस; सामान्यतया यो प्रश्न हाम्रो अगाडी तेर्सिए हामी सबैले एक स्वरमा भन्छौं :



"ठीक छ "



समस्या त पछि को कुरो हो...



त्यसको ठ्याक्कै बिपरीत यहाँका मान्छे छन

"हे.. हाउ आर यु ?"

दिनभर घुम्ने कुर्शीमा जागीर पकार फर्केकाले पनि यो प्रश्न झर्न नपाउँदै मुख बिगार्दै भन्छन :

"ओ...रियल्ली टायर्ड !"



हो यतिखेर म सम्झन्छु ... बाबै हामी कति सम्म सकरात्मक



यो त दैनिकी भो ... जब कुनै ठुलै समस्या आउँछ तब पनि हामी बिन्दास बन्छौं...





* त्रिशूलीमा गाड़ी खस्यो.. १४ यात्रु मरे .. ३ घाइते .. र ८ बेपत्ता ...... बाँकी सब ठीक छ



* बिधार्थीले शुल्क बढेको बिरोधमा शिक्षकलाई कालोमोसो दले, पुस्तकालयमा आगजनी गरे र क्याम्पसमा तालाबन्दी गरे... बाँकी सब ठीक छ



* सेनापति र सरकार पानी बाराबार छ - कहिले सेनाले कु गर्ने हल्ला आउँछ, कहिले सरकारले नै कु गर्ने हल्ला आउँछ... उता बिपक्षी दलले चाहीं यही कुरामा सड़क ठ्याप्प पार्न खोज्दैछन .. बाँकी सब ठीक छ



* भारतले सीमा मिच्दै मिच्दै सुस्ता वारी आई पुग्यो, अब बुटवल तीर आउने हल्ला छ, यस्तै भए काठमांडू आई पुग्न खासै बेर लाग्दैन... तर के भो र ? - बाँकी सब ठीक छ



* दिनदिनको बन्दले दैनिक करोडौं रुपैया नोक्सान हुंदैछ, लाखौं मानिसले रोजगारी गुमाएका छन, सयौं यात्रु बाटामा अलपत्र परेका छन... बाँकी सब ठीक छ



-----------------------------

"केछ आमा हालखबर ...?"

म घरमा फोन गर्छु

"केही चिन्ता गर्नु पर्दैन ... सब ठीक छ" आमा म चिन्ता गर्छु भनेर केही भन्नु नै हुन्न

तर मलाई थाहा छ : अचेल लोड सेडिंगले बेहाल बनाएको छ ... पानी पनि बेलामा आऊँदैन ... रायोको साग १२ रुपियाँ मुठा भो...आमालाई यस्ता धेरै गम्भीर समस्या छन



"तेरो के छ हालखबर ?" आमा मायालु पाराले सोध्नु हुन्छ



म आमालाई केही पनि लुकाउन सक्दिन



"आमा.. ड्राईभर लाईसेन्सको रोडटेस्टमा नाम निस्केन .. बाँकी सब ठीक छ ... तिन दिन देखि रुघा मर्की लागेर काममा गएको छैन ... बाँकी सब ठीक छ .."

17 Comments Links to this post Labels: हाँस्य ब्यंग्य
हाय हाय अंग्रेजी

Thursday, February 19, 2009




महाकाबी लक्ष्मी प्रसाद देवकोटाले यही शीर्षकमा कुनै निबन्ध लेख्नु भा थ्यो भन्ने सम्म मैले सुनेको हूँ | तर सो निबन्ध मैले आज सम्म पढ़न पाईन त्यसैले ठ्याक्कै कस्तो थ्यो म भन्न सक्दिन तर पनि हाम्रा महाकाबीले लेखेको हुनाले पक्कै राम्रा होला भन्ने जोसुकैले पनि सहजै अनुमान लगाउन सक्छन | बाँकी रह्यो मेरो कुरो, चारै तिर अंग्रजीको हाई हाई भएको जमानामा आफुलाई भने अंग्रेजीमा Hi भन्न नै गाह्रो लाग्ने हुनाले बाध्य भएर साथिको सहयोगको आशमा मैले पनि कलम चलाउनु परेको हो |
खोज्दै जाने हो भने आराध्यदेव पशुपतिनाथका पनि हजार दोष भेटिएलान नाथे अंग्रेजी भाषा के हो र ? जस्तो की हाम्रो यो भाषा हुँदै होइन .. म्लेच्छको गाई खाने भाषा किन जान्नु भन्न सकिन्छ | अरुको भाषा जति जाने नी मनको भारी बिसाउन आफ्नो मातृभाषा नै चाहिन्छ भन्न पनि सकिन्छ | भन्नेले त पश्चिमी छाडा भाषा संस्कृतिको प्रभाव आफूमा पर्न दिनु हुन्न सम्म भन्लान | अनि कुनै भाषा बिज्ञले अंग्रेजी त के भाषा मेरो भाषामा यती उती शब्द र साहित्य छ भनेर फुर्ती पनि लगाउलान |
तर पिछाडी जति कुरा काटे नि अंग्रेजी भनेको अंग्रेजी हो; अंग्रेजी सामुन्ने पर्दा लुरुक्क परेको त्यसै हो र ? तपाईं स्कुल जानुस की कलेज जानुस, काममा जानुस की धाममा जानुस, कहाँ छैन र सबै तिर अंग्रेजी कै जगजगी छ | पाखामा बस्नु नराम्रो होइन तर जनजिब्रोको अनुसार अंग्रेजी नजाने अब पाखे पनि भइन्न किनकी भीर पाखा सबै तिर अचेल अंग्रेजी कै हाई हाई छ | मास्लो अझै बाँचेका भए खाना, नाना, छाना र यौनको उनको आधारभूत आबश्यकताको लिस्टमा शायद अंग्रेजीलाई पनि थप्थे होला | अचेल अंग्रेजी हाम्रो रहर भन्दा धेर आबश्यकता हो; चाहे नेपालमा होस वा बहिर यो हामी सबैले महसूस गरेकै कुरा हो |

त्यसो त यती मात्र महत्व भाको भए अंग्रेजी अंग्रेजी रहन्नथ्यो होला | यसको बिशेष महत्व जमाना र फेसनमा छ | अंग्रेजी जाने जमाना अनुसार चलेको बुझिन्छ; नजाने सिंधा कुरो जमाना अनुसार नचलेको बुझिन्छ | अनि यो जमानाको “आधुनिक सुबिधा”पुरानो जमानाकोले कहाँ पाउलान र ? हेर्दा नयाँ जमानाको देखिए पनि ठाऊँमा आए पछि भने थाहा भो आफु पनि पुरानो जमानाको नै पो परीएछ | तिनै सुबिधाको लागी भए नि अब अंग्रेजी सिक्न धाउनै पर्ने भो |

तर यत्तिका धेर फाईदा भएको अंग्रेजी सिक्न चाहीं कहाँ सजिलो रहेछ र | भोकाबुलारी जति घोटे नि ल्यान्ग्वेज सेन्टर जति धाएनी अंग्रेजी मठठु | त्यसो त आफ्नै बानी पनि दोषी हो की ? अंग्रेजीमा आफु जतिसुकै जान्ने हूँ भन्ने लागे नि जब कुनै लेख वा कमेन्ट नेपाली र अंग्रेजी दुबै भाषामा भेटीन्छ नेपाली मै पहिले आँखा जान्छ | अंग्रेजी त बाध्यता परे मात्र पढने हो | प्लस टू पढ्दा अंग्रेजीको सर भन्नु हुन्थ्यो केटा हो तिमोरूले स्कुलको किताबमा बूंदाहरुको पछि रहेको अंग्रेजी अर्थ मात्र पढे नी अहिले सम्म धेरै सुधार्थ्यौ | तर यत्रो दुःख कल्ले गरोस | ऐडम स्मिथको परिभाषा कंठस्थ पार्न त पहाड़ पल्टीन्थ्यो | खोजी खोजी को दुःखमा पर्न चाहन्थ्यो र ?
प्रयाश गरे भबिश्यमा सुधारिएला तर अहिले भने साथी ब्लगरको यिनै कबिता गाउनु सिबाय अरु बिकल्प छैन | अंग्रेजी नजानेर कति घाटा भाको छ आफैं लाई पो थाहा छ त |
कालीले I love u, भन्दै भनिन
खैरिनीले झन, गन्दै गनिन
Mexicon ले Hug गरी, गाला सम्म दलेकै हो
South Indian जस्ती Ethiyopian देख्दा नि, तेस्रो नेत्र बलेकै हो
Department बेग्लै, भेट्नै गारो
त्यस्को English नि, बुझ्नै सारो
दिनहुँ नुहाई zatak नै छरे नि
खौरेर दारी, सिनित्तै परे नि
English छाँट्न पर्ने देशमा, नेपाली गफले कामै गरेन ।
अनि त के को पर्नु लभ, पर्दै परेन ।।
(माथिको कबिता http://thekirat.blogspot.com/ ब्लगबाट केही अंश सारिएको हो; ब्लगरका अनुसार यो कबिता उहाँको एक साथीले पठाउनु भएको हो | तर उक्त ब्लगमा रचनाकारको नाम भने उल्लेख छैन | )





6 Comments Links to this post Labels: हाँस्य ब्यंग्य
स्टायलिस सर्को

Tuesday, February 3, 2009


चुरोटको फाईदा बेफाइदाको बारेमा छलफल भए बहुमत बेफाइदा पक्षधरले नै तान्लान, अनि कुनै बेला फाइदाको पक्षमा बोल्ने माथि गम्भिर आरोप लगाईएला तर पनि जो चुरोट तान्छन उनीहरुले हरेक सर्कोमा सन्तुष्टि लिएकै छन, उनीहरुलाई यस्तो बादबिबाद संग के को मतलब ? अझ जो स्टायल मारेर सर्को लाउछन उनिहरुको त कुरै बेग्लै |

धेरैले नराम्रो हो भनेर निधो गरेको तर हरेक समाजमा खुल्लम खुल्ला चलेको एउटा सार्बजानिक कुरा चुरोट पनि हो | मैले बुझे सम्म अर्थशास्त्र भन्छ ति सबै कुरा जसले तपाईंलाई सन्तुष्टि दिन्छ्न तपाईंको लागी उपयोगी छ चाहे त्यों बिष नै किन नहोस | यस्तो सुन्दा चुरोट त उत्तम भैगो तर पनि तपाईंले चुरोट तान्नु भएन | तपाईंले चुरोट किन तान्नु भएन यसका अनेक कारण होलान जस्तो गन्धै मन पर्दैन, पैसा खर्च हुन्छ, चुरोट तान्नेलाई मान्छेले मन पराउदैनन् आदि तर नढाटी भन्नु पर्दा तपाईंलाई कलेज जांदा, काममा जांदा, यसो बसेको बेला, बिहान चिसोमा वा साथिहरुले चुरोट तान्दा आफुले पनि तानु तानु चाहीं भएकै हो अनि तपाईंले अक्कल झुक्क्लमा यसो एक दुई सर्को लगाएकै हो | तर पनि तपाईंलाई मैले कहिल्यै चुरोट तनिन भन्न मन पर्छ |

भनिन्छ धुम्रपानको हिसाबले मानिस तिन किसिमको हुन्छ: तान्दै नातानेको, नताने पनि हुने, नतानी नहुने | तान्दै नातान्नेको कुरै भएन, नतानी नहुनेको हिसाबै भएन... समस्यामा त्यों पर्छ जसले नताने पनि हुन्छ | तान्दीन भन्न पनि गाह्रो, स्टाइलमा तान्न पनि गाह्रो | त्यसैले तपाईं समस्यामा हुनुहुन्छ |

तपाईंको छेउमा जो नतानी नहुने छन उनिहरुको ज्ञानको क्षेत्र फराकिलो छ | कोही लामो सर्को तान्छन, कोही धेरै लामो सर्को तान्छ्न, कोही मुखले तानेर नाकले फ्याल्छ्न कोही नाकले तानेर मुखले फ्याल्छ्न, कोही धेरै बेर तान्दै गफ गर्दै गर्छन र अन्तिममा मात्र फ्याल्छ्न... तर जो जो जे जे गर्छन सब स्टाइलमा गर्छन | तपाईं मात्र एक हुनुहुन्छ जो झट्ट तानेर फ़ुत्त फ्याल्नु हुन्छ | जो जो तपाईं जस्तै थिए र प्रयास गरे ती सबैले सीके; तपाईं मात्र एक हुनुन्छ जो कहिल्यै सिक्न सक्नु भएन|

स्कुलमा तपाईंले चुरोटको च पनि बुझ्नु भएन तर जब तपाईं कलेज जानु भो तपाईंलाई पनि बुझ्ने रहर जाग्यो | अरु झै तपाईंलाई पनि स्टाइलमा चुरोट तान्न मन लाग्यो | सबैले लगाए तर खै किन हो तपाईंले कहिले पनि स्टायल मारेर चुरोटको सर्को लगाउन जान्नु भएन, तपाईं नताने पनि हुनेमा जो पर्नुभो | तपाईं शंका गर्नु हुन्छ यो मोरो चुरोटै पो यस्तो हो की !

तर यसमा चुरोटको के दोष... ऊ त बिचारा जसरी सर्कायो उसरी सर्किने न हो |
5 Comments Links to this post Labels: हाँस्य ब्यंग्य
सल्लाह

Friday, January 30, 2009
कलेज पढ्दा मैले एउटा चुटकिला सुनेको थिएं...

एक जना दाइ आफ्नो छोरोको औला चुस्ने बानीबाट सारै दिक्क भए छन | उनले यो समस्या आफ्नो साथीहरु संग राखेछन |

पहिलो साथीले सुझाब दिएछ - मुखमा औला हालो की गाली गरेर एक झापड़ दे, बानी बिस्तारै ठीक भई हाल्छ नि

दोश्रोले सुझाब दिएछ - पेन्ट खुकुलो किनिदे न, अनि जति खेर पनि पेन्ट समाउदा समाउदै फुर्सत हुन्न मुखमा औला हाल्न नै पाउदैन नि

हांसी मजाक गर्ने तेश्रो साथीले सुझाब दिएछ - त्यस मोरोको सबै दांत भांची दे न, अनि औला कसरी चुस्दो रहेछ हेरौं

अली क्रूर चौथो साथीले सुझाब दिएछ - दांत भांची दिए पनि मुखले चुसी हाल्छ नि, बरु त्यसको औला नै काटी दे यार, न रहन्छ बांस न बज्छ बांसुरी

ब्यवहारिक देखिने पाँचौ साथीले सुझाब दिएछ - मुखमा हालेर चुसी रहने चकलेट किनिदे न, उसले त्यै चुसी रहन्छ अनि औला चुस्ने बानी बिस्तारै हटी हाल्छ नि

हामी कहाँ सबैले तुरुन्तै पाउने सजिलो र छिटो कुरो सल्लाह नै हो | यी दाइको समस्याको बस्ताबिक समाधान यी मध्ये कुनै वा अरु नै होला, तर उनिहरु हरेकले दिने सुझाबको स्तर उनिहरुले समस्याको कति महसूस गरेका छन त्यसमा पनि भर पर्छ | त्यसो त आफ्नो बिचारको सल्लाह दिनु नराम्रो होइन अनि हाम्रो दाइले सल्लाह मागेको पनि हो | अब बाँकी रह्यो दाइले कुन सल्लाह लिने भन्ने ! कुन सल्लाह लिने भनेर छान्दा सल्लाह दिनेले आफ्नो पीर कति बुझेको छ त्यसलाई पनि एउटा आधार बनाउने की ?

भन्नुस तपाईंको के छ सल्लाह ?




..........................................................................................................................................................................


कुरा बिक्रमको दुई साल तीरको हो | त्यति खेर मेरो हजुरामा १०/११ बर्षको हुनुहुन्थ्यो होला | उहाँको आमा र गाँऊका अरु जम्मा भएर १० / १५ जनाको समुहमा पशुपति तीर्थ गर्न निस्किनु हुने भएछ | कसो कसो हजुरामाले पनि उहाँहरु संगै जाने मौका पाउनु भएछ | त्यति खेर नेपाल देशलाई नेपाल खाल्डो संग जोड़ने माध्यम भनेकै पहाडी कुना कन्दराका गोरेटो र घोडेटो मात्र थिए रे | पूर्ब पश्चिम राजमार्ग त धेरै पछि मात्र आएर बनेको रे | भरपर्दा बाटो नै नभएको ठाऊमा त्यसमा पनि त्यों जमानामा अहिलेका जस्ता सबारी साधन हुने त कुरै भएन | त्यतिखेर यातायातको पक्का साधन भनेकै हाम्रा दुई खुट्टा हुन्थे रे | उहाँहरुको समूह पनि हिड्दै हिड्दै तेह्र दिन लगाएर पशुपति सम्म पुगेछ | पशुपतिको दर्शन सकेपछि चिया खाने कुरा उठेछ | पहाड़ मै बसेको भए पनि काठ चिरान गर्न तराईबाट उक्लिने मधेशीले चिया खाएको ऊहाँले देख्नु भएको रहेछ | लौ न त आज आफु पनि चाखौं भनेर हजुरामाले म पनि खाने भन्नु भएछ | पसलेले शीशाको गिलासमा चिया ल्याएछ | काँसका भांडाकुडाको जमानामा त्यति खेर सम्म शीशा भन्ने जिनिस पहाड़ तिर उक्लेको थिएन अरे | पसलेले आफ्नो हातमा चिया दिएपछि ऊहाँ पुरै आत्तिनु भएछ :- "हैन हाऊ !!! बाहिरबाट सब छर्लंग देखिन्छ .. न कतै पोखिन्छ.. न कतै पोल्छ ... के हो यस्तो ?" साच्चै नै प्वाल नभएका पारदर्शी कुरा शीशा, प्लास्टिक आदि देखेको छैन भने जतिसुकै दह्रो गिलासमा राखेर चिया खाए पनि त्यों गिलास ईनै चीज़का परेमा आफ्नो हातैमा राखेर चिया खाए जस्तो हुन्न त ? अनि साच्चै अचम्म हुन्न त - बाहिरबाट सब छर्लंग देखिन्छ .. न कतै पोखिन्छ.. न कतै पोल्छ ...
हुन त दमक पनि त्यति सानो ठाऊँ होइन तर पनि दमकबाट पहिलो चोटी काठमांडू आउदा मलाई काठमांडू साच्चै नै निकै भब्य लाग्यो... ठुला ठुला घर, ठुला सड़क, ठुलो बजार, धेरै मान्छेहरु .. आदि आदि ... मलाई लाग्थ्यो म यती सानो मान्छे यती ठुलो ठाऊँमा कसरी बस्न सक्छु होला | तर दुई दिन, तिन दिन, चार दिन बित्दै जांदा थाहा हुदै गयो काठमांडू खासै भिन्न ठाऊँ होइन रहेछ | पछि जागीर खादा पनि त्यस्तै भो ... म यती सानो साधारण मान्छे यती ठुलो संस्थामा कसरी जागीर खान सक्छु होला ... तर दुई दिन, तिन दिन, चार दिन बित्दै जांदा थाहा हुदै गयो.. यो जागीर भन्ने कुरो जस्तो सुकै संस्थामा गरेपनी खासै ठुलो कुरो होइन रहेछ | टाढाको के कुरो केही महिना अगाडी अमेरिका आउदा ईनै ठाऊँ ईनै सड़क अद्वितीय र अचम्मको लाग्थ्यो ... आज भोली यी बाटा यी ठाऊँहरु साधारण लाग्न थालेको छ |

ईनै अनुभव र बानी नै त रहेछ ... हरेक अप्ठ्यारोलाई सजिलो बनाऊने र हरेक असम्भवलाई सम्भव बनाऊने | त्यै लामो अनुभवले त होला नि आज पनि हजुरामा हरेक दिन नधकाई शीशा कै गिलासमा चिया खानु हुन्छ त !
........................................................................................
कस्ती केटी चाहियो ?


अक्सर केटाहरुको बिच गफ हुंदा उठने प्रमुख बिषय केटी नै हो | अझ उरन्ठाउला केटाहरु भए त केटीको पनी निश्चित पक्षको मात्र गफ हुन्छ | यो मेरो गफ चाहीं केटीको सबै पक्षको हो |

तपाईंले आफ्नो कुनै समय केटीको बारेमा त कल्पना गर्नु भएकै छ | सबैको पहिलो चासो केटी हेर्दा कस्तो देखिन्छ भन्ने नै हुन्छ | त्यसो त हाम्रो हिंदू धर्मशास्त्रले पनी सही केटीको बत्तीस लक्षण हुने सुझाब दिन्छ | अनी ती बत्तीस लक्षण मध्ये अधिकांस लक्षणले केटीको शारीरिक सुन्दरता मै जोड़ दिन्छ जस्तो सेतो बर्ण, हरिणको जस्तो चाल, मिलेका दांत, शरीरमा कुनै चोट नभएको आदि | ठ्याक्कै तिनै बत्तीस लक्षण नै नचाहिए पनी सबै केटाको चाहना भने भएकी मध्ये सबभन्दा उत्कृष्ट केटी आफुले पाऊं भन्ने नै हुन्छ |

विवाह गर्नको लागी केटी खोजेको हो भने चै रूप बाहेक अन्य कुरामा पनी प्राय केटाको चासो हुन्छ | जस्तो बानी ब्याहोरा, पढ़ाई, खानदान, जागीर आदि | गर्लफ्रेण्ड बनाऊन रफटफ चाहिए पनी बिहे गर्नको लागी प्राय केटाको रोझाई घरेलु केटी नै हुन्छ | र प्राय हरेक केटाले राम्री केटी लाई देख्दा आफ्नो मनको श्रीमतीको ठाऊँमा राखेर कल्पना पनी गरिसक्छ |नेपालमा विवाहको लागी केटी खोज्दा सुद्द ब्याक्तिगत निर्णय मात्र हुन्न | तपाईंको सही साथी जुराऊन अरुले पनी कडा मेहनत गरेकै हुन्छन् | " फलानी सारै मेहनती छे .. अरु संग धेरै हिम्चिम पनी गर्दिन .. ऐ कान्छा म चै त्यै संग बिहे गर्ने सल्लाह दिन्छु |" "त्यों केटी त सारै राम्री छे यार.." "फलानी एकदम ठुलो निधार परेकी ... एता उती बुझेकी बाठी छे ... त्यसैलाई पो ल्याऊछस की क्या हो .." "त्यों केटी एजूकेटेड पनी छे, राम्री पनी छे ...त्यों भन्दा के खोज्छस यार" धक फुकाएर यस्ता सल्लाह दिंदा आफन्त र साथी ले कम रिस्क लिएका हुन्छन् र | आफुले पनी अनी त्यस्तै सोचिन्छ "बाऊले पनी त्यै भने रमेशले पनी त्यै भनो..त्यै त ठीक होला नि हौ..." | अनी केटी छानिन्छ जे परोस परोस |

लबम्यारिज़को त कुरै अर्कै भो | आज देखो , भोली प्रस्ताब राख्यो अनी पर्सी देखि सुरु | " दुनिया बाचा कसम खाईया छ ... दुनिया ले थाहा पाई सक्यो .. फेमिली मान्दैन भने नमानोस, ड्याम केयर ...अब त ल्याईयो ल्याईयो " जब्बर प्रेम भए यसो भन्न सकिन्छ | लुरे प्रेम भए "अब हाम्रो साथ यहीं सम्म को रहेछ अर्को जुनी मा भेटौला" पनी भन्न सकिन्छ | तर यी सब पछि का कुरा भए .. लबम्यारिज़को सुरुवात चै अनुहार बाटै हुन्छ की ?

नेपालमा ब्यवहारिक नहोला तर केटी छान्ने अमेरिकी शैली धेरै युबाको मन लोभ्याउने हुन सक्छ | झट्ट देखो मन परायो अनी प्रस्ताब राख्यो, त्यस पिछाडी बा आमा बिदा नया जोड़ीको नया ज़िन्दगी सुरु | हाम्रो भन्दा झूर नभन्नुस, यो भन्या बिहे होइन .. बिहे त पछि को कुरो हो ..मन लागे गर्ने मन नलागे नगर्ने- Now Just Girlfriend!! यस्तो सुन्दा नेपालमा जन्मिएर गल्ती गरीएछ भन्ने पनी होलान |

जती कुरा गरेपनी सबैलाई चाहिएको राम्रै हो ... तपाईंले बुझ्न खोजेको कुरा राम्री केटी चै कसरी छान्ने र कसरी पाउने भन्ने हो | म संग दुई टिप्स छन, सुनी हालौं.. पहिलो दुर्लभता र छनौटको अर्थशास्त्रको सिद्दांत लाई स्वीकार गर्नुहोस | संसारमा तिनै कुराको पछि मात्र ज्यान दिएर लाग्दा सुहाउछ जून कुरा अति दुर्लभ छ | नबिर्सौं नेपाल कै तथ्यांकले पनी एक केटा बराबर एक केटी देखाउछ | यदि तपाईंको लागी एउटी केटी निश्चित छे भने त्यै राम्री चै छुटी भनेर अत्तिने किन ? शांत हुनुहोस र अर्की केटीको प्रतीक्षा गर्नुहोस | यसो गरे तपाईंलाई चाहिए अनुसारको राम्री केटी तपाईंले सजिलै छान्न सक्नुहुन्छ |दोश्रो कसरी पाउने भन्ने कुरो | यसमा मेरो एउटा साथीको दाईले भनेको कुरामा पुरा सहमती जनाउछु | सारै राम्रा केटीहरुको एक हुल जांदा टुलुटुलु हेरिरहेका हामीलाई सम्झाउदै उनले भनेका थिए "के दुख मान्छौ केटा हो .. के यो संसारका सबै केटीहरु पछि भेडा बाख्रालाई दिन बाऊ आमाले पालेका हुर्काका हुन र? राम्ररी पढ़, प्रगति गर , ती सबै केटीहरु तिमिहरुकै त हुन नि ..."

यती सबै भन्दा मैले केटी खोजेको वा कसैलाई मिलाउन खोजेको अर्थ भने नलगाऊनु होला | यसो गफै गफको गफ मात्र हो | मैले आफुलाई खोजिसके बरु भन्नुस काली, नेप्टी, गोरी वा चेप्टी तपाईंलाई कस्ती केटी चाहियो ??